Σέιχ σου: Ένα παράξενο δάσος

Το Σέιχ Σου, το περιαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης, πήρε την ονομασία του από ένα μουσουλμάνο αξιωματούχο, δηλαδή από ένα σεΐχη. Σέιχ Σου σημαίνει «νερό του σεΐχη», από μία βρύση που υπήρχε σε μουσουλμανικό νεκρικό μνημείο, έναν «τουρμπέ», το ερείπιο του οποίου σώζεται ακόμα στην τοποθεσία Χίλια Δέντρα.

Το Σέιχ Σου, που λέγεται και «Κέδρινος Λόφος», εκτείνεται στις νότιες και νοτιοδυτικές πλαγιές του Χορτιάτη μέχρι και το δρόμο Επταπυργίου – Ασβεστοχωρίου. Να πούμε πως σήμερα στο δάσος ευδοκιμούν 277 είδη ανώτερων φυτών, μεταξύ των οποίων και κάποια προστατευόμενα είδη όπως το χελιδονόχορτο. Υπάρχουν εκτεταμένα πευκοδάση, αλλά και κυπαρίσσια, πουρνάρια και πλατάνια. Όλον τον 19ο αιώνα, το Σέιχ Σου ήταν ένα δάσος από βαλανιδιές. Μέσα στον εικοστό αιώνα, σε εξήντα χρόνια αναδάσωσης, φυτεύτηκαν πέντε εκατομμύρια δέντρα, πολλά από τα οποία όμως έγιναν στάχτη στη μεγάλη πυρκαγιά του 1997, που κατέκαψε περισσότερο από το μισό του Σέιχ Σου.

Ένα τέτοιο δάσος δεν θα μπορούσε βέβαια παρά να έχει και το Δράκο του. Το 1959 διαπράχθηκαν στο Σέιχ Σου μια σειρά ειδεχθών εγκλημάτων, βιασμοί και φόνοι, με στόχο κυρίως νεαρά ζευγάρα. Γι αυτά κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε τετράκις εις θάνατον ένας περιθωριακός τύπος, ο Αριστείδης Παγκρατίδης, ο οποίος όμως, μέχρι το 1968 που εκτελέστηκε, διερρήγνυε τα ιμάτιά του πως ήταν αθώος. Πολλοί υποστηρίζουν πως η καταδίκη του Παγκρατίδη ήταν μια δικαστική πλάνη, ή ένα σκάνδαλο, και πως ο αληθινός ένοχος τη γλίτωσε. Την αλήθεια μάλλον δεν θα τη μάθουμε ποτέ – μόνο το ίδιο το δάσος τη ξέρει, το Νερό του Σεΐχη, αλλά δεν πρόκειται να την αποκαλύψει.

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.