Μανόλης Τσακίρης: Ελπίζοντας στην τερατογένεση

Ένα ποίημα από τη νέα ποιητική συλλογή του Μανόλη Τσακίρη, με προσωρινό τίτλο  «Ενδιάμεσος χρόνος», αφιερωμένη στα παιδιά όλου του κόσμου και στους ευφυείς μεγάλους.

ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΣΗ

Από μικρός άκουγε τον πατέρα του

να μιλάει για τ’ αμπέλια, τα λιόδενδρα, τα σπαρτά.

Πριν απ΄τη συγκομιδή βάζανε τον βιολιτζή, τον λαουτιέρη

να τριγυρίζει στα χωράφια παίζοντας

για να φχαριστηθεί η γη και να καλογεννήσει.

Μετά το σχολείο πέταγε τη σάκκα του

κι έτρεχε στα χωράφια

φωνάζοντας με δύναμη, αούααα…

Ήταν εκεί και μια ροδιά

κι ήταν το χώμα κόκκινο

σου ΄ρχόταν να το απλώσεις στο ψωμί σου.

Ο ήλιος βιάζεται να φύγει

απ΄τα γυάλινα περιβόλια.

Τα ψαρόνια κάνουνε κύκλους

στον ουρανό αλυχτώντας σα σκυλιά.

Μα το χειρότερο αφήσαν τη ροδιά να ζήσει

φυτεύοντας στον κόρφο της δυό πάνελ φωτοβολταϊκά

εκεί που οι τσαλαπετεινοί έφτιαχναν τη φωλιά τους.

Τώρα το παιδί με τα σφιγμένα χείλη ποτίζει τη ροδιά

το τέρας  να  γεννήσει.

Μανόλης Τσακίρης

Δεκέμβριος 2015