ΟΙ ΑΠΙΘΑΝΟΙ ΣΕΦ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΕ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ

Ο Κωνσταντίνος Ασημακόπουλος σπούδασε Βιοχημεία και Βιοτεχνολογία, κι εργάζεται ως υπάλληλος σε μία πολυεθνική εταιρεία. Η Τζο Παπαϊωάννου έχει μάστερ στις Διεθνείς Σχέσεις και προϋπηρεσία σε διάφορα πόστα σε εταιρείες IT. Ο Νίκος Χανδόλιας έχει ολοκληρώσει ένα ερευνητικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα στις Διαδραστικές Τέχνες και έχει εργαστεί ως Head of Technology στο λονδρέζικο στούντιο των καλλιτεχνών Random International. Ο Κάρολος Μιχαηλίδης είναι αρχιτέκτονας. 

Τέσσερις άνθρωποι με διαφορετικά αντικείμενα σπουδών και επαγγελματικής πορείας, που όμως έχουν ένα κοινό: περνούν αρκετές ώρες στην κουζίνα και κάνουν κάτι πάρα πολύ καλά. Τόσο καλά, που το γράφουν και στο βιογραφικό τους.

Αν η περίοδος του lockdown μάς έμαθε κάτι, αυτό είναι ότι το να ζυμώνεις ψωμί, να προσπαθείς να κρατήσεις ζωντανό το προζύμι σου, να ψήνεις κέικ και να δοκιμάζεις καινούργιες συνταγές μπορεί να αποδειχθεί μία αρκετά αγχολυτική διαδικασία. Και μπορεί να σε οδηγήσει ακόμα και να αλλάξεις αντικείμενο στη δουλειά σου (ή να προσθέσεις ένα ακόμα). Ακούσαμε διάφορες ιστορίες για το πως ο χρόνος που περάσαμε αναγκαστικά στο σπίτι, έδρασε καταλυτικά για κάποιους ώστε να επανεξετάσουν βασικές αξίες στη ζωή τους. 

Η Τζο Παπαϊωάννου αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη ζαχαροπλαστική το 2020. Η περίοδος του lockdown ήταν μια περίοδος βαθιάς ενδοσκόπησης και συνειδητοποίησης πώς μια τυπική δουλειά γραφείου δεν την έκανε να νιώθει χαρούμενη ή ιδιαίτερα παραγωγική. “Έφτιαχνα γλυκά από τα εφηβικά μου χρόνια και όσο μεγάλωνα τόσο πιο πολύ χρόνο αφιέρωνα στην ερασιτεχνική ζαχαροπλαστική οπότε η σκέψη υπήρχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου”.  

Ξεκίνησε τη σχολή στα 36 της χρόνια, πλήρως συνειδητοποιημένη για το τι σημαίνει αυτή της η απόφαση, για τις δυσκολίες του επαγγέλματος και του χώρου της ζαχαροπλαστικής γενικότερα. “Δεν μετάνιωσα που δεν έκανα αυτό το βήμα νωρίτερα γιατί πιστεύω πώς έχοντας πάρει και σημαντική επαγγελματική εμπειρία από άλλους τομείς, ήμουν απόλυτα σίγουρη για το πώς φαντάζομαι το επαγγελματικό μου μέλλον, κάτι που ίσως στα 18 ή τα 20 μου να μην σκεφτόμουν ιδιαίτερα”. 

Κάπως έτσι ξεφουρνίζει κέικ, μπισκότα, πειραματίζεται με διαφορετικές γεύσεις cheesecake και στήνει το lekkermodernbakery. Παράλληλα, είναι HR Manager σε μια εταιρεία τεχνολογίας, σε part-time βάση πλέον. “Νιώθω πολύ τυχερή που οι εργοδότες μου με στήριξαν απόλυτα όταν πήρα την απόφαση να γραφτώ στη σχολή και μαζί βρήκαμε τρόπο να συνεχίσουμε και τη συνεργασίας μας. Αυτό που κάνω τώρα είναι πολλές φορές αρκετά δύσκολο και κουραστικό, δυστυχώς όμως οι μισθοί της εστίασης στην Ελλάδα δεν είναι ικανοποιητικοί και πολλοί εργαζόμενοι του χώρου έχουν παραπάνω από μία μόνο δουλειά”. Μετά την ολοκλήρωση της πρακτικής της στο τέλος του χρόνου, θα ήθελε ιδανικά να εργαστεί πλάι σε καταξιωμένους επαγγελματίες του χώρου και να πάρει πολύτιμη εμπειρία. Το όνειρό της είναι να μπορέσει κάποια μέρα να ανοίξει το δικό της nordic style bakery στην Αθήνα.

