Δίκη Πισπιρίγκου: Βολές κατά του βασικού μάρτυρα – “Η φωνή της Τζωρτζίνας είμαι εγώ και ο μπαμπάς της”

Ευθέως κατά του βασικού μάρτυρα και διευθυντή της ΜΕΘ του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Ρίου, Ανδρέα Ηλιάδη, στράφηκε η Ρούλα Πισπιρίγκου, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει το λόγο.

«Τόσο θέατρο… πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω. Τι του χάλασα δηλαδή; Δεν καταλαβαίνω το μένος αυτού του γιατρού, ενώ στο συνομιλίες μας ήταν άψογες. Έχω μείνει άναυδη με αυτόν τον άνθρωπο», είπε σχετικά η κατηγορούμενη.

Αναφέρθηκε διεξοδικά στις κατηγορίες που δέχθηκε από το μάρτυρα ως προς τον τρόπο που συμπεριφερόταν κατά τη νοσηλεία της Τζωρτζίνας. «Άρχισε να με κατηγορεί ότι δεν κλαίω , ότι πηγαίνουμε με το Μάνο με καλά ρούχα και αρώματα στην εντατική… «Δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοια μάνα, είναι πολύ ψυχρή» μου είπε. Εγώ απάντησα πως ακολουθώ τις δικές του οδηγίες. Αν θέλω να κλάψω, του είπα, να είστε σίγουρος ότι στο νεκροταφείο έχω μάρμαρα από δυο παιδιά και εκεί πάω και κλαίω. Εδώ που αναπνέει, που την πιάνω δεν θα κλάψω. Το είπα, είμαι πάγοκολώνα έτσι ήρθαν τα πράγματα στη ζωή μου. Το τι κάνω όταν φεύγω από εδώ δεν μπορεί να το ξέρει κανείς. Μου ζήτησε συγγνώμη …» είπε για τον Ανδρ. Ηλιάδη.

Σε άλλο σημείο στράφηκε κατά του εντατικολόγου για τις φυσικοθεραπείες που έπρεπε να κάνει η Τζωρτζίνα, προσκομίζοντας κι σχετικές φωτογραφίες στο δικαστήριο. «Τα χέρια της δεμένα με επιδέσμους σαν το Χριστό. Το παιδί είναι αποσυνδεδεμένο. Σκέφτηκα, τί είναι αυτό που αντικρίζω. Αν είναι δυνατόν; Να το αλυσοδένουν στα κρεβάτια. Είναι αυτό φυσιοθεραπεία; Γιατί αυτός ο άνθρωπος που την κοιτούσε είπε εδώ ότι είναι η φωνή της Τζωρτζίνας. Αλλά η φωνή της Τζωρτζίνας είναι η φωνή η δικιά μου και του μπαμπά της. Αλλά τότε δεν πήγα να πιάσω τον Ηλιάδη να του πω τί είναι αυτά που κάνεις; Με αποτέλεσμα να είναι γεμάτο πληγές. Αντίκρυσα όλα αυτά και ήμουν παρά πολύ ψύχραιμη για τις κατακλίσεις, τα μικρόβια… δεν του μίλησα».

Παρόλα αυτά, όπως είπε, εκείνη πίστευε στο γιατρό: «Πίστευα ότι ο τι μου έλεγε ήταν το σωστό. Παρότι άκουσα τις συνομιλίες του σε εκπομπές, παρότι είχε γίνει αυτό με το Ωνάσειο. Ήξερα ότι το παιδί ήταν στα χέρια του. Και να έβγαινε, από αυτόν θα εκτελούσαμε εντολές και για τα φάρμακα. Δεν ήθελα να του πάω κόντρα. Ήμουν αφοσιωμένη εκεί. Όμως ήξερα μέσες άκρες τι προσπαθούσε να κάνει αλλά δεν ήξερα αυτό που έμαθα εδώ ότι είχε πιάσει όλες τις νοσοκόμες και όλους τους γιατρούς… μέχρι και στη νεκροψία της Τζωρτζίνας ήταν το όνομα του, επενέβη και στο που θα γίνει η ιατροδικαστική της Τζωρτζίνας στην Πάτρα ή στην Αθήνα. Παντού ακουγόταν αυτό το όνομα. Δεν ήξερα ότι από πίσω είχε φτιάξει μια ιστορία για εμένα προσωπικά και ένα σύνδρομο το μινχάουζεν να το προωθεί πριν καν συλληφθώ σε εφημερίδα. Έχω μείνει άναυδη με αυτόν τον άνθρωπο».

