Πιερρακάκης: Ακόμα και η Βόρεια Κορέα έχει ιδιωτικό πανεπιστήμιο

Σε μια σειρά από ζητήματα που αφορούν τα σχέδια της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αναφέρθηκε ο υπουργός Παιδείας, Κυριάκος Πιερρακάκης κατά την ομιλία του στη Βουλή.

Αρχικά αναφέρθηκε στα όσα συμφωνήθηκαν με την Τουρκία στο πλαίσιο της επίσκεψης Ερντογάν, κάνοντας λόγο για «ανταλλαγή καλών πρακτικών στον χώρο της επαγγελματικής εκπαίδευσης».

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στη διακρατική συμφωνία με την Κύπρο, για την οποία είπε: «Η “καλύτερη καλή πρακτική” που μπορούμε να υιοθετήσουμε από την Κύπρο είναι να μην χρειάζεται να σκηνοθετούμε περιττές διαφωνίες όταν πρόκειται για την πολιτική μας για την παιδεία. Τα πράγματα έχουν ωριμάσει και πρέπει να πατήσουμε γκάζι και όχι φρένο στην Παιδεία», καλώντας όλα τα κόμματα να επιδείξουν ανοιχτό πνεύμα, επικαλούμενος το παράδειγμα της Μεγαλονήσου, «όπου το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ, δυο εκ διαμέτρου αντίθετα κόμματα, συμφώνησαν για τα μη κρατικά πανεπιστήμια το κρατώ ως καλύτερη πρακτική, ας διδαχτούμε από αυτό».

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια Κίνας και Βόρειας Κορέας

Παίρνοντας την σκυτάλη από τη στάση των κομμάτων στην Κύπρο, σχολίασε τη στάση της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η Κίνα διοικείται από κομμουνιστικό κόμμα, έχει ιδωτικά πανεπιστήμια. Λέγαμε σαν ανέκδοτο στις παρέες πως μόνο η Ελλάδα και η Βόρειος Κορέα δεν έχουν μη κρατικά πανεπιστήμια. Λοιπόν, ενημερώνω το σώμα πως η Βόρειος Κορέα έχει μη κρατικό, ιδιωτικό πανεπιστήμιο, στην Πιονγκγιάνγκ. Αλλά εμείς ακόμη έχουμε ιδεολογικές αντιθέσεις. Η κυβέρνηση της Βορείου Κορέας δεν έχει. Για τα συμπεράσματά σας σε αυτό».

Το άρθρο 16 και η Χούντα

Στα μισά περίπου της ομιλίας του, αναφέρθηκε και στην “καταγωγή” του άρθρου 16, το οποίο προστατεύει τη δημόσια Παιδεία, με αναφορά, μάλιστα στην Χούντα. «Να θυμίσουμε και ποια είναι η καταγωγή του άρθρου 16, είναι από το συνταγματικό, εντός πολλών εισαγωγικών, κείμενο της δικτατορίας, το 1968. Εκεί ξεκινάει, και επαναλαμβάνεται στο Συνταγμα της Δημοκρατίας του 1975, μέσα από τις κρατικές προσλαβάνουσες της εποχής και στην πορεία γίνεται “τοτέμ” από άλλο κομμάτι του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Αλλά από που ξεκινάει; Εκεί, αυτή είναι η καταγωγή του. Για να μην υπάρχει άλλη φωνή, πέρα από την ελεγχόμενη τότε κρατική φωνή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση», είπε χαρακτηριστικά.

Το κυβερνητικό “τρίγωνο”

Έπειτα, ο κ. Πιερρακάκης περιέγραψε τις επερχόμενες νομοθετικές του ρυθμίσεις ως «τρίγωνο». Στη μια πλευρά, η στοχευμένη επαγγελματική εκπαίδευση, όπου θα συστεγάσουμε ΙΕΚ, ΕΠΑΛ και εργαστήρια, θα φτιάξουμε 130 νέους οδηγούς κατάρτισης, με 60 campus για σύνδεση με τοπική αγορά εργασίας και θεματική στόχευση. Από τις πρώτες του ομιλίες ο Ελ.Βενιζέλος έλεγε για την τεχνική εκπαίδευση ως κύρια παράμετρο για την ανάπτυξη της χώρας.

Η δεύτερη πλευρά είναι το λεγόμενο «ελεύθερο πανεπιστήμιο» με ακόμα περισσότερα αγγλόφωνα πτυχία και μεταπτυχιακά και με ιδιωτικά ΑΕΙ. Γιατί να μην προσφέρουμε και αγγλόφωνα Erasmus που σήμερα παρέχουμε σε Ευρωπαίους και Αμερικανούς να έρθουν περισσότεροι ξένοι φοιτητές στη χώρα, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά και για λόγους που έχουν να κάνουν με την ήπια ισχύ της χώρας μας. «Το ενωσιακό δίκαιο λέει οτι επιτρέπεται αν οχι επιβάλλεται να γίνει έτσι (εξάλλου αναγνωρίζονται ήδη τα επαγγελματικά δικαιώματα στα κολέγια) και μετά θα αξιοποιήσουμε και τη συνταγματική μεταρρύθμιση ώστε να έχουμε και εγχώριες αυτοτελείς προσπάθειες. Θέλουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν», είπε.

Η τρίτη πλευρά, είναι το λεγόμενο «ανοικτό σχολείο», με τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία, μετά και από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της έρευνας PISA 2022, στην οποία συμμετείχε και η Ελλάδα και προέκυψε, για μια ακόμα χρονιά, επιδείνωση των επιδόσεων από το 2018 (όπου και τότε η χώρα μας τα πήγε άσχημα) με «πανωλεθρία» των Ελλήνων μαθητών σε Μαθηματικά, κατανόηση κειμένου και φυσικές επιστήμες.

Όπως είπε, όλα αυτά θα συζητηθούν στην πορεία, «με ανοικτό πνεύμα και διάθεση συναινέσεων, αλλά όχι περαιτέρω καθυστερήσεις, θα πατήσουμε γκάζι κι οχι φρένο, θα τρέξουμε και μακάρι να τρέξουμε μαζί».

«Η “καλύτερη καλή πρακτική” που μπορούμε να υιοθετήσουμε από την Κύπρο, είναι να μην χρειάζεται να σκηνοθετούμε περιττές διαφωνίες όταν πρόκειται για την πολιτική μας για την παιδεία», κατέληξε.