ΒΙΚΤΟΡ ΓΟΥΕΜΠΑΝΙΑΜΑ: Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΚΕ ΦΩΝΑΖΕΙ “ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ”

Η εποχή Weby ξεκίνησε ήδη στο ΝΒΑ και το μπάσκετ μπαίνει, πλέον, σε μια άλλη διάσταση. Όπου Weby, η αμερικανιστί σύντμηση ενός έτσι κι αλλιώς δυσκολου στην προφορά, ονοματεπώνυμου, γύρω από το οποίο όμως η κορυφαία λίγκα του μπάσκετ θα στροβολίζεται τα επόμενα χρόνια. Βίκτορ Γουεμπανιαμά. Γεννημένος στις 4 Ιανουαρίου 2004, με ύψος 2.24μ, κατεβάζει την μπάλα και σουτάρει σαν γκαρντ, αλλά και σκεπάζει το καλάθι με τα τεράστια χέρια του!

Αν ο δικός μας Γιάννης Αντετοκούνμπο έφερε την επανάσταση στα γήπεδα του ΝΒΑ πριν από δέκα χρόνια, ο Γάλλος “τιραμόλα” πάει το σπορ σε άλλο επίπεδο. Ήδη οι πρώτες του εμφανίσεις στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου συμφωνούν σε ό,τι ειπώθηκε με το που εμφανίστηκε έχοντας στα χέρια του, την πορτοκαλί μπάλα: Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο στο παγκόσμιο μπάσκετ!

Οι Σαν Αντόνιο Σπερς και ο πολυνίκης προπονητής του ΝΒΑ, Γκρεγκ Πόποβιτς, είχαν την ευτυχία να διαλέξουν το νο 1 του ντραφτ στην χρονιά του Γουέμπι. Αν θυμηθούμε που έφτασαν τους Σπερς δυο αντίστοιχα νο 1 του παρελθόντος, ο ναύαρχος Ντέιβιντ Ρόμπινσον το 1987 και ο πολυσύνθετος Τιμ Ντάνκαν δέκα χρόνια αργότερα, η πορεία του Γουεμπανιαμά προβλέπεται τουλάχιστον το ίδιο λαμπρή. Ο πολύπειρος “Ποπ”, όμως, θα υπογραμμίσει: “Με όλο μου το σεβασμό στα δυο παιδιά, ο Βίκτορ μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον ΛεΜπρον Τζέιμς. Ο θόρυβος γύρω από το πρόσωπο του είναι παρόμοιος με του ΛεΜπρον…”

Πριν από σαράντα χρόνια, άναυδος ο μπασκετικός πλανήτης είχε αποκαλέσει τον Άρβιντας Σαμπόνις, “θαύμα της φύσης”. Για πρώτη φορά, ένας σέντερ 215 εκατοστών, έκανε πάσες πίσω από την πλάτη, σούταρε τρίποντα και μπορούσε να ντριπλάρει με άνεση ενός περιφερειακού παίκτη. Ο χαρισματικός Λιθουανός δεν είχε ταίρι. Ο χαρακτηρισμός επιστρέφει για να μπει δίπλα στο επίθετο του Γουεμπανιαμά και εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο τη φιγούρα, αλλά και το ταλέντο αυτού του 19χρονου, επόμενου μέγκα σταρ του ΝΒΑ.

Πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις ένα παιδί 224 εκατοστών, με άνοιγμα χεριών 2.40μ (το μεγαλύτερο που εμφανίστηκε στο ΝΒΑ), που πιάνει την μπάλα σαν … πορτοκάλι; Και καλά όλα αυτά. Όταν μπαίνει στο γήπεδο μπορεί να κάνει πέντε κοψίματα σερί, ντρίπλα πίσω από την πλάτη, τρίποντο και φλότερ λες και βλέπεις τον … Τόνι Πάρκερ: “Είναι ήδη μοναδικός στο είδος του. Δεν μπορείς να τον συγκρίνεις με κανέναν” δήλωσε ο Κέβιν Ντουράντ, λίγη ώρα μετά τα όργια του ρούκι, που στο ματς Σπερς-Σανς (132-121) είχε σκοράρει 38 πόντους (12/20δ, 3/6τρ, 5/6β) έχοντας ακόμη 10 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1 κλέψιμο, 2 μπλοκ και 1 λάθος…

Πάρτε μια ιδέα για το τι ακριβώς εννοούμε

Ο Βίκτορ έφτασε στο ΝΒΑ από τις Βερσαλίες όπου γεννήθηκε, σαν άλλος Λουδοβίκος, έτοιμος να βροντοφωνάξει “le basket c’ est moi”. Όχι επειδή είναι αλαζόνας, κάθε άλλο, αλλά γιατί μοιάζει έτοιμος να κυριαρχήσει στο παγκόσμιο μπάσκετ. Ένας Κούκοτς, δεκαπέντε πόντους ψηλότερος από τον Τόνι, στην σύγχρονη εποχή, με εξαιρετική αντίληψη του γηπέδου και του ίδιου του σπορ.

