Δημήτρης Μακρυνιώτης: “Πριν 4 χρόνια διαγνώστηκα με μυασθένεια Gravis”

Τον Δημήτρη Μακρυνιώτη υποδέχθηκαν το μεσημέρι της Δευτέρας (23/10) η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος στο “Στούντιο 4” της ΕΡΤ και ο γνωστός pastry chef προχώρησε σε μία σοκαριστική αποκάλυψη για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια.

Συγκεκριμένα, όπως είπε ο ίδιος για πρώτη φορά δημοσίως, πάσχει από την ασθένεια Gravis, η οποία παλιά λεγόταν βαριά μυασθένεια, ένα αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο μάλιστα αντιμετώπιζε και ο Αριστοτέλης Ωνάσης.

Όπως είπε ο ίδιος στο τηλεοπτικό δίδυμο, η ασθένεια αυτή προκαλεί μεταξύ άλλων μυϊκή αδράνεια και είναι μη αναστρέψιμη.

Μακρυνιώτης: “Μια μέρα έπεσε το μάτι μου”

Ο Δημήτρης Μακρυνιώτης στη συνέχεια περιέγραψε πώς αντιλήφθηκε ότι τον “χτύπησε” η συγκεκριμένη ασθένεια, όταν όπως είπε, “μια μέρα έπεσε το μάτι μου”.

“Ψάχναμε για αρκετά χρόνια, δεν το βρίσκαμε, κάναμε εξετάσεις επί εξετάσεων και το βρήκαμε. Και τότε που είχε πέσει το μάτι μου, ασυναίσθητα ανοίγει περισσότερο το άλλο. Αν δεις πώς είναι όταν είσαι σε έξαρση, είναι τρομακτικό. Παθαίνεις εξόφθαλμο και το άλλο είναι κλειστό”, είπε αρχικά.

“Η διάγνωση έγινε πριν 4-5 χρόνια και έπαθα σοκ! Ρώτησα τη γιατρό τι κάνουμε, πρώτα από όλα μου είπε ότι απαγορεύεται το botox και να μη σηκώνω ούτε κατσαρόλα από το πάτωμα. Καθόλου κούραση. Εγώ άνθρωπος του γυμναστηρίου, της δουλειάς… είπα ‘τι λέει;’. Μου είπε ότι πρέπει να αλλάξω τη ζωή μου. Συν μια φαρμακευτική αγωγή κάθε τρεις ώρες, όλη μου τη ζωή, χτυπάει ένα ξυπνητήρι. Το τρίωρο αυτό είναι η μεγαλύτερη ευλογία. Ό,τι και να πάθει ένας άνθρωπος είναι στη φύση του να το ξεπερνάει, να είναι δυνατός και μετά από μερικά χρόνια να ξεχνάει τι πέρασε και πόσο σημασία έχουν άλλα πράγματα. Όταν πάω να πάθω κάτι τέτοιο, χτυπάει το ξυπνητήρι, το βλέπω και λέω όλα είναι μικρά, τι στεναχωριέσαι”, είπε ο Δημήτρης Μακρυνιώτης.

Τι είναι η Μυασθένεια Gravis;

Η μυασθένεια Gravis αποτελεί χρόνια χρόνια αυτοάνοση πάθηση που χαρακτηρίζεται από πολλαπλών βαθμών αδυναμία των σκελετικών μυών του σώματος.

Εκείνο που τη χαρακτηρίζει είναι η αδυναμία των μυών που εντείνεται κατά τη διάρκεια περιόδων με αυξημένη κινητικότητα και βελτιώνεται μετά από την ξεκούραση. Συγκεκριμένοι μύες, όπως αυτούς που ελέγχουν το μάτι και την κίνηση των βλεφάρων, τις εκφράσεις του προσώπου, το μάσημα, την ομιλία και την κατάποση, συχνά αλλά όχι πάντοτε, επηρεάζονται από την πάθηση. Οι μύες που ελέγχουν την αναπνοή και την κίνηση του σβέρκου και των άκρων μπορεί επίσης να επηρεαστούν.

Η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί εξίσου και στα δύο φύλλα, αν και συχνότερα προσβάλλει νεαρές γυναίκες (κάτω των 40 ετών) και μεγαλύτερους άνδρες (πέραν των 60 ετών).

Το ποσοστό εμφάνισης της πάθησης είναι 20 στους 100.000 πληθυσμού, ενώ αποτελεί ένα αυτοάνοσο νόσημα που δεν διαγνώσκεται εύκολα. Δεν θεωρείται κληρονομική πάθηση, ούτε και είναι μεταδιδόμενη, όμως μπορεί σποραδικά να εμφανιστεί σε περισσότερα από ένα μέλη της ίδιας οικογένειας.