Αναφέρθηκε τέλος και στην τελευταία συνάντηση της με το μάρτυρα έξω από τη δικαστική αίθουσα. «Με κατηγορούσε εδώ και όταν βγήκα με σταμάτησε στο διάδρομο συγκινημένος και μου έπιασε τα χέρια με τις χειροπέδες και μου έλεγε «για την αλήθεια της Τζωρτζίνας» και τον ρώτησα ενώ έκλαιγα «γιατί κύριε Ηλιάδη» και δεν απαντούσε. Τόσο θέατρο… πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω. Τι του χάλασα δηλαδή; Δεν καταλαβαίνω το μένος αυτού του γιατρού, ενώ οι συνομιλίες μας ήταν άψογες. Δεν πίστευα ποτέ όσα άκουσα εδώ και όσα συνέβησαν πίσω από την πλάτη μου» είπε.

“Σαν να έμπαινα στο big brother”

Μύδρους εξαπέλυσε και κατά των νοσηλευτριών του νοσοκομείου, που κατά την ίδια είχαν κενά στη δουλειά τους. «Και ήρθαν εδώ και είπαν για τα νύχια μου και τί χρώμα ήταν το μαλλί μου, ξανθό ή κόκκινο. Και το παιδί είχε μια κατάκλιση να στο κεφάλι της. Και με έλεγαν ψύχραιμη. Ήθελα να τις πιάσω μια μια και να τους πω με τι ασχολείστε; Έμπαινα μέσα και έβλεπα βλέμματα καρφωμένα πάνω μου λες και έμπαινα στο big brother. Αλλά δεν μίλησα. Είπα όχι. Το καλύτερο για το παιδί. Να την πάρουμε σπίτι να τελειώνουμε» εξήγησε.

Όπως υποστήριξε, υπήρχαν πράγματα για τα οποία δεν ενημερώθηκαν από το Ρίο παρά μόνο όταν πήγαν στο Ωνάσειο. «Ο γιατρός στο Ωνάσειο επέμενε κοιτάξτε το παιδί νευρολογικά – πνευμονολογικά. Άλλα να λέει ο Ηλιάδης άλλα να λέει ο Παπαγιάννης. Δεν ξέραμε τι να πιστέψουμε, ποιον να ακούσουμε; Να βάλουμε βηματοδότη ή όχι; Τί ήταν καλύτερο; Μας είχε πει ο Ηλιάδης ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα. Όταν το λες σε ένα γονιό που έχει χάσει 2 παιδιά και το τρίτο πήγε και ξαναγύρισε, μένει στο για πάντα. Φτάσαμε στο σημείο να τον παρακαλάμε πολύ τον Παπαγιάννη για το βηματοδότη και μας είπε να το δούμε» υποστήριξε.

Σύμφωνα με την κατηγορούμενη, το παιδί συνολικά κόλλησε τρία μικρόβια εξ των οποίων το ένα θανατηφόρο, το οποίο ωστόσο το προσπέρασε: «Όμως η ηρωίδα μου το κατάφερε κι αυτό. Ήμασταν στη μέση, η Πάτρα να κατηγορεί την Αθήνα η Αθήνα την Πάτρα για τα τρία μικρόβια».

Τέλος, στο δικαστήριο προσκόμισε ζωγραφιές και γράμματα της Τζωρτζίνας, επιχειρώντας να καταδείξει την αγάπη του παιδιού προς τους γονείς της.