Την Παρασκευή οι Σπερς ηττήθηκαν από τους Μινεσότα Τίμπεργουλφς 117-110 και ο Γουέμπι, τελείωσε το ματς με 29π, 9ρ, 4 ασ και 4 κοψίματα. Δύσκολα θα χάσει τον τίτλο του ρούκι της χρονιάς, καθώς στα οκτώ ματς που έχει αγωνιστεί, μετράει 18.7π, 8.5ρ, 1.7ασ, 1.2κλ και 2.3 κοψίματα. Ήταν το δεύτερο καλύτερο του ματς, μετά το 38άρι, εναντίον των Σανς και η συναρπαστική διαδρομή του στο ΝΒΑ μόλις έχει ξεκινήσει.

Φυσικά δεν είναι, ακόμα, τέλειος. Το κορμί του δεν έχει σχηματοποιηθεί απόλυτα στα πρότυπα του ΝΒΑ, θα έλεγε κανείς ότι είναι υπερβολικά αδύνατος, αν και ο σωματότυπος του μοιάζει ιδανικός, ώστε παρά το ύψος του να έχει την ευλυγισία ενός πολύ κοντύτερου αθλητή. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τον Γουεμπανιαμά με υπερβολικά μούσκουλα, αλλά αν σκεφτεί κανείς τη μεταμόρφωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ενδεχομένως να βάλει μια αντίστοιχη εικόνα στο μυαλό του.

Αυτή την στιγμή, πάντως, μπορεί εύκολα να τον σπρώξεις, ή να διεκδικήσεις την μπάλα από τα τεράστια χέρια του, κυνηγώντας την επαφή μαζί του. Δεν είναι επίσης συνηθισμένος να παίζει συνέχεια όπως γίνεται στην κανονική περίοδο του ΝΒΑ, άρα του λείπει και η σταθερότητα σε μέγκα-σταρ εμφανίσεις. Για παράδειγμα, μπαίνοντας στη μέκα του μπάσκετ, το Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν ήταν εμφανώς “ψαρωμένος”. Πιο πολύ, όμως, ψάρωσε από το σκληρό παιχνίδι των Νικς, μένοντας στους 14 πόντους χωρίς να μπορέσει ουσιαστικά να βοηθήσει τους Σπερς.

“Μα είναι μόλις 19 ετών, ένας ρούκι που μαθαίνει τώρα το ΝΒΑ και δεν πρόκειται να τον βάλουμε σε πίεση, μέχρι να βρούμε κι εμείς τα κουμπιά του. Πότε νιώθει πιο άνετα, πως αντιδρά, τι του αρέσει πάνω στο παρκέ. Θα χρειαστεί, λοιπόν, να τον παρατηρήσουμε για κάποιο χρονικό διάστημα πως συμπεριφέρεται μέσα στο γήπεδο και να τον καθοδηγήσουμε σιγά-σιγά στο να τελειοποιήσει τις επιδόσεις του” λέει ο Πόποβιτς, που δεν σκέφτεται να τον ξεκουράσει. Γιατί να το κάνει; Ο Γουέμπι έχει όρεξη να μάθει. Και δίπλα του, έχει έναν από τους κορυφαίους δάσκαλους του μπάσκετ, που εδώ και χρόνια εμπιστεύεται τους παίκτες από το διεθνές μπάσκετ.

Μη ξεχνάτε ότι ο Τζινόμπιλι γεννήθηκε στην Αργεντινή, ο Πάρκερ και ο Ντιό ήταν στυλοβάτες της Εθνικής Γαλλίας. Και σε αυτή την Εθνική, συμμετέχει και ο Γουεμπανιαμά, έτοιμος όπως λέει να διεκδικήσει το χρυσό μετάλλιο στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι γίνονται στο Παρίσι.

Όταν ήταν 11 ετών, τον μπέρδεψαν με βοηθό προπονητή!

