Η ομάδα κι όμΩς κινείται “κατάφερε” να χορογραφήσει το Σωματίδιο Higgs

Στις 4 Ιουλίου 2012, οι επιστήμονες του CERN επιβεβαίωσαν την ανακάλυψη ενός νέου σωματιδίου με μάζα 126,5 GeV με απόκλιση 5 σίγμα, που σημαίνει βεβαιότητα κατά 99,99995%. Υποστήριξαν μάλιστα πως η παρατήρηση αυτή είναι επαληθεύσιμη και μπορεί να αναπαραχθεί οποτεδήποτε. Αυτό το σωματίδιο εκτίμησαν ότι είναι μποζόνιο και μάλιστα το βαρύτερο που έχει βρεθεί.

Με έμπνευση αυτή την ανακάλυψη, η 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης παρουσιάζει στο Αμφιθέατρο Παλαιού Ελαιουργείου το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου μία συναρπαστική παράσταση σύγχρονου τσίρκου και χορού, το Μυστήριο 109 ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ HIGGS, σε σκηνοθεσία και χορογραφία της ομάδας κι όμΩς κινείται με αφορμή την ιδέα του Χαΐνη Δημήτρη Αποστολάκη και της χορογράφου Χριστίνας Σουγιουλτζή.

Αναπτύσσοντας μια διαλεκτική σχέση με αυτή την παρέλαση εννοιών και συλλογισμών, το έργο συνθέτει μία άτυπη διάλεξη αυξανόμενης εντροπίας από τον Χαΐνη Δημήτρη Αποστολάκη -ο οποίος έχει διατελέσει ερευνητής στο CERN, σε αυτό ακριβώς το πεδίο αναζήτησης του μποζονίου HIGGS.

Επτά ερμηνευτές -χορευτές και ακροβάτες- με όχημα την εικόνα και τον ήχο, διηγούνται σε έναν τρισδιάστατο σκηνικό χώρο το πανάρχαιο παραμύθι της δημιουργίας του σύμπαντος στη σημερινή του μορφή. Ένα απροσδόκητο θέαμα που καταπιάνεται με όλους αυτούς τους παράξενους όρους της φυσικής, όπως η μεγάλη έκρηξη, το καθιερωμένο πρότυπο, οι χορδές, η υπερσυμμετρία, τα μποζόνια και τα φερμιόνια, η αντιύλη, η ενοποίηση των δυνάμεων, η σκοτεινή ενέργεια και ύλη, και οι μαύρες τρύπες.

Μία προσπάθεια κατανόησης του σύμπαντος, του μικρού και του μεγάλου

“Ήμασταν σε πρόβες για μια άλλη παράσταση, όταν το νέο για την ανακάλυψη του Higgs, δαιμόνισε τον Δημήτρη. Ήταν αδύνατο πια να μιλήσει για κάτι άλλο, εκτός από φυσική.
Με συγκινεί αλήθεια η προσπάθεια κατανόησης του σύμπαντος, του μικρού και του μεγάλου, αγγίζει τα όρια της τρέλας, αν αναλογιστείς τα μεγέθη, την αρχή και το τέλος, τον τρόπο λειτουργίας, ένα αδιανόητο συμπαντικό κούρδισμα, μέσα στο οποίο υπάρχουμε τόσο μικροί, τόσο λίγοι, αλλά με μια μανία να καταλάβουμε, αστείρευτη μανία, ένα όνειρο κατανόησης, που κάτι στιγμές μοιάζει να είναι αληθινό. Η φιλοξενία της παράστασης από την Πολιτιστική Πρωτεύουσα μας δίνει ειλικρινή χαρά” αναφέρει στο NEWS 24/7 η Χριστίνα Σουγιουλτζή.

Και συνεχίζει ξεναγώντας μας στην παράσταση “είναι μία διάλεξη φυσικής από τον Δημήτρη, όσο γίνεται πιο πλήρης και πιο κατανοητή. Εμείς σε γενικές γραμμές εικονοποιούμε την αφήγηση, παριστάνοντας τα σωματίδια και τις περιπέτειές τους μ’ έναν τρόπο κάπως αφελή. Έτσι όπως θα ζωγράφιζε την κατάσταση ένα παιδί. Το σκηνικό της παράστασης, μια σιδερένια γεωμετρική κατασκευή, που φέρνει στον νου την εικόνα της μοριακής δομής, είναι ο βασικός τρόπος σύνδεσης των χορευτών και εμφάνισης των ακροβατικών πράξεων. Η μουσική σύνθεση, σε ερμηνεία των Κλέωνα Αντωνίου, Γιώργου Κωσταντίνου, Μιχάλη Γαλάνη και Δημήτρη Αποστολάκη αφηγείται κι αυτή με χιούμορ, αλλά προσφέρει και τον απαραίτητο ρυθμό και ανάσα στην ξέφρενη πορεία αυτής της διάλεξης – γιορτής”.

Αποκαλύπτοντας τα μυστικά της άπειρης δημιουργίας

Ο Δημήτρης Αποστολάκης είναι ένας εξαιρετικά δημοφιλής μουσικός. Η σχέση και συνεργασία του με την Ομάδα κινείται δεν είναι ευκαιριακή. “Είναι χρόνια, όπως αρμόζει σε κάθε αληθινή σχέση. Είναι σημαντικό να θαυμάζεις τον απέναντί σου. Μόνο έτσι μπορείς να γίνεις αξιοθαύμαστος. Η παράξενη- οικεία, λαïκή- λόγια, κλασική-σύγχρονη, ελληνική- παγκόσμια κολεκτίβα «Κι όμΩς κινείται» είναι ό,τι πιο τίμιο και εμπνευσμένο έχουν να δείξουν στην Ελλάδα οι παραστατικές τέχνες τις τελευταίες δεκαετίες” αναφέρει.

Ωστόσο, ο Δημήτρης Αποστολάκης διετέλεσε και ερευνητής στο CERN, στο πεδίο αναζήτησης του μποζονίου HIGGS. Ως προς αυτό μας λέει “Η μόνη κοινωνικότητα που σε ωφελεί σαν καθολική ύπαρξη είναι να συναγελάζεσαι με αφιερωμένους ανθρώπους. Κάποιοι απ’ αυτούς τολμούν να φτάσουν στα όρια, να μπουν στο μυαλό του Θεού αποκαλύπτοντας τα μυστικά της άπειρης δημιουργίας. Η σύνδεση με τη κοινότητα των ‘περίεργων’ σε διαφοροποιεί από την κοινότητα των ‘φοβισμένων’.

Για τον ρόλο του στην παράσταση αναφέρει “Βρισκόμαστε σε μία ψυχιατρική κλινική. Οι τρόφιμοι αποφασίζουν να δώσουν μια παράσταση που θα συνδυάζει τις δεξιότητες του καθενός (μουσική, χορός, ακροβατικά), για να πείσουν νοσηλευτές και γιατρούς ότι έχουν σώας τας φρένας κι έτσι να κερδίσουν την ελευθερία τους. Η παράσταση θα περιλαμβάνει μια λαïκή μη εκλαïκευμένη διάλεξη φυσικής (από το Δημόκριτο μέχρι τον Αïνστάιν, τις μαύρες τρύπες και τα παράλλαλα σύμπαντα), από έναν, επίσης έγκλειστο, καθηγητή θεωρητικής φυσικής υψηλών ενεργειών. Aυτόν το ρόλο υποδύομαι εγώ”.

Στην Ελευσίνα έλαβαν χώρα και εργαστήρια με μικρούς και μεγάλους. “Πάντα, το να μοιράζεσαι τη γλώσσα είναι το κεντρικό ζητούμενο στην καλλιτεχνική διαδικασία. Δεν είναι μάθημα, δεν είναι εκπαίδευση, είναι στοιχειοθέτηση μιας γλώσσας. Πρώτα την εφεύρεις και μετά τη χρησιμοποιείς και βλέπεις τι γίνεται. Λειτουργεί; Μοιάζει μ αυτό που φανταζόσουν; Λειτουργεί και για τους άλλους;

Σ αυτό τον κοινό χρόνο, στόχος είναι να αποκαλυφθεί και να ξαναεφευρεθεί ένας τρόπος. Πιστεύω στη φόρμα, στο σχήμα, στην οδηγία. Δεν έχω την πεποίθηση ότι μπορώ να εκπαιδεύσω κάποιον. Μόνο να μοιραστώ μαζί του τον τρόπο, αν ενδιαφέρεται κι αυτός, να υπάρξει μέσα σ’ αυτό το πεδίο. Να μπει στον χορό. Να βάλει το σώμα του και την ψυχή του στη δοκιμασία και στη χαρά της ακροβασίας. Με τους ανθρώπους που συναντηθήκαμε στην Ελευσίνα συνέβη αυτό” καταλήγει η Χριστίνα Σουγιουλτζή.