Ο Σταύρος Τσομπανίδης έκανε τα φύκια να βραβευτούν ως κάτι παραπάνω και από μεταξωτές κορδέλες

Μία καλή ιδέα. Μία ενδιαφέρουσα ιδέα. Μία ριζοσπαστική ιδέα. Μία κάποια ιδέα που θα μετουσιωθεί στην Ιδέα. Στην μεγάλη εκείνη ιδέα που θα χειροκροτηθεί, που θα αγαπηθεί, που θα ακούσει το ‘ρε, μπράβο πώς το σκέφτηκες αυτό’, που θα κάνει τον εμπνευστή της πέρα από την όποια δόξα να βγάλει και χρήματα. Αν υπάρχει κάτι που να ψάχνουμε μανιωδώς όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, είναι μία ιδέα. Μία ιδέα όπως αυτή που είχε ο Σταύρος Τσομπανίδης πριν από πέντε χρόνια.

Το όνομά του φιγούραρε τον προηγούμενο μήνα σχεδόν σε όλα τα ελληνικά sites αλλά και στα ξένα, χάρη στη διάκρισή του στις 30 κάτω των 30 του περιοδικού Forbes. Ο λόγος που βρέθηκε εκεί ήταν το Phee. Μία ιδέα από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχουμε ακούσει το τελευταίο διάστημα. Αν όχι τα τελευταία χρόνια. Τι είναι το Phee;

(Φωτογραφίες: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου/ Tourette Photography)

Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες φύκια (αγγειόσπερμο όπως το λέει ο Σταύρος) τα οποία αντί να πεταχτούν και να δαπανηθούν για αυτήν την ενέργεια πολλά δημόσια χρήματα, ανακυκλώνονται και μπαίνουν στην καθημερινότητά μας. Μέσω μίας θήκης, ενός γυαλιού, ενός σουπλά, ενός σουβέρ.

(Συναντηθήκαμε ένα μεσημέρι στο σπίτι της 24MEDIA και πρέπει να παραδεχτώ ότι ήταν η πιο ουσιαστική συζήτηση για φύκια και μεταξωτές κορδέλες που είχα ποτέ) 

Ο Σταύρος και τα φύκια

” Μπήκα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά στα Χρηματοοικονομικά και μπήκα με τα ‘όλα’. Δεν μπήκα γιατί δεν κατάφερα να πιάσω το Πολυτεχνείο. Μπήκα συνειδητά καθότι με ενδιέφερε το αντικείμενο των Οικονομικών. Όλα κυλούσαν ωραία και καλά ώσπου στο δεύτερο έτος, ψάχνοντας στο ίντερνετ έπεσα πάνω στις νέες τεχνολογίες, τις startup εταιρείες, το TEDxAcademy. Έχοντας δει κάποιες ομιλίες διαδικτυακά και με τη διαφήμιση που είχε λάβει τότε το TED αποφάσισα να πάω, να δω τι γίνεται και από κοντά. Πάω λοιπόν και πετυχαίνω την ομιλία του Πωλ Ευμορφίδη, του ιδρυτή της COCOMAT να εξηγεί μεταξύ άλλων, πώς και γιατί μέσα στα στρώματά τους βάζουν κάποια φύκια. Τον άκουσα λοιπόν να μας μιλά για την αφθονία στην οποία υπάρχουν εκεί έξω το συγκεκριμένο αυτό είδος φυκιών“.

” Το συγκεκριμένο είδος βρίσκεται μόνο στις παράκτιες ακτές της Μεσογείου και του Μεξικανικού κόλπου. Τα φύκια αυτά δεν είναι φύκια, είναι αγγειόσπερμα, ένα συγκεκριμένο είδος το οποίο αναπτύσσεται σε λιβάδια μέσα στις θάλασσες και όπως όλα τα φυτά κάνουν τον κύκλο της ζωής τους ρίχνοντας τα φύλλα τους, έτσι και αυτό, όταν ανανεώνονται τα φύλλα του, παίρνουν τα παλιά οι κυματισμοί και τα πετούν στις παραλίες. Είναι πολλά χιλιόμετρα αυτά τα λιβάδια από φύκια τα οποία αποτελούν βιότοπο ξεβράζονται στις παράλιες ακτές. Έπειτα συλλέγονται με πολύ υψηλό κόστος χρημάτων και πηγαίνουν σε ΧΥΤΑ. Το πρόβλημα με τους ΧΥΤΑ, είναι μεγάλο. Και δεν θέλω να μπω σε αυτό. Ούτε να μιλήσω για το περιβαλλοντολογικό κομμάτι που λέει ότι πετάμε κάτι το οποίο έχει πολύ μεγάλη αξία. Σκέψου ότι έχει γίνει λίπασμα, ότι έχει χρησιμοποιηθεί ως μονωτικό υλικό από αρχιτέκτονες σε παλαιότερες κατασκευές πριν χρησιμοποιηθούν κατά κόρον τα χημικά στοιχεία κτλ. “

” Άκουσα λοιπόν, εγώ ο 19χρονος τον Πωλ να μας μιλάει για όλα αυτά και έπαθα σοκ. Μου σηκώθηκε η τρίχα. Το θυμάμαι σαν τώρα να φεύγω από εκείνη την ομιλία όντας εκστασιασμένος και να λέω εκείνη τη στιγμή μέσα μου ότι εγώ θέλω να κάνω μία εταιρεία που να κάνει αυτά τα φύκια χρηστικά προϊόντα“.  

