Οπαδική βία: Η μπάλα στην εξέδρα μέσω Δικαιοσύνης

Σε επικοινωνιακά παιχνίδια, την ώρα που τα επεισόδια οπαδικής βίας ολοένα και αυξάνονται μετρώντας κάθε φορά και περισσότερα θύματα, επιδίδεται η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Η κοινή παρουσία των υπουργών Προστασίας του Πολίτη και Αθλητισμού Γιάννη Οικονόμου και Γιάννη Βρούτση στον Άρειο Πάγο μπορεί να συνοδευόταν από έναν φάκελο γεμάτο ονόματα και περιστατικά, ωστόσο αυτό δεν σηματοδοτεί αυτομάτως μια αποτελεσματική ποινική έρευνα.

Αντίθετα, το σενάριο μιας έρευνας «αλά Χρυσή Αυγή» το οποίο τις τελευταίες μέρες διακινείται πολιτικά, μπορεί να φαντάζει απλό -ενδεχομένως και εύκολο- για αρκετούς, ωστόσο η ποινική εξίσωση που πρέπει να λυθεί έτσι ώστε να στοιχειοθετηθεί μια αντίστοιχη δομή εγκληματικής οργάνωσης, δεν είναι απλή υπόθεση. Ο βαρύτατος τραυματισμός του 31χρονου αστυνομικού με φωτοβολίδα και στη συνέχεια η σύλληψη του 18χρονου οπαδού και τα όσα ο ίδιος έχει περιγράψει στις αρχές, έφερε την κυβέρνηση απέναντι στην ανάγκη να ληφθούν σημαντικά μέτρα για την αντιμετώπιση της οπαδικής βίας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι δύο υπουργοί βρέθηκαν ενώπιον της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Γεωργίας Αδειλίνη, ζητώντας -όπως οι ίδιοι τόνισαν σε δηλώσεις τους- «την αναβάθμιση της ποινικής παρακολούθησης της όλης διαδικασίας με σκοπό την εξάρθρωση και την παραπομπή στη Δικαιοσύνη τόσο των φυσικών, όσο και των ηθικών αυτουργών παράνομων συμπεριφορών, συμπεριφορών παραβατικών, περιστατικών που συνδέονται με αθλητική βία, είτε με βία με αθλητικό υπόβαθρο». Μάλιστα, κατέθεσαν και έναν ογκωδέστατο φάκελο ο οποίος εμφανίζεται να περιλαμβάνει έναν κατάλογο με περισσότερα από 200 ονόματα προσώπων «ύψιστου κινδύνου» αλλά και άλλα στοιχεία που, όπως εξήγησαν, ανατρέχουν μέχρι και το 2007, όπου σημειώθηκε η δολοφονία του οπαδού Μιχ. Φιλοπουλου.

Σε κάθε περίπτωση, και άσχετα από τα αποτελέσματα που αυτή η κίνηση θα έχει επικοινωνιακά, η ελληνική Δικαιοσύνη βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα ζητούμενο που διαφέρει από υποθέσεις του παρελθόντος, ιδίως εκείνης της Χρυσής Αυγής. Πράγματι, η τελευταία ξεκίνησε μετά από μία αντίστοιχη κίνηση του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης, Νίκου Δένδια, ο οποίος είχε διαβιβάσει στον Άρειο Πάγο δεκάδες δικογραφίες για να ερευνηθούν στο πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης.

Στην παρούσα προσπάθεια συνένωσης δικογραφιών που σχετίζονται με φαινόμενα οπαδικής βίας, όμως δεν παύουν να υπάρχουν αρκετές δυσκολίες που μπορούν να ανατρέψουν τα σχέδια της κυβέρνησης. Άλλωστε, η στοιχειοθέτηση μιας εγκληματικής οργάνωσης με ενιαία δομή, δράση και συγκροτημένη ομάδα είναι ιδιαίτερα περίπλοκη όταν αφορά σε περιστατικά που σημειώθηκαν μεταξύ οπαδών που δρουν σε διαφορετικές περιοχές της χώρας και αποτελούν μέλη διαφορετικών ομάδων.

Η ανεύρεση στοιχείων, αν πράγματι υπάρχουν, θα είναι αποτέλεσμα μιας σύνθετης έρευνας, η οποία θα πρέπει να καταδείξει την ύπαρξη μιας κεντρικής δομημένης δράσης από χούλιγκανς, οι οποίοι -από τα στοιχεία τουλάχιστον που προσκομίστηκαν- δεν ανήκουν απαραίτητα στην ίδια ομάδα.

Να σημειωθεί δε πως στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής η σχηματισθείσα δικογραφία περιελάμβανε επίσης σειρά προστατευόμενων μαρτύρων που συνέβαλαν στην πρωτόδικη καταδίκη των κατηγορούμενων, αλλά και άρσεις τηλεφωνικών απορρήτων που ξετύλιξαν το «κουβάρι» της δομημένης εγκληