Κάτι (στραβό) συμβαίνει εδώ…

Αίφνης εμφανίστηκαν κείμενα που έστησαν στα δύο μέτρα εκείνους που λένε, με αφορμή τις φωτιές, ότι «ευτυχώς δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές». Ούτε λίγο ούτε πολύ η αναφορά αυτή ελέγχεται ως μονομερής και θεωρείται ύβρις για την Ύπαρξη, μιας και έμβια όντα δεν είναι μονάχα οι άνθρωποι αλλά και τα ζώα, πολλά εκ των οποίων υπήρξαν θύματα της φωτιάς.

Επίσης, γράφτηκε ότι η προτεραιότητα στην ανθρώπινη ζωή δεν έχει νόημα όταν αφανίζονται τα πάντα από την φωτιά (ζώα, δέντρα κλπ), καθώς αυτή είναι μια νεκρο-ζώντανη ζωή…

Προσοχή: η κυβερνητική προπαγάνδα, προβάλλοντας τις εκκενώσεις, καθώς και το ότι δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής ανθρώπινες απώλειες , υψώνει το όντως μείζον-την ανθρώπινη ζωή- για να μην δοθεί περιθώριο σκέψης και προβληματισμού, επομένως και κυβερνητικών ευθυνών, σχετικά με την πρόληψη αλλά και το χάος που παρατηρήθηκε κατά την διάρκεια των εκκενώσεων.

Ας επιστρέψουμε όμως στην ουσία του σημερινού κειμένου, μιλώντας αρχικά περί ανθρώπων και ζώων.

Την δεκαετία του ΄70, ο Βρετανός ψυχολόγος RichardD. Ryder επινόησε τον όρο speciesism (ειδισμός). Species λατινιστί είναι το είδος. Διατείνεται, λοιπόν, ο Βρετανός ότι ειδισμός επισημαίνεται όταν γίνεται διάκριση μεταξύ μελών του ίδιους είδους.

Λόγου χάριν, μεταξύ εμβίων όντων όπως είναι τα ζώα και οι άνθρωποι. Όταν λοιπόν λέμε «ευτυχώς που δεν υπήρξαν ανθρώπινες απώλειες» στις φωτιές, προβαίνουμε σε διάκριση έναντι των ζώων. Μιά διάκριση που σύμφωνα με τον δυναστικό ολοκληρωτισμό της εποχής δεν αποκλείεται να αρθεί στο ύψος εγκλημάτων όπως ο ρατσισμός, ο σεξισμός κλπ.

Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για ελαφρότητες που σέρνονται από την δεκαετία του ΄70 και ξεχάστηκαν, αλλά ας μιλήσουν καλύτερα τα επιχειρήματα:

Πρώτον, η αγωνία για την τύχη των ζώων τώρα στις πυρκαγιές, το ενδιαφέρον για την διάσωσή τους και η θλίψη για τις απώλειες ζώων- και δασών- είναι ζητήματα που δεν υποτιμήθηκαν. Ούτε από την κοινωνία ούτε από τα ΜΜΕ.

Δεύτερον, τα ζώα σπανίως μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους σε δύσκολες στιγμές. Δεν διαθέτουν την απαιτούμενη ικανότητα. Κάποιες φορές συμβαίνει, ειδικά από σκυλιά. Τα ζώα νοιάζονται και λειτουργούν προστατευτικά για την ομάδα ή την οικογένειά τους.

Τρίτον, αντιθέτως τα έλλογα όντα, οι άνθρωποι, διαθέτουν και την ικανότητα και τη θέληση να προστατεύσουν τα ζώα όταν αυτά κινδυνεύουν. Το ίδιο ισχύει και για την προστασία των δασών.

Μονάχα οι άνθρωποι είναι σε θέση να σταματήσουν το κακό( εμπρησμοί, πυρκαγιές, κακοποίηση της φύσης) ή «να αναστήσουν» καμμένες περιοχές. Τα ζώα δεν μπορούν. Εξ αντικειμένου.

Όσο για τη «νεκρο-ζώντανη» ζωή, ακόμη κι όταν οι άνθρωποι χάνουν τα πάντα από τις φωτιές-σπίτια, υπάρχοντα, καλλιέργειες κλπ-, μπορούν να τα ξαναφτιάξουν. Αρκεί να ζούν… Τα ζώα αδυνατούν να ξαναφτιάξουν ο,τιδήποτε αφορά τα ανθρώπινα.