Ο γιος του Φέλιξ Γουεμπανιαμά, αθλητή στίβου που έτρεχε τα 100 μ σε 11 δευτερόλεπτα και ειδικευόταν στα άλματα σε μήκος και ύψος και της πρώην μπασκετμπολίστριας και προπονήτριας Ελοντί Ντε Φοτρό, ο Γουέμπι ξεκίνησε να αθλείται παίζοντας ποδόσφαιρο σαν τερματοφύλακας. Οι γονείς του ήταν ένα ψηλό ζευγάρι (o πατέρας του 1.98 και η μητέρα του 1.92) με τον Βίκτορ να αρχίζει να ψηλώνει απότομα μετά τα 10 του χρόνια. Τότε ήταν που ξεκίνησε να παίζει και μπάσκετ, καθώς η μαμά Ελοντί του έδειχνε πως να χειρίζεται την πορτοκαλί μπάλα.

Γράφτηκε, μάλιστα, σε μια τοπική ομάδα στις Βερσαλίες κι εκεί ήταν που τον είδε ο προπονητής της παιδικής ομάδας της Ναντέρ, Μισέλ Αγιάρ. Στην αρχή, μάλιστα, μπερδεύτηκε νομίζοντας ότι πρόκειται για τον βοηθό προπονητή, καθώς ο 11χρονος Γουεμπανιαμά ήταν ήδη 1.80μ!

Ο Αγιάρ τον πήρε στη Ναντέρ και η πορεία του Γουέμπι ξεκινούσε. Στα 14 είχε φτάσει τα 2.10μ και πήγε στην Μπαρτσελόνα, όπου ενθουσίασε στο “μίνι κόπα”. Οι μπλαουγκράνα του ζήτησαν να μείνει στη Βαρκελώνη, αλλά ο μικρός αρνήθηκε, προς γενική κατάπληξη. Αργότερα είπε ότι όσες φορές ρωτούσε αν έκανε κάτι λάθος, ή έπρεπε να διορθώσει κάποιο πράγμα στο παιχνίδι του, οι Καταλανοί προπονητές δεν του έλεγαν τίποτα. Προτίμησε, λοιπόν, να επιστρέψει στη Γαλλία όπου ένα ολόκληρο σύστημα δούλεψε για λογαριασμό του. Ένα τέτοιο κορμί και ένα τόσο σπουδαίο ταλέντο δεν μπορούσε να πάει χαμένο.

Ήδη, από τα 15 του είχε ατζέντη τον άλλοτε παίκτη της μητέρας του, Μπούνα Εντιαγέ, έκανε ειδικό πρόγραμμα εγκύγμνασης και διατροφής με βάση όλα τα επιστημονικά δεδομένα της εποχής. Μέχρι και το ζέσταμα του πριν από τους αγώνες είχε ιδιαιτερότητες, καθώς ο πανύψηλος Βίκτορ έκανε στρέτσινγκ με γυμνά πόδια. Τα παπούτσια  τα έβαζε μετά, όταν έπρεπε να πιάσει την μπάλα του μπάσκετ. Όπως καταλαβαίνετε δεν μιλάμε για ένα …απλό ζευγάρι παπούτσια, καθώς ο φίλος μας φοράει νούμερο 55! Μικρές βάρκες…

Όλο το γαλλικό μπάσκετ προστάτευσε τον Γουέμπι, με κάθε δυνατό τρόπο. Από τη Ναντέρ, πήρε μεταγραφή για την ASVEL αλλά επειδή η ταλαιπωρία της EuroLeague είναι αρκετά μεγάλη για ένα 17χρονο που βρισκόταν ακόμα στην ανάπτυξη, διάλεξε να πάρει μεταγραφή για την Μετροπολιτάν 92, όπου συνάντησε και τον Γάλλο, ομοσπονδιακό προπονητή, Βενσάν Κολέ. Με τη Βιλερμπάν κέρδισε το πρωτάθλημα της γαλλικής λίγκας, ενώ με τους Παριζιάνους της Μετροπολιτάν αναδείχθηκε MVP, πρώτος σκόρερ και καλύτερος αμυντικός, σε ηλικία μόλις 18 ετών. Κανείς δεν είχε πετύχει τόσα πολλά, ενώ ήταν ακόμα έφηβος!

Τον Απρίλιο του 2023 δήλωσε διαθεσιμότητα για το ντραφτ του καλοκαιριού και όλοι προέβλεψαν ότι θα’ ταν σίγουρα στο νο 1. Το αμερικάνικο κοινό και κυρίως οι αναλυτές του ΝΒΑ πήραν μια ιδέα για το ταλέντο του, όταν τον Οκτώβριο του 2022 πρωταγωνίστησε στα δυο φιλικά της Μετροπολιτάν 92 με την αναπτυξιακή ομάδα της G League, στην οποία έπαιζε και το παιδί-θαύμα, Στέρλινγκ Σκουτ Χέντερσον (νο 3 του φετινού ντραφτ, επιλογή των Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς). Ο Γουέμπι σκόραρε 37 και 36 πόντους, πείθοντας και τους τελευταίους αρνητές της λάμψης του, ότι πρόκειται για ένα τεράστιο ταλέντο.