Ο Νίκος Χανδόλιας έχει βρει εδώ και αρκετό καιρό διέξοδο στην παρασκευή ψωμιού, ένα χόμπι που αγάπησε παράλληλα με τις σπουδές και την επαγγελματική του πορεία στο εξωτερικό. Ως γιος αρτοποιού δεν ένιωσε ποτέ να του επιβάλλεται η οικογενειακή παράδοση, όμως η μαγειρική και το ψωμί είχαν πάντα θέση στην καθημερινότητά του. Ξεκίνησε τον λογαριασμό του στο Instagram σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο καταγραφής των συνταγών, των προσπαθειών, αλλά και των ιδεών του σε σχέση με τις ζύμες και το ψωμί. Και το ψωμί έγινε ο καμβάς του, με τους followers του να ενθουσιάζονται κάθε φορά με τις πολύχρωμες, ιδιαίτερες δημιουργίες του.

Ερχόμενοι στο σήμερα, το frommydadsbakery παραμένει για τον ίδιο ένα portfolio ιδεών όπου παρουσιάζει διάφορα κόνσεπτ γύρω από το ψωμί και το προζύμι. “Θεωρώ ότι η δουλειά και τα έργα που φτιάχνω και αναρτώ δεν έχουν να κάνουν μόνο με την απεικόνιση του ψωμιού, ή ακόμα και τη χρήση του σαν υλικό δημιουργίας, αλλά περισσότερο με τη συνολική διαδικασία παρασκευής και κατανάλωσης”.

Με την μετεγκατάσταση του στην Αθήνα, τρέχει πλέον διάφορα πρότζεκτ. Ανάμεσα σε αυτά είναι ένα Artists Residency στο Sealed Earth μαζί με τη Λουκία Θωμοπούλου, όπου εκμεταλλευόμενοι τις ομοιότητες του πηλού και του ψωμιού σαν πρώτες ύλες (χώμα + νερό / αλεύρι + νερό) καθώς και της ενσυναίσθησης που απαιτούν για να δουλέψεις μαζί τους, στοχεύουν στην δημιουργία γλυπτικών έργων όπου τα δύο υλικά αναμειγνύονται και αναδεικνύουν το ένα το άλλο.

Παράλληλα, ετοιμάζει ένα καινούργιο επαγγελματικό ξεκίνημα στην Αθήνα, μια συνεργασία με μια μεγάλη ελληνική εταιρεία, σε ένα καινούργιο πρότζεκτ που θα συνδυάζει την εστίαση με τη φιλοξενία,  με επίκεντρο πάντα το ψωμί.

“Η αλήθεια είναι πως η ιδέα ότι όλο αυτό το πρότζεκτ πολύ σύντομα θα κάνει scale up και θα υπάρχει ένας φυσικός χώρος όπου θα μπορεί ο κόσμος να έρθει να δοκιμάσει και να αγοράσει τα πράγματα που φτιάχνω με συναρπάζει, ενώ παράλληλα μου φαίνεται  ότι είναι και μια τεράστια πρόκληση. Αυτή τη στιγμή κυριαρχεί ο ενθουσιασμός, με αρκετή προσμονή, και μια δόση νευρικότητας για το επόμενο βήμα”.

Αυτοδίδακτος ζαχαροπλάστης, ο Κωνσταντίνος Ασημακόπουλος έκανε την αρχή στην εφηβική του επανάσταση φτιάχνοντας το πρώτο του κέικ, καθώς μεγάλωνε σε ένα σπίτι που δεν υπήρχαν ποτέ γλυκά. Έκτοτε, δε σταμάτησε ποτέ να ασχολείται με τη ζαχαροπλαστική και κυρίως με τις ζύμες, παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του περνάει στην πολυεθνική εταιρεία όπου εργάζεται.

“Η αίσθηση του ζυμαριού στα χέρια με χαλαρώνει. Στις δύσκολες ημέρες βάζω ένα ζυμάρι για ψωμί σχεδόν αυτόματα. Είναι κάπως σαν ψυχοθεραπεία”. Γνωρίζοντας όλο και καλύτερα το φυσικό προζύμι, το ψωμί έγινε buns, τα buns έγιναν cinnamon rolls και τελικά άρχισε να φτιάχνει πίτσα, πανετόνε και τσουρέκι. Για το τελευταίο μάλιστα έχει γίνει viral. Τον τελευταίο χρόνο, ο Κωνσταντίνος Ασημακόπουλος προμηθεύει φίλους και γνωστούς με τα πεντανόστιμα τσουρέκια του και είναι τόση η αγάπη και η υποστήριξη που δέχεται, που τα νέα ταξιδεύουν πολύ γρήγορα. Αρκεί ένα DM #thelwtsureki στον λογαριασμό του στο Instagram assimis30 για να παραγγείλεις το δικό σου.

Ένα βιβλίο του Τσελεμεντέ και ο τρόπος που μεγάλωσε ως παιδί, μαθαίνοντας να σέβεται την πρώτη ύλη, ήταν τα εφόδια που πήρε μαζί του ο Κάρολος Μιχαηλίδης όταν έφυγε για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Bath. Εκεί κλήθηκε να μαγειρέψει, ως φοιτητής πια, το πρώτο του παστίτσιο, έχοντας στη διάθεσή του μόνο μια κατσαρόλα IKEA. Αυτό το πρώτο παστίτσιο το 2007 λειτούργησε σαν μια λύση για άμεση δημιουργικότητα. Μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια, η μαγειρική και το φαγητό έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του, χωρίς όμως να αφήσει μέχρι στιγμής την αρχιτεκτονική. Γνωστός ως thefoodarchitect, ο Κάρολος Μιχαηλίδης μοιράζεται συνταγές στο blog του και συμμετέχει ενεργά ως φωτογράφος, food stylist και content creator στο Wecook, μια ελληνική πλατφόρμα για νέους μάγειρες που θέλουν ξεκινήσουν τη δική τους μικρο-επιχείρηση μέσα από το μοντέλο του shared kitchen, σε ένα ανεξάρτητο και δίκαιο περιβάλλον χωρίς ιεραρχίες. Παράλληλα, μαγειρεύει σε διάφορα μέρη για διαφορετικούς ανθρώπους. 

Για τον ίδιο, τόσο η αρχιτεκτονική όσο και η μαγειρική είναι δύο μορφές τέχνης – “εφαρμοζόμενης όμως”, όπως λέει, “ με κανόνες και όρια”. “Αλλά έχουν να κάνουν και με ισορροπία, συνδυασμό στοιχείων, έμπνευση, δημιουργία εικόνας και συναισθημάτων. Έχω αρχίσει εδώ και λίγο καιρό μια πρώτη έρευνα που αφορά την άμεση σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Θέλω να εξετάσω το DNA του ελληνικού φαγητού και της μεσογειακής διατροφής, να καταλάβω ποιο είναι το ‘λεξιλόγιο’, και πως ο αστικός ιστός ή ο εκάστοτε περιβάλλοντας χώρος έχει άμεση επιρροή στην αντίληψη της γεύσης. Και πως μπορεί να υπάρξει μια στοχευμένη αρχιτεκτονική-μαγειρική προσέγγιση που με καλύτερη κατανόηση της ιστορίας του ελληνικού φαγητού, των υλικών και την επιρροή του χώρου να δημιουργηθεί μια νέα εμπειρία στην μελλοντική πόλη που να είναι ώριμη και συνειδητή”.