Τα ταξίδια του Μητσοτάκη στο Λονδίνο και ο καθόλου αναπάντεχος Σαμαράς

Ουδέν

«Ουδέν σχόλιο» η απάντηση του Μεγάρου Μαξίμου στην συνέντευξη Σαμαρά στην «Καθημερινή». Εν ολίγοις …  μούγκα, για μία πολιτική δήλωση που σαφώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής Μητσοτάκη, αλλά και της λεγόμενης «φιλελεύθερης ατζέντας».

Όμως δεν είναι η πρώτη φορά. Την ίδια αμηχανία έδειξε η ηγετική ομάδα της Ν.Δ όταν ο Αντώνης Σαμαράς δεν πήγε να ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας την Κατερίνα Σακελαροπούλου.

Μια από τα ίδια και όταν κατέστη σαφές πως ο πρώην πρωθυπουργός θα καταψήφιζε τα 3 μνημόνια της Συμφωνίας των Πρεσπών. Το αυτό και την πρώτη φορά που αποκάλεσε τον Ερντογάν «πειρατή» τον Ιούνιο του 2020. Κι άλλες φορές που δε έλαβαν τόση δημοσιότητα.

Οπότε κι από εμάς … «ουδέν σχόλιο».

Φράσεις

Η συνέντευξη Σαμαρά ορθώς έγινε αντιληπτή ως κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το ερώτημα είναι αν αφορούσε μόνον τον πρωθυπουργό ή και άλλους.

Γιατί υπάρχει και κάποιες φράσεις όπως το ότι «οι γυναίκες δεν είναι τεκνοποιητικές μηχανές» ή το οτι «η μητρότητα δεν είναι… “παροχή υπηρεσίας”! Ούτε “οικονομική συναλλαγή”». Αυτές ίσως πάνε σε …άλλους αποδέκτες.

Στο Λονδίνο

Πάντως χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας σε νέους της Ν.Δ στο Λονδίνο αναφέρθηκε στις επισκέψεις του στη βρετανική πρωτεύουσα.

Όπως είπε «είχα την ευκαιρία τρεις φορές να βρεθώ εδώ, την πρώτη ήμουν λίγο μεγαλύτερος από τον Αλέξανδρο, 20 χρονών, όταν είχα έρθει στο πλαίσιο προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών από το Harvard για να περάσω ένα εξάμηνο στο London School of Economics.Η δεύτερη φορά ήταν το 1990, όταν έκανα τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα, τότε δουλεύοντας στην Chase Manhattan και η τρίτη όταν ξεκίνησα στα σοβαρά την επαγγελματική μου καριέρα, μαζί με την Μαρέβα τότε, νιόπαντροι. Εδώ στο Λονδίνο γεννήθηκε και η πρώτη μας κόρη, η Σοφία».

Συμπλήρωσε στη συνέχεια πως «θυμάμαι πέρυσι, όταν βρέθηκα πάλι εδώ και σας μίλησα, ήμασταν κάποιους μήνες πριν από τις εθνικές εκλογές».

Την μόνη φορά που …δεν θυμήθηκε ήταν την Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο, που πραγματοποιήθηκε σχεδόν τέτοια εποχή πριν από 5 χρόνια, το 2019. Στο περιθώριο της οποίας συναντήθηκε με τον Ερντογάν. Λίγους μήνες μετά την υπογραφή του Μνημονίου Τουρκίας – Λιβύης.

Μόδα

Εν τω μεταξύ οι …ερμηνείες του Αλέξη Τσίπρα, φαίνεται πως είναι η νέα μόδα στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγετική ομάδα κάνει –όπως παρατηρούμε- οτιδήποτε μπορεί προκειμένου να δείξει πως βρίσκεται «στο πλευρό της».

Έστω κι αν ο πρώην πρωθυπουργός τηρεί την ίδια λογική «ουδετερότητας» που κρατούσε στην εσωκομματική προεκλογική περίοδο. Μάλιστα σε μία περίοδο που ούτε εκλογές υπάρχουν και υποτίθεται πώς όσοι διαφωνούν με τις επιλογές της ηγετικής ομάδας έχουν αποχωρήσει.

Ως εκ τούτου καλό είναι να μην παίζουν κάποιοι με την …σιωπή. Γιατί έχει το κακό πως μπορεί να ερμηνευθεί πάντα με δύο όψεις. Ίσως και με περισσότερες.

Δυνατά

«Δυνατά» – όπως παρατηρούμε- έχει μπει ο Διονύσης Τεμπονέρας τις τελευταίες μέρες στην αποδόμηση των επιχειρημάτων της κυβέρνησης. Τόσο για τα θέματα κοινωνικής ασφάλισης όσο και για τα θέματα φορολογίας.

Με τεκμηριωμένες παρεμβάσεις και συμπεράσματα του είδους «στη χώρα παράγεται  τεράστιος πλούτος αλλά η κυβέρνηση της ΝΔ με τις πολιτικές της, τον κατευθύνει στις τσέπες 100 οικογενειών, αφήνοντας τον λαό έρμαιο της ακρίβειας, της φορο-λεηλασίας και της αισχροκέρδειας.Απλά, όμορφα  αλλά και άκρως ταξικά».

Με λίγα λόγια, μοιάζει να …πειθαρχεί στις κατευθύνσεις της ηγεσίας του κόμματος για εξωστρέφεια και σκληρή στην Νέα Δημοκρατία.

Γεγονός που δύσκολα μπορεί να εξηγήσει όμως την … σταθερή παρουσία διαδικτυακών επικριτών και ταυτοχρόνως υποστηρικτών του Στέφανου Κασσελάκη κάτω από τις αναρτήσεις του.