Όπως είπε, παρακολουθώντας τον Γουεμπανιαμά, ο Στεφ Κάρι “ήταν σα να έπαιζε στο γήπεδο ένας αληθινός μπασκετμπολίστας από το 2Κ του ΝΒΑ. Ενσαρκώνει όλα τα όνειρά των πόιντ-γκαρντ που θα ήθελαν να είναι ταυτόχρονα και sevenfooters!”

Στις συνήθεις υπερβολές τους οι Αμερικανοί σύγκριναν το ματς-απ Γουεμπανιαμά-Χέντερσον με τη θρυλική μονομαχία Μάτζικ Τζόνσον-Λάρι Μπερντ στον τελικό του NCAA, Μίτσιγκαν-Ιντιάναμ το 1979 ή την αντίστοιχη ΛεΜπρον Τζέιμς-Καρμέλο Άντονι στο χάι-σκουλ το 2002. Η αλήθεια είναι ότι ο χαρισματικός Χέντερσον είχε 28 πόντους και 9 ασίστ στον πρώτο αγώνα, αλλά στον δεύτερο τραυματίστηκε νωρίς και ουσιαστικά δεν μπόρεσε να δείξει το τεράστιο ταλέντο του.

Εεεπ, το σύστημα Γουέμπι!

Πηγαίνοντας σε μια ομάδα που σέρνει πίσω της μια ιστορία μεγάλων παικτών και πολλών τίτλων, ο Γουεμπανιαμά επενδύει το έτσι κι αλλιώς λαμπρό μέλλον του. Οι Σπερς μπορεί τα τελευταία χρόνια να βρίσκονται σε μια διαρκή ανασυγκρότηση, αποτελούν ωστόσο το τέλειο περιβάλλον, για να εκπαιδευτεί και να παίξει μπάσκετ ένα τόσο αυθεντικό και ξεχωριστό ταλέντο.

Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλαβαίνεις ότι αυτό που βλέπεις μπροστά σου δεν είναι συνηθισμένο. Εκτός αν βλέπετε πολλές φορές μια τέτοια φάση, όπου ένα μπλοκ όπως αυτό κόντρα στον Μίτσελ Γουίγκινς των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, γίνεται αντικείμενο επιστημονικής μελέτης για το που μπορεί να φτάσει η αρμονία του ανθρώπινου σώματος

Ο Γκρεγκ Πόποβιτς και οι συνεργάτες του ξέρουν ότι έχουν στα χέρια τους ένα θησαυρό. Ένα παίκτη που σε δυο-τρία χρόνια θα μπορεί γύρω του να παίζει μια νέα ομάδα των Σπερ, έτοιμη να διεδικήσει τον τίτλο, μετά από το τελευταίο της πρωτάθλημα το 2014. Δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο προπονητή για το ξεκίνημα της καριέρας του ο Γουέμπι. Ο κόουτς “Ποπ” δεν του χαρίζεται. Στο ματς με τους Σανς κι ενώ ο Γάλλος έκανε όργια, του έβαλε τις φωνές. Ο ίδιος ο Γουεμπανιαμά εξηγούσε αργότερα: “Ξέχασα ένα από τα plays που έπρεπε να παίξουμε εκείνη την ώρα. Είναι ένα λάθος που κάνουν οι ρούκις. Είχε κάθε λόγο να μου φωνάζει εκείνη την ώρα και μετά το ματς του ζήτσα συγγνώμη”.

Είναι ο καιρός που ο Βίκτορ Γουεμπανιαμά ακόμα μαθαίνει και δικαιούται να κάνει ακόμα και τέτοια παιδαριώδη λάθη. Ξέρει ότι έτσι θα γίνεται καλύτερος, μέχρι να αγγίξει το πραγματικά τεράστιο ταβάνι του. Όλοι, άλλωστε, τον παρακολουθούν με ανοιχτό το στόμα και συμφωνούν με τον Ντέβιν Μπούκερ, που τον έζησε πάνω στο παρκέ: “Είναι ένα απίστευτο ταλέντο. Όλοι το γνωρίζουν.Απλά κάποια στιγμή προσπαθείς να το συνειδητοποιήσεις γιατί κάτι τέτοιο σαν αυτόν δεν έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν…”