“Πάμε στον Άδωνι για καφέ”; H ιστορία πίσω από το τραγούδι που “δίχασε” Πρωτοψάλτη-Κραουνάκη 

Είναι ένα νοσταλγικό τραγούδι που έχουμε ακούσει αμέτρητες φορές, με τη φωνή της Άλκηστις Πρωτοψάλτη να μας φτιάχνει κάθε φορά τη διάθεση. Το τραγούδι ο “Άδωνις” με τη χαρακτηριστική φράση “Πάμε στον Άδωνι για καφέ που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά και αράζουνε και αθλητές και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά Κυριακή να της φύγει το στρες” περιλαμβάνεται στο άλμπουμ “Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ” του 1985 και εμπνευστής του είναι φυσικά ο Σταμάτης Κραουνάκης.

Μια καλοπροαίρετη… προφορική αλλαγή στους στίχους του τραγουδιού από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στη συναυλία με τον Γιώργο Νταλάρα στο θέατρο Παλλάς, το βράδυ της Τρίτης (14/11), έφερε πάλι στο προσκήνιο τον πολυτραγουδισμένο “Άδωνι” και μας πήγε πίσω στον χρόνο.

Πιο συγκεκριμένα, η Πρωτοψάλτη κατά τη διάρκεια της ερμηνείας του τραγουδιού αφαίρεσε τη φράση “και μια χοντρή” από τους στίχους, σε μια προσπάθειά της, ενδεχομένως, να καταδικάσει το body shaming.

Οι τηλεοπτικές κάμερες συνάντησαν τον Σταμάτη Κραουνάκη με αφορμή την παρουσίαση του νέου του δίσκου “Ο Τίγρης”, με τη συμμετοχή των Χρήστου Γεροντίδη και Δήμητρας Γαλάνη, και του ζήτησαν ένα σχόλιο:

«Θα απαντήσω για να μη λυσσάξετε. Ο κάθε ερμηνευτής, στη ζωντανή απόδοση των τραγουδιών έχει το δικαίωμα να πειράξει οτιδήποτε. Εγώ όταν λέω το τραγούδι τη “χοντρή” τη δείχνω και όλες οι χοντρούλες από κάτω ενθουσιάζονται. Αυτό είναι μια προσωπική της άποψη, θεωρεί ότι κάτι φταίει και δεν κάνει να λέμε τους ανθρώπους χοντρούς κλπ. Αλλά το τραγούδι είναι 40 ετών και είναι αθώο. Εντάξει, ας κάνει ό,τι θέλει, δεν έχω κάτι εναντίον αυτού που κάνει».

Η “χοντρή νευρικιά” είναι αληθινό αντρικό πρόσωπο

Σε ερώτηση για το αν επικοινώνησε με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης απάντησε στις τηλεοπτικές κάμερες: «Μετά το φορτηγό του δήμου Αθηναίων εγώ δεν επικοινωνώ με την κυρία Πρωτοψάλτη, ούτε εκείνη μαζί μου. Την αγαπώ και δεν με νοιάζει αν αφαίρεσε τη λέξη, είναι ένα τραγούδι χαριτωμένο, θα μπορούσε να προσθέσει και στίχο, δεν τρέχει τίποτα.

Λοιπόν, θα σας πω κάτι και κάντε το βούκινο. Αυτό το τραγούδι, αυτή η “χοντρή νευρικιά” είναι ένα πολύ συγκεκριμένο πρόσωπο. Που δεν υπάρχει περίπτωση να σας το αποκαλύψω, διότι είναι ένα αντρικό πασίγνωστο πρόσωπο. Και το πρόσωπο ήταν η αιτία να γράψω αυτό το τραγούδι τότε».

Πάμε στον Άδωνι για καφέ;

Πάντως ο “Άδωνις” είναι πραγματικό τοπόσημο και όχι βγαλμένο από τη φαντασία του Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου. Πρόκειται για το ομώνυμο ζαχαροπλαστείο που γνώριζε μεγάλες πιένες στην Πλατεία της Νέας Σμύρνης και χρησιμοποιήθηκε στο τραγούδι σαν σύμβολο μιας ανάλαφρης, ειδυλλιακής καθημερινότητας, με καφέ, γλυκό και κοινωνικά σχόλια. Και η Πρωτοψάλτη, παλιά αθλήτρια στίβου του Πανιωνίου, ερμηνεύει υπέροχα αυτόν τον ύμνο κυριακάτικης ραστώνης με κερασμένο καφέ στην Πλατεία.

Σ΄ ένα παλιό τυπογραφείο η οικογένεια Φραγκούλη δημιούργησε αυτό το εκλεπτυσμένο σημείο συνάντησης. Πολύς κόσμος σύχναζε στη σάλα του, συνδυάζοντας καφέ και υπέροχα γλυκά με θέα τον κήπο με τις αμυγδαλιές. Καλλιτέχνες, συνθέτες, διανοούμενοι, αθλητές απολάμβαναν λίγη χαλάρωση σε αυτό το μοναδικό στέκι που με τον καιρό συγκέντρωσε γνωστούς θαμώνες.

“Εδώ σύχναζαν η Τζένη Βάνου, η Αλέκα Κανελλίδου, ο Γιάννης Σπάρτακος, ο Στράτος Διονυσίου και πολλοί ακόμα. Ήταν μόνιμοι πελάτες. Ερχόντουσαν να πιουν τον καφέ τους, να συζητήσουν ή να αγοράσουν γλυκά” επισημαίνει ο κ. Φραγκούλης ο νεότερος και συνεχίζει: “Τη δεκαετία του ’90 οι μισές μεταγραφές του Πανιωνίου επί Δενδρινού είχαν υπογραφεί μέσα στο “Άδωνις””.

Οι στίχοι του “Άδωνι”

Όπου κι αν πας θα ‘σαι πάντα εδώ
θα ‘χεις κλειδί και θ’ ανοίγεις την πόρτα
όμως φοβάμαι μωρό μου μη φύγω εγώ
έλα να πάμε οι δυο μας μια βόλτα.

Πάμε στον Άδωνι για καφέ
που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά
και αράζουνε και αθλητές
και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά
Κυριακή να της φύγει το στρες.

Κι όλα μοιάζουν ένα τίποτα
και κυκλοφορούν ανύποπτα
κι είσαι η λαχτάρα μου
ο καφές και τα τσιγάρα μου.

Ό,τι κι αν ζήσουμε το ‘χουμε δει
σαν μία σκηνή από άλλη ταινία
Κι όλος ο κόσμος μωρό μου μπορεί και το ζει
έλα κερνάω καφέ στην πλατεία.