ΕΙΔΑΜΕ ΤΑ “39 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ” ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ- ΚΑΙ ΓΙΝΑΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΙ Σ’ ΕΝΑ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Βράδυ Δευτέρας και έξω από το θέατρο Τζένη Καρέζη σημειώνεται το αδιαχώρητο από κόσμο. Περίεργο, αν σκεφτεί κάποιος πως η παράσταση διανύει μόλις τη δεύτερη εβδομάδα της. Ο Μάκης Παπαδημητρίου έχει το δικό του κοινό και αυτό σπεύδει να τον ακολουθήσει, ειδικά τώρα που επέλεξε, μετέφρασε και σκηνοθέτησε «Τα 39 σκαλοπάτια» τη δημοφιλή διασκευή του Patrick Barlow που είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του 1915 του John Buchan και τη ταινία του 1935 του Alfred Hitchcock.

Η διασκευή του Barlow συμπυκνώνει την αρχική αστυνομική ιστορία του Buchan σε μια φαρσική και γρήγορη θεατρική εμπειρία που σε πολλά σημεία θυμίζει αρκετά το στυλ των Monty Python, ενώ παράλληλα αποτίει φόρο τιμής στη θρυλική ταινία του Hitchcock. Αποτέλεσμα ένα καταιγιστικό γοητευτικό θρίλερ κατασκοπείας επενδεδυμένο με γενναίες δόσεις κωμωδίας.

Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2005 στο West End του Λονδίνου και έκτοτε έχει ανέβει σε διάφορες παραγωγές σε όλο τον κόσμο. Ήρωας του, ο Richard Hannay, ένας άνδρας με μια μάλλον βαρετή ζωή, που καταφεύγει στη Σκωτία, καθώς ξαφνικά βρίσκεται μπλεγμένος σε τον φόνο μιας γοητευτικής κατασκόπου με την οποία έγινε εν μία νυκτί φίλος στο διαμέρισμά του στο Λονδίνο. Εκεί, προσπαθεί να λύσει το μυστήριο των “39 σκαλοπατιών”, αλλά και να αποδείξει την αθωότητά του.

Μία παιγνιώδης σκηνοθετική ματιά

Ο Μάκης Παπαδημητρίου επέλεξε να σκηνοθετήσει ένα έργο που μοιάζει να είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του λόγω του νευρώδους δραματουργικού χαρακτήρα του. Αυτό δε σημαίνει πως πάτησε σε ασφαλή και γνώριμα νερά. Το αντίθετο. Το έργο αυτό από γραφής συνδυάζει το σασπένς με το χιούμορ και τέσσερις μόνο ηθοποιοί είναι επιφορτισμένοι με πάρα πολλούς και δύσκολους ρόλους. Η ισορροπημένη ενορχήστρωση μιας τέτοιας παράστασης μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι, καθώς το θέατρο αδυνατεί σαν τέχνη να δημιουργήσει ρεαλιστικές εικόνες που απεικονίζουν  από ένα ατμοκίνητο τρένο, ένα τοπίο των Χάιλαντ, ένα αεροπορικό ατύχημα ή μία απόδραση από μία γέφυρα.

Εδώ είναι που παρεισφρέει η παιγνιώδης διάθεση του Μάκη Παπαδημητρίου που όλα αυτά τα κάνει να φαίνονται απολαυστικά, καταφέροντας να δημιουργήσει μία δαιμόνια παράσταση και να συντονίσει τον ίδιο και άλλους τρεις υπέροχους ηθοποιούς (Γρηγορία Μεθενίτη, Γιάννη Λατουσάκη, Παναγιώτη Γουρζουλίδη) σε ένα απολαυστικό υποκριτικό γαϊτανάκι. Οι γρήγορες αλλαγές χαρακτήρων και οι κωμικές καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα στη σκηνή κάνουν το κοινό όχι μόνο να γελά, αλλά και να νιώθει πως γίνεται συμμέτοχος ενός συναρπαστικού θεατρικού παιχνιδιού στο οποίο σκωτσέζοι χωρικοί “οργώνουν” με μία τσουγκράνα το χωράφι τους -που στην πραγματικότητα είναι ένα μαλακό βελούδινο κόκκινο χαλί- ή που 6 μεγάλα κουτιά μεταμορφώνονται εν ριπή οφθαλμού από πολυθρόνες σπιτιού σε βαγόνια τρένου και μετά σε κρεβάτι ξενοδοχείου ή σε αστυνομικό τμήμα.

Η χρήση των λιτών -εκ πρώτης άποψης- σκηνικών μέσων του Σάκη Μπιρμπίλη απογειώνει αυτήν την αίσθηση, ενώ η μουσική του Θοδωρή Οικονόμου εμποτίζει την παράσταση με μία υποβλητική ατμόσφαιρα θρίλερ και μυστηρίου.
Εξαιρετικά είναι και τα ασπρόμαυρα βίντεο που προβάλλονται στο βάθος της σκηνής. Αυτά ενισχύουν την κινηματογραφική ροή της παράστασης και της προσδίδουν ένα ακόμη πιο ρετρό χαρακτήρα.

Και οι τέσσερις πρωταγωνιστές είναι χάρμα οφθαλμών καθώς συντονίζονται άψογα κινησιολογικά και υποκριτικά. Ο Μάκης Παπαδημητρίου συνεχίζει το σερί των καλών ερμηνειών του στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Richard Hannay, ενώ την απόλυτη έκπληξη κάνει η νεαρή Γρηγορία Μεθενίτη που εντυπωσιάζει στους πολλαπλούς της ρόλους καθώς μεταμορφώνεται ολοκληρωτικά από γοητευτική κατάσκοπο σε μελαγχολική χωριατοπούλα. Ο Γιάννης Λατουσάκης και ο Παναγιώτης Γουρζουλίδης είναι επίσης εξαιρετικοί και καταφέρνουν να “αντέξουν” τους δεκάδες ρόλους τους προκαλώντας αυθόρμητο γέλιο με το πνευματώδες, αλλά και σλάπστικ χιούμορ τους.

Συμπέρασμα

Εν κατακλείδι, τα “39 Σκαλοπάτια” είναι μια απολαυστική και ευρηματικά σύγχρονη εκδοχή μιας κλασικής ιστορίας κατασκοπείας και ίντριγκας που απευθύνεται σε όλους και αποτελεί ένα μοναδικό μείγμα χιούμορ και θεατρικότητας.