Δεν ψηφίζουμε αρχηγό για τα αγγλικά του, τα σεξουαλικά του και τα επιχειρηματικά του…

Δεν ψηφίζουμε αρχηγό για τα αγγλικά του, τα σεξουαλικά του και τα επιχειρηματικά του…
Ο Στέφανος Κασσελάκης PRINTSCREEN / FACEBOOK / KASSELAKIS

Ο Κασσελάκης ποντάρει στη δύναμη της εικόνας (του) και στη γοητεία που ασκεί το άγνωστο. Όμως, η πολιτική δεν (πρέπει να) είναι χυλός. Δεν χωράνε όλα παντού.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, ο πέμπτος μέχρι στιγμής υποψήφιος για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, εκπέμπει συμπάθεια. Είναι νέος, ευειδής, με καλό λόγο και άρθρωση και έχει καλούς τεχνικούς συμβούλους, αν κρίνουμε από τα βίντεο που δίνει στη δημοσιότητα.

Αλλά αυτά δεν είναι καθόλου επαρκή στοιχεία για να αναλάβει την αρχηγία ενός κόμματος και δη της Αριστεράς. Ας δούμε γιατί.

Στο βίντεο που συνόδευσε την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του αναφέρει ότι «μιλάει καλύτερα αγγλικά από τους δήθεν άριστους» (εννοεί της ΝΔ). Όμως, δεν έχουμε διαγωνισμό γλωσσομάθειας. Έχουμε εκλογή αρχηγού. Κι αν αυτός (η) δεν ξέρει άριστα αγγλικά, θα τα βελτιώσει. Για τα υπόλοιπα υπάρχουν και οι διερμηνείς.

Ο κ. Κασσελάκης δηλώνει ότι υπερέχει του Κυριάκου Μητσοτάκη επειδή «ξέρει καλύτερα χρηματοοικονομικά και επιχειρείν από εκείνον, επειδή έχει δουλέψει και επιχειρήσει». Όμως, κάτι έχει παρεξηγήσει. Δεν ψάχνουμε για επιχειρηματία ούτε για μάνατζερ, για αρχηγό και εν δυνάμει για πρωθυπουργό ψάχνουμε. Μεγαλοεπιχειρηματίες ήταν και ο Μπερλουσκόνι και ο Τράμπ, είναι πολύ αμφίβολο αν ήταν και καλοί πολιτικοί.

Ο νέος υποψήφιος προβάλλει ως στοιχείο του «ριζοσπαστισμού» του το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλος και δεν φοβάται να το δηλώσει. Αυτό το γεγονός -ότι δεν κρύβει τον σεξουαλικό προσανατολισμό του- είναι στα υπέρ του νέου υποψηφίου. Όμως, δεν ψηφίζουμε αρχηγό και εν δυνάμει πρωθυπουργό επειδή είναι ετεροφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος. Μας είναι αδιάφορο (άλλωστε, η σύγχρονη Αριστερά δεν έχει επιδείξει κάποιου είδους δυσανεξία απέναντι σε ανθρώπους που δηλώνουν ανοιχτά τη σεξουαλικότητά τους). Ψηφίζουμε πολιτικό αρχηγό και εν δυνάμει πρωθυπουργό πρόσωπο με πολιτικές και ιδεολογικές καταβολές, συγκρότηση και ικανότητα να διευθύνει πρώτα ένα κόμμα και μετά μια χώρα.

Ο Κασσελάκης δεν έχει πολιτικές και ιδεολογικές καταβολές. Το παραδέχεται και ο ίδιος, μιλώντας για «κομματική προϋπηρεσία» που δεν έχει. Με την αναφορά του σε «κληρονόμους πρωθυπουργούς» και σε «κομματική προϋπηρεσία» προσπαθεί να απευθυνθεί σε όσους απωθεί η «κληρονομική» πολιτική και η κομματική «καμαρίλα». Αλλά ανακύπτει το ερώτημα αν αρχηγός ενός, αριστερού πρωτίστως, κόμματος μπορεί να γίνει ένα «ουδέτερο» πρόσωπο που οι αναφορές του στην Αριστερά είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Εκτός αν αρκεί η εργασιακή προϋπηρεσία στη Goldman Sachs, όπου «είδα από κοντά τι είναι Κεφάλαιο».

Υπάρχει και μια άλλη πτυχή που έχει σχέση με τις πολιτικές καταβολές. Μέχρι τις τελευταίες εκλογές, όταν ο Αλέξης Τσίπρας τον συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας ως εκπρόσωπο των Ελλήνων του εξωτερικού, ο Κασσελάκης δεν είχε σχεδόν καμία άμεση ανάμειξη στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Μάλιστα, εντύπωση έχει προκαλέσει ένα άρθρο που είχε γράψει στις 14 του περασμένου Ιουλίου (στην αγγλόφωνη έκδοση της «Καθημερινής»), στο οποίο ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Από το 2012 είχα αναπτύξει άριστες σχέσεις με τον Κυριάκο Μητσοτάκη όσο ήταν βουλευτής, στη συνέχεια μέλος του υπουργικού συμβουλίου και τελικά επικεφαλής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα, του παρείχα την υποστήριξή μου μέσω κειμένου μου στον Εθνικό Κήρυκα όταν διεκδικούσε την ηγεσία του κόμματος. Τον σεβόμουν –και τον σέβομαι ακόμα– προσωπικά».

Οπότε ανακύπτει το εξής ερώτημα: Δεδομένης της εκτίμησης που τρέφει για τον νυν πρωθυπουργό, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε προλάβει τον Αλέξη Τσίπρα και του κάνει πρόταση να είναι υποψήφιος με τη ΝΔ, ποια θα ήταν η εξέλιξη; Θα μπορούσε να αποδεχθεί την πρόταση Μητσοτάκη με την ίδια ευκολία που αποδέχτηκε την πρόταση Τσίπρα;

Απάντηση στα ερωτήματα αυτά δεν θα δοθεί. Ο Κασσελάκης ποντάρει στη δύναμη της εικόνας(του) και στη γοητεία που ασκεί το άγνωστο. Όμως, η πολιτική δεν(πρέπει να) είναι χυλός. Δεν χωράνε όλα παντού. Αν η Αριστερά, για να νικήσει, πρέπει να υποτάξει τα πάντα στο LIFESTYLE, αν πρέπει να γίνει μια άλλη εκδοχή των συντηρητικών κομμάτων, καλύτερα να μη νικήσει ποτέ. Γιατί τότε μπορεί να κινδυνεύσει να πάθει αυτό που έλεγε ένα σύνθημα τοίχου της προηγούμενης δεκαετίας: «Το Lifestyle είναι μαγικό, από μηδενικό σε κάνει νούμερο»…

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα