Η σκαιά συμπεριφορά του Σούνακ και τα καμώματα της Γηραιάς Αλβιώνος

Ο Μητσοτάκης φλέρταρε επι μήνες με την ιδέα του δανεισμού των Γλυπτών. Ηξερε ότι αυτό συνιστά ολέθρια επιλογή (έτσι αναγνωρίζεται ως ιδιοκτήτης το ΒρετανικόΜουσείο), αλλά συντηρούσε φλύαρα το θέμα, γιατί νόμιζε ότι του αποφέρει εκλογικά οφέλη η καλλιέργεια ελπίδων και προσδοκιών, έστω κατ΄αυτόν τον τρόπο.

Γνώριμος ο λαϊκισμός των εντυπώσεων και βεβαιωμένη η επιρρέπεια του Μητσοτάκη στο ολισθηρό αυτό πεδίο, τουλάχιστον σχετικά με ορισμένες εκφάνσεις της πολιτικής του.

Όμως στο Λονδίνο ο πρωθυπουργός έβαλε κατά μέρος την επαχθή δανειστική και έπραξε το καθήκον του. Μίλησε ευθέως για κλοπή και για την ανάγκη να επανενταχτούν τα Γλυπτά στον φυσικό τους χώρο (συνέντευξη στο BBC).

Η ευθεία αναφορά του Ελληνα πρωθυπουργού στην κλοπή των Γλυπτών ξεκαθαρίζει αυτονόητα και το ζήτημα της ιδιοκτησίας, καθώς αυτά-το ξέρει ο κόσμος όλος- ανήκουν στην Ελλάδα και στον Παρθενώνα απ΄όπου τα έκλεψε ο Ελγιν.

Ας ελπίσουμε ότι ο Μητσοτάκης θα επιμείνει στη θέση που εναργώς διετύπωσε στο BBC και δεν θα επανέλθει από την πίσω πόρτα ο δανεισμός.

Πάντως σύμφωνα με δήλωση (στα «Νέα») εκπροσώπου του Βρετανικού Μουσείου μετά το επεισόδιο, «Η θέση του Βρετανικού Μουσείου παραμένει αμετάβλητη. Οι συζητήσεις με την Ελλάδα σχετικά με μια σύμπραξη για τον Παρθενώνα συνεχίζονται και είναι εποικοδομητικές».

Το τρίπτυχο της αθλιότητος

Η σκαιά συμπεριφορά του κλυδωνιζόμενου Σούνακ συνιστά προσβλητική και άκρως εχθρική ενέργεια εναντίον της χώρας μας. Το σκαιόν του πράγματος δεν εντοπίζεται μονάχα στην αιφνίδια και αδόκητη ματαίωση της συνάντησης, αλλά συνδυάστηκε επιθετικά και απρεπώς με άλλες δύο άθλιες ενέργειες:

Παρέπεμψε τον Μητσοτάκη στον αναπληρωτή πρωθυπουργό και ταυτόχρονα άφησε να διαρρεύσει το ηχηρό ψεύδος περί δέσμευσης του Ελληνα πρωθυπουργού να μην θέσει το ζήτημα των Γλυπτών του Παρθενώνα. Πονηριές και αυτοκρατορικά καμώματα της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης Γηραιάς Αλβιώνος…

Παλιά μου τέχνη κόσκινο

Εικάζεται ότι η χυδαία συμπεριφορά του Σούνακ έναντι της Ελλάδος οφείλεται όχι μονάχα σε προεκλογικές ανάγκες (υπολείπεται σημαντικά του Εργατικού Στράμερ), αλλά και στο επίμονο, διαχρονικό φλέρτ της Βρετανίας με την Τουρκία (Αγορά Eurofighter και εξοπλισμών εν γένει).

Ερμηνευτικά αυτό σημαίνει ότι ενεργώντας εχθρικά εναντίον της χώρας μας ενισχύει εξ αντανακλάσεως την εικόνα της Τουρκίας ως προτιμητέο σύμμαχο στην ελληνοτουρκική διελκυστίνδα.

Παλιά μου τέχνη κόσκινο, θα πείτε. Το επιβεβαιώνει άλλωστε ιστορικά η στάση της Βρετανίας, αν αναλογιστούμε την Κύπρο και την Μικρασιατική Καταστροφή (υπέρ της Ελλάδος αρχικά για καθαρά δικούς της λόγους, ουδετερότητα στη συνέχεια).

Ευτυχώς και δυστυχώς…

Ευτυχώς, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας αντέδρασαν άμεσα, καταδικάζοντας απερίφραστα την αθλιότητα, χωρίς «ναι μέν αλλά»(ξεχώρισε η αστραπιαία και μεστή δήλωση του Κασσελάκη, καθώς και η εξίσου ουσιαστική αντίδραση του Ανδρουλάκη).

Όμως υπάρχει κι ένα δυστυχώς. Σε κάποια μίντια είδαμε να παρελαύνουν δηλητηριώδεις λέξεις και εκφράσεις με στόχο τον Ελληνα πρωθυπουργό. Ιδού αποκαλυπτικό ανάπτυγμα:
Φιάσκο, ταπείνωση, διασυρμός, εξευτελισμένος υπήκοος, κόλαφος από τα βρετανικά ΜΜΕ κ.α. Ταυτόχρονα, στα περισσότερα από τα εν λόγω δημοσιεύματα, δεν φιλοξενούνται οι δηλώσεις του Πωλ Μέισον, το δημοσίευμα του Politiko με τίτλο «Η ελληνική τραγωδία του Σούνακ» και των Times του Λονδίνου που τάσσονται υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών, καθώς και πλείστες όσες δηλώσεις Βρετανών εναντίον του Σούνακ.

Μελαγχολική εικόνα, αλλά όχι πρωτοφανής. Ποιός μπορεί να ξεχάσει τις δεινές επικρίσεις των αντιπολιτευόμενων μίντια, αλλά και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, κατά την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα το 2017.
Μιλούσαν για ανοργάνωτη επίσκεψη, που δήθεν επέτρεψε στον Τούρκο Πρόεδρο να κλέψει τις εντυπώσεις. Και τούτο παρά τις σθεναρές αντιδράσεις των Παυλόπουλου και Τσίπρα έναντι των προκλήσεων του Ερντογάν.

Και μια ιστορία επαιτείας και λαϊκισμού

Τον Δεκέμβριο του 2003 επισκέφθηκε την Βρετανική πρωτεύουσα ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και είχε συνομιλίες με τον ομόλογό του Τόνι Μπλερ. Μεταξύ άλλων συζητήθηκε και το θέμα των Γλυπτών που έθεσε η ελληνική πλευρά.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός τήρησε άκαμπτη στάση σχετικά με την ιδιοκτησία και την πιθανότητα επιστροφής των Γλυπτών. «Ο κ.Μπλέρ μένει στη θέση του», είπε ο Σημίτης με τα υπέροχα ελληνικά του και πρόσθεσε: «Πάμε να συζητήσουμε πολιτικά πια τώρα το θέμα» (παρακάτω ολόκληρη η πρόταση της ελληνικής πλευράς).

Στο κοκτέιλ μετά τις συνομιλίες , ο Σημίτης είπε χαμηλόφωνα στον Μπλέρ αν μπορεί να γίνει κάτι με τα Μάρμαρα, «γιατί έχω εκλογές»! Δυστυχώς γι αυτόν, παρακείμενο μικρόφωνο κατέγραψε τα λόγια του που προξένησαν αλγεινή εντύπωση στο Πανελλήνιο.

Πάντως για την ουσία του ζητήματος ο Σημίτης υπέβαλε προς το Βρετανικό Μουσείο μια ομιχλώδη και τελικώς επιλήψιμη πρόταση η οποία έχει ως εξής, σύμφωνα με απάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού σε συνέντευξη Τύπου μετά την συνάντηση με τον Μπλέρ:

«Η πρόταση προς το Βρετανικό Μουσείο είναι πρόταση που δεν θέλει να εμπλακεί στο θέμα της ιδιοκτησίας και η οποία πρόταση έχει ένα μόνο σκοπό: την από κοινού έκθεση των Μαρμάρων του Παρθενώνα.

Εμείς πιστεύουμε ότι το θέμα δεν είναι μονάχα θέμα ιδιοκτησίας και τεχνικών ρυθμίσεων, αλλά είναι θέμα πολιτικό και γι’ αυτό θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε πολιτικά».

Δηλαδή;