Φυσικά, υπάρχουν ολετήρες οι άνθρωποι επιβαρύνοντας δραστικά το περιβάλλον. Περιφρονούν τη φύση ή αδιαφορούν για τις επιπτώσεις, αδηφάγοι όντες και φορείς κερδώου κυνισμού.

Όμως είναι στο χέρι εκείνων που εναντιώνονται στον κυνισμό και στα ποικιλώνυμα συμφέροντα να ανασχεθεί η καταστροφική δυναμική. Υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα αυτή. Υφίσταται ένα διαρκές εν δυνάμει αρκεί να ενεργήσουν συγκροτημένα, συγκρουσιακά και πολιτικά εναντίον παντοειδών εξουσιών.

Εξάλλου, ο τρώσας και ιάσεται. Αλλά οι τρώσαντες θα υποχρεωθούν να γιατρέψουν τις πληγές που οι ίδιοι δημιούργησαν, μονάχα όταν βρεθούν αντιμέτωποι με την πάγκοινη λαϊκή κατακραυγή, τους αποφασισμένους ακτιβιστές και τις μαζικές κινητοποιήσεις.

Εν συνόψει: Κανένας δεν λέει ας καούν όλα (σπίτια, ζώα κλπ) αρκεί να γλιτώσουν οι άνθρωποι. Το λέμε αποκλειστικά για τις υλικές ζημιές σε σύγκριση με ανθρώπινες απώλειες.

Επομένως έχει και παραέχει νόημα η ανακουφιστική κοινοτοπία που λέει «ευτυχώς δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές». Οσο για τις απώλειες ζώων, να το ξαναπούμε: ούτε η θλίψη έλειψε ούτε σε ορισμένες περιπτώσεις η οδύνη. Κι ας λέει ο,τι θέλει ο Ryder…

ΥΓ(1): Τα στοιχεία για τον ειδισμό τα βρήκαμε στο κατατοπιστικό σημείωμα της Νίκης Μπάκουλη στο OW.

ΥΓ(2) : Μορφάζει και δίνει λάθος σήμα ενίοτε ο πρωθυπουργός. Μιλάει για σοβαρά θέματα και νομίζεις ότι γελάει. Δεν φταίει, φυσικά. Ετσι πλάστηκε το πρόσωπό του. Όμως η κουβέντα που είπε εν μέσω πυρκαγιών στον επικεφαλής των Καναντέρ -«Εκει στη δυτική Πελοπόννησο μονίμως βγάζει δουλίτσα» -, κουβέντα συνοδευόμενη από ανάλογες συσπάσεις των μυών του προσώπου-κάτι σαν χαριεντισμός- δεν ήταν απλώς άστοχη. Ηταν προκλητικά αστόχαστη. Όταν δοκιμάζεται δεινώς η χώρα από τις φωτιές, κανένας δεν παίζει με αλαφράδες και αστειάκια. Πόσο μάλλον ο πρωθυπουργός…

ΥΓ(3): Την ώρα που η Ρόδος βιώνει ανυπολόγιστη καταστροφή, ο εκ Ρόδου υφυπουργός Ναυτιλίας Γιάννης Παππάς ξεστόμισε το εξής ανήκουστο(στον ΣΚΑΪ): «Είναι δυνατόν στο ένα πεδίο να λειτουργείς τέλεια (σ.σ. εννοούσε την εκκένωση) και στο άλλο (σ.σ. αντιμετώπιση φωτιάς) να μη λειτουργείς τέλεια;».

Ειλικρινά, παρέλκουν τα σχόλια. Διότι ούτε οι βαρύτεροι χαρακτηρισμοί μπορούν να αποδώσουν την ουσία του ανοηταίνοντος αυτού εξυπνακισμού.

ΥΓ(4): Στην Αλγερία, 34 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις πυρκαγιές που σαρώνει τη χώρα και 26 τραυματίστηκαν.

Στην Ιταλία, επίσης από τις πυρκαγιές, 3 νεκροί στη Σικελία και ένας στην Καλαβρία.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις