Νομοθεσία στο “παρα πέντε” και η “ιστορική στιγμή” του Τασούλα

Πολύ-τροπολογία

Είχε δεν είχε τα …κατάφερε πάλι η κυβέρνηση. Τρείς μέρες πριν κλείσει η Βουλή έφερε μια τροπολογία που είναι ουσιαστικά νομοσχέδιο. Για να ψηφιστεί με διαδικασίες fast track.

H πολύ-τροπολογία «κόλλησε» στο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών. Αφορά ένα ευρύ πεδίο: Από την παράταση των φορολογικών δηλώσεων μέχρι την εισαγωγή του «Ελ.Βενιζέλος» στο χρηματιστήριο.

Από μόνη της συνιστά τον ορισμό της κακής νομοθέτησης. Όμως τα κοινοβουλευτικά ήθη θέλουν σε τέτοιου είδους τροπολογίες και νομοσχέδια του «παρα-πέντε» να «εμπλουτίζονται» με ρυθμίσεις κυριολεκτικά των «τελευταίων λεπτών». Για να δούμε …τι θα δούμε και αυτή την φορά

Ιστορία

Να δώσει «ιστορική διάσταση» στην ψήφιση του νομοσχεδίου για την ψήφο των απόδημων θέλησε χθες ο πρόεδρος της Βουλής, Κώστας Τασούλας. Έτσι λοιπόν ήταν μια από τις σπάνιες φορές που πήρα τον λόγο με την ιδιότητα του βουλευτή. Κι όπως πάντα εντυπωσίασε με τις γνώσεις του για την νεώτερη ιστορία της χώρας.

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην «μοναδική εκείνη Βουλή του 1862 που αριθμούσε πάνω από τριακόσιους Βουλευτές εκλέχτηκαν και τριάντα τέσσερις Έλληνες από τον αλύτρωτο ελληνισμό ή από άλλες περιοχές όπου η Ελλάδα είχε παρουσία». Για να επισημάνει στην συνέχεια πως «από το 1862 δεν υπήρξε άλλη φορά που να ετέθη το θέμα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού». Τεκμηριώνοντας έτσι τον ισχυρισμό του περί «ιστορικών στιγμών» που καταγράφθηκαν στο κοινοβούλιο.

Ενδιαφέρον το επιχείρημα. Μόνο που στην ιστορία της χώρας υπήρξαν και οι κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά. Να υποθέσουμε ότι εμμέσως εγκάλεσε και αυτές για την αδιαφορία τους σχετικά με τους απόδημους ο Κώστας Τασουλας;

Σε ποιους απευθυνόμαστε;

Πάντως από την χθεσινή συζήτηση στην Βουλή ξεχώρισε η ομιλία ενός από τους δύο ομογενείς (και απόδημους) που είναι μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου: Του βουλευτή επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ Όθωνα Ηλιόπουλο. Που διαθέτει και μία εντυπωσιακή ακαδημαϊκή καριέρα.

Όπως είπε «δεν ξέρω σε ποιους απευθυνόμαστε. Δεν ξέρω πόσοι είναι οι Έλληνες του εξωτερικού. Δεν ξέρω ακριβώς τι ακριβώς σημαίνει «Έλληνας» στο εξωτερικό, ποιος είναι ακριβώς ο ορισμός. Είναι βιολογικός, είναι εθνικός, είναι ψυχολογικός, είναι βαθμός συμμετοχής στα πράγματα της Ελλάδος;».

Αναφερόμενος στην απόφασή του να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ σχολίασε πως «εγώ ξέρω ότι έζησα τα χρόνια της επαγγελματικής μου ζωής σε ένα κράτος το οποίο βασίστηκε σε μια επανάσταση και η επανάσταση αυτή οφειλόταν στο γεγονός ότι ψηφίζανε φόρους, αλλά δεν είχαν εκπροσώπηση. Το κράτος αυτό έχει προχωρήσει και στο ανάστροφο βήμα: Εάν ψηφίζεις στις μέρες μας, φορολογείσαι, και κυνηγάει και εμένα και τους πολίτες του σε όλο τον κόσμο να τους φορολογήσει στο εξωτερικό…».

Χαρτογράφηση

Για όσους απορούν που είναι όλοι αυτοί οι ομογενείς (που δυνητικά θα μπορούν να ψηφίσουν) ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Θ.Λιβάνιος έκανε μια ενδιαφέρουσα αναφορά σε έρευνα του Χαρβαρντ.

Σύμφωνα με όσα είπε η κατανομή τους είναι ως εξής: «Το 37% στις Ηνωμένες Πολιτείες, 12% στην Αυστραλία, 9% στον Καναδά, 9% στη Γερμανία, 7% στο Ηνωμένο Βασίλειο και τα υπόλοιπα ποσοστά κυρίως σε ευρωπαϊκές χώρες μικρότερες». Επίσης «τΤο 45% έχουν γεννηθεί σε άλλη χώρα. Το 55% έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα. Δύο στους τρεις έχουν ελληνική υπηκοότητα, ένας στους τρεις δεν έχει. Ένας στους τρεις, το 32%, είχε μεταναστεύσει μεταξύ 2010-2017 8% στη δεκαετία του 2000 το 61% έχουν ζήσει πάνω από δέκα χρόνια στο εξωτερικό, το 22% τέσσερα έως δέκα χρόνια».