Πόσα κιλά απορριμμάτων συσκευασίας δημιουργούμε κάθε χρόνο

Είτε πρόκειται για αποστολές online αγορών, είτε για καφέ στο χέρι, είτε για διάθεση τροφίμων σε σούπερ μάρκετ, οι συσκευασίες είναι παντού γύρω μας. Ιδιαίτερα περιόδους σαν και αυτήν που θα κάνουμε μια βόλτα για να πάρουμε δώρα (στους εαυτούς μας ή σε άλλους).

Όπως και θα κάνουμε και τις διαδικτυακές μας παραγγελίες, αν βρούμε ευκαιρίες.

Σκεφτείτε μια ημέρα που δεν πετάξατε μια συσκευασία, μέσα στο 2023.

Μάλλον δεν υπάρχει. Εξ ου και ο κάθε πολίτης της ΕΕ παράγει κάθε χρόνο περί τα 188.7 κιλά τέτοιων απορριμμάτων.

Σύμφωνα με έκθεση, το 2021 η Ευρωπαϊκή Ένωση παρήγαγε συνολικά 84 εκατομμύρια τόνους απορριμμάτων συσκευασίας, με το χαρτί και το χαρτόνι να αντιστοιχούν στο 40.3%.

Κατά την 11ετή περίοδο από το 2010 έως το 2021, το χαρτί και το χαρτόνι ήταν το κύριο απόβλητο συσκευασίας: ‘συνείσφερε’ με 34.0 εκατομμύρια τόνους στα συνολικά απορρίμματα συσκευασίας που παρήχθησαν το 2021.

Οι αριθμοί είχαν ως συνέπεια να επανατοποθετηθεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επί της Οδηγίας 94/62/ΕΚ, για τα απόβλητα συσκευασίας, για δεύτερη φορά.

Η Οδηγία είχε εκδοθεί για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 1994.

Καθόριζε τους στόχους ανάκτησης και ανακύκλωσης, με την εναρμόνιση των εθνικών μέτρων σχετικά με τη διαχείριση των συσκευασιών και των απορριμμάτων συσκευασίας. Καθόρισε και μέτρα για να επιτευχθεί η πρόληψη της παραγωγής απορριμμάτων συσκευασίας. Έδωσε και θεμελιώδεις αρχές για

• την επαναχρησιμοποίηση της συσκευασίας
• την ανακύκλωση και
• την εφαρμογή άλλων μορφών ανάκτησης απορριμμάτων συσκευασίας,

ώστε να μειωθεί η τελική διάθεση τέτοιων απορριμμάτων.

 

Οι στόχοι έπρεπε να υλοποιηθούν σε όλες τις χώρες το 2008.

Πράγμα που όπως φαίνεται ξεκάθαρα από τα δεδομένα της Eurostat, δεν έγινε.

Έτσι αποτέλεσε πραγματικότητα η τροποποίηση του 2018.

Σε αυτήν υπογραμμίστηκε η επίτευξη του στόχου της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και του νέου σχεδίου δράσης για την κυκλική οικονομία, ώστε να διασφαλιστεί ότι «όλες οι συσκευασίες στην αγορά της ΕΕ είναι επαναχρησιμοποιήσιμες ή ανακυκλώσιμες με οικονομικά βιώσιμο τρόπο έως το 2030».

• Οι στόχοι που είχαν τεθεί για όλες τις χώρες κράτη της ΕΕ είναι ποσοστό ανάκτησης
  τουλάχιστον 60% (συμπεριλαμβανομένης της αποτέφρωσης απορριμμάτων) και
• μεταξύ 55% και 80% των απορριμμάτων συσκευασίας προς ανακύκλωση.

Όπως διαβάσατε ήδη, δεν υπήρξε κάποια ουσιαστική εξέλιξη.

Χαρακτηριστικά, μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, η υψηλότερη ανάκτηση ενέργειας από απορρίμματα συσκευασίας καταγράφηκε στη Φινλανδία (36.7%).

Στην Ελλάδα, τη Μάλτα και τη Βουλγαρία, δεν υπήρξε καθόλου ή ήταν αμελητέα ανάκτηση ενέργειας από τα απορρίμματα συσκευασίας.

Τον περασμένο Οκτώβριο η Eurostat επανήλθε με τους αριθμούς που ήδη διαβάσατε, αλλά και ακολουθούν στο infographic.

Η συνέχεια αφορούσε νέους κανόνες της ΕΕ, με τους Ευρωβουλευτές/μέλη της Επιτροπής Περιβάλλοντος να εγκρίνουν την Τρίτη 24/10 του 2023, τις προτάσεις για

1. τη διευκόλυνση της επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης των συσκευασιών,
2. τη μείωση των περιττών συσκευασιών και απορριμμάτων και
3. την προώθηση της χρήσης ανακυκλωμένου περιεχομένου.

Οι βουλευτές του Ευρωκοινοβουλίου θέλουν να απαγορεύσουν την πώληση πολύ ελαφρών πλαστικών σακουλών μεταφοράς (κάτω από 15 microns), εκτός εάν απαιτείται για λόγους υγιεινής ή παρέχονται ως κύρια συσκευασία για χύμα τρόφιμα, ώστε να αποτραπεί η σπατάλη τροφίμων.

Ναι, είναι οι πολύ λεπτές σακούλες που βρίσκετε ήδη στο χώρο της μαναβικής των σούπερ μάρκετ.

Εκτός από τους συνολικούς στόχους μείωσης των συσκευασιών που προτείνονται στον κανονισμό, οι Ευρωβουλευτές θέλουν να θέσουν συγκεκριμένους στόχους μείωσης των απορριμμάτων για τις πλαστικές συσκευασίες (10% έως το 2030, 15% έως το 2035 και 20% έως το 2040).

Το πλαστικό μέρος στη συσκευασία θα πρέπει να περιέχει ελάχιστα ποσοστά ανακυκλωμένου περιεχομένου ανάλογα με τον τύπο της συσκευασίας, με συγκεκριμένους στόχους για το 2030 και το 2040.

Έως το τέλος του 2025, η Επιτροπή θα πρέπει να αξιολογήσει τη δυνατότητα πρότασης στόχων και κριτηρίων βιωσιμότητας για πλαστικό με βιολογική βάση, βασικό πόρο για την «απολιθοποίηση» της οικονομίας των πλαστικών.

Η ασυνέπεια που υπάρχει από το 1994 δεν επιτρέπει μεγάλη αισιοδοξία.