Τα φύκια που έγιναν Phee

” Πέρασαν δύο χρόνια και βρήκα μία ομάδα στο ίντερνετ η οποία υποτίθεται ότι είχε ξεκινήσει να κάνει κάτι πάνω στα φύκια. Τελικά, δεν βγήκε άκρη από εκεί, μείναμε τρεις που σε επίπεδο παρέας κάτι προσπαθήσαμε πάλι να στήσουμε αλλά λόγω έλλειψης τεχνογνωσίας, δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε” .

” Τέλη του 2014, φτάνω σε ένα τέλμα αφού δεν μπορούσα να βγάλω άκρη. Μία μέρα, ένας μηχανικός μου πρότεινε να μιλήσω με το Νίκο Αθανασόπουλο ο οποίος είναι μηχανολόγος μηχανικός και έχει μεγάλη εμπειρία σε αυτό που ήθελα να κάνω. Πήρα τα στοιχεία του και το ίδιο βράδυ, του στέλνω το πρώτο mail. Λίγο καιρό αργότερα, τον συναντώ στην Πάτρα και μοιράζομαι μαζί του όλο αυτό το όραμα, την ενέργεια και την πίστη που είχα σε αυτό το πράγμα και τις δυνατότητές του. Ότι μπορεί να γίνει παγκόσμιο, ότι με αυτό κάνουμε ανακύκλωση, ότι εξοικονομούμε δημόσιο χρήμα, ότι κάνουμε design γιατί το κάθε προϊόν είναι μοναδικό αφού δημιουργεί διαφορετικά μοναδικά frames. Εκείνος, μου είπε ότι θα προσπαθήσει να επεξεργαστεί τα φύκια αυτά, να τα φέρει σε μία πρώτη μορφή και έπειτα με μία δική του πολύ εξελιγμένη μέθοδο να τα μεταλλάξει σε επιφάνειες. Έτσι και έγινε. Πρέπει να ήταν Απρίλιος τότε. Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, μου λέει πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε. ‘Εγώ δεν μπορώ να φύγω από την Πάτρα, έχω τις δουλειές μου εδώ και είναι όλα πιο φθηνά. Φύκια υπάρχουν γιατί είναι παραθαλάσσιο μέρος άρα, πρέπει να έρθεις εσύ εδώ’. Πώς τυχαίνει τώρα και πάνω που παίρνω την απόφαση να πάω εκεί, ανακαλύπτω ότι η γιαγιά μου έχει ένα ακίνητο στο Ρίο, το οποίο θα μπορούσε να γίνει εργαστήριο. Και κάπως έτσι, το ξεκινήσαμε“.

” Κάναμε περίπου ένα χρόνο μέχρι να καταφέρουμε τα πανελάκια τα μικρά να γίνουν επιφάνειες σωστές και, το phee άρχισε να αναπτύσσεται παράλληλα χάρη σε κάποια χρήματα που βρήκαμε μέσα από επιχειρηματικούς διαγωνισμούς στους οποίους δηλώναμε συμμετοχή“.

Είμαστε υπότροφοι του Τμήματος CGIU του Ιδρύματος Αγγελοπούλου, η οικογένεια Λασκαρίδη μας στήριξε μέσα από την ενέργεια ‘The people’s trust’ που χρηματοδοτεί νέους επιχειρηματίες που μένουν στην Ελλάδα, ο Οργανισμός του Blue Growth Pireus με έδρα το Δήμο Πειραιά που αποτελεί μία πρωτοβουλία του Πέτρου Κόκκαλη ο οποίος έχει πιστέψει σε εμάς από την αρχή, το δίκτυο της AFI που κάνει microfinance, η εταιρεία Παπαστράτος  

” Κατοχυρώσαμε πνευματικά το πρότζεκτ πανευρωπαϊκά σε επίπεδο πατέντας και τελικά, φτιάξαμε μία νέα πρώτη ύλη η οποία μπορεί να μπει ως πρώτο επίπεδο σε προϊόντα. Σε δεύτερο επίπεδο, σκεφτήκαμε ότι εκείνο που θα είχε ενδιαφέρον να κάνουμε τα φύκια, τα οποία πολλοί θεωρούν ως κάτι το γλιτσερό και αηδιαστικό, κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Σκεφτήκαμε ότι μόνο αν κάποιος μπει στο όλο κόνσεπτ ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης των αποβλήτων, τότε ίσως το αγαπήσει και τελικά, το βάλει στη ζωή του“.

” Έτσι ήρθε η ιδέα της θήκης του κινητού. Αποφασίσαμε να φτιάξουμε λοιπόν μία θήκη η οποία θα είναι μοναδική, αδιάβροχη, με ηλιακή προστασία, ένα αντικείμενο μοναδικό παγκοσμίως. Δεν υπήρχαν θήκες με φύκια! Ξεκινήσαμε λοιπόν με τις θήκες. Στην αρχή με Apple, έπειτα κάναμε κάποιες για τη Samsung, τώρα μας ζητάνε για όλα. Έπειτα, αρχίσαμε να φτιάχνουμε και άλλα προϊόντα μπαίνοντας και λίγο στη λογική του σουβενίρ αφενός γιατί στην Ελλάδα υπερτερούμε στο θέμα τουρισμός, αφετέρου γιατί το φύκι είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη χώρα“.

Το Phee στην αγορά

(‘ Μήπως τελικά δεν είμαστε στο σπίτι της 24MEDIA αλλά στο σπίτι του Big Brother;’)

” Μία ακόμη συνεργασία μας, είναι με το εργαστήρι Ξυλορακέτας στα Ψαχνά στην Εύβοια όπου βρίσκονται δύο κορυφαίοι επιπλοποιοί στην Ελλάδα οι οποίοι αποφάσισαν κάποτε ότι θέλουν να φτιάξουν την καλύτερη ξυλορακέτα στον κόσμο. Και το πέτυχαν. Έφτιαξαν κάποιες ρακέτες οι οποίες κατεβαίνουν σε τουρνουά ρακέτας στο εξωτερικό. Έχουν φτιάξει μία καταπληκτική ρακέτα με φύκια η οποία βρίσκεται στο παγκόσμιο μουσείο ρακέτας, στη Βραζιλία. Το επόμενο βήμα είναι η συνεργασία με εταιρείες όπως είναι η Zylo και το Εργαστήρι και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό“.

Ο  Σταύρος στους 30 κάτω των 30 του Forbes

” Δεν ξέρω πώς βρέθηκα στους 30under30 του Forbes. Και δεν το ξέρω γιατί εκεί δεν τους βρίσκεις, σε βρίσκουν. Για την ακρίβεια, κάποιος ο οποίος είναι είτε από άλλη λίστα είτε είναι κάποιος πολύ μεγάλος χορηγός, πρέπει να σε προτείνει. Η διαδικασία διαρκεί περίπου δύο μήνες και στη διάρκεια αυτών περνάς πολλά στάδια. Εγώ, μπήκα στον κλάδο της βιομηχανίας μαζί με άλλους 29 φυσικά, ως η μεγαλύτερη καινοτομία σε επίπεδο βιομηχανίας πανευρωπαϊκά. Γεγονός το οποίο εντάξει, μας γέμισε απίστευτη χαρά. Κανονικά, θα ήμασταν και οι δύο συνέταιροι ωστόσο, ο Νίκος είναι over 30 και το έχασε όλο αυτό“.

” Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή η βράβευση είναι μία πόρτα για εμάς για να βγούμε προς τα έξω και να επικοινωνήσουμε το προϊόν μας“.   

Η επόμενη μέρα του Phee

” Η μεγάλη εικόνα η οποία γίνεται τώρα που μιλάμε και που θέλουμε να αναπτύξουμε είναι το φύκι να μπει σε μεγάλες επιφάνειες. Να μπει σε έπιπλο, να γίνει δάπεδο, τοίχος, να πάει γενικότερα σε πιο βιομηχανικές εφαρμογές. Γιατί; Γιατί οι ποσότητες είναι άφθονες και γιατί αν θέλεις να κάνεις κάτι που να έχει μία σοβαρή απόδοση τότε πρέπει να απευθυνθείς σε ένα μεγαλύτερο τομέα. Φυσικά, για να γίνει αυτό θα χρειαστεί εκ νέου χρηματοδότηση για έρευνα, προώθηση, ανθρώπινο δυναμικό“.

” Η αλήθεια είναι ότι και μετά τη διάκρισή μας, υπάρχει μία ανταπόκριση στο θέμα της χρηματοδότησης ωστόσο, αυτό είναι πολύ νωρίς ακόμα για να το πούμε με σιγουριά“.

Αν πρέπει να συμπληρώσουμε κάτι στο προφίλ του Σταύρου είναι ότι ανήκει σε εκείνη τη νέα γενιά που πολλοί έχουν υποβιβάσει σε ‘αδιάφορη’ και που δεν σκέφτηκε να φύγει στο εξωτερικό για να βρει δουλειά ή κάτι παρόμοιο. Αποφάσισε να ψάξει να βρει την ιδέα που θα τον κρατήσει εδώ. Και τη βρήκε.

Ο κ. Τσομπανίδης θα είναι ένας εκ των ομιλητών του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών, που θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 1 και 4 Μαρτίου.

Για το πλήρες πρόγραμμα και τους ομιλητές, καθώς και για πληροφορίες σχετικά με την συμμετοχή στο Delphi Economic Forum επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.delphiforum.gr ή τη σελίδα στο FB https://www.facebook.com/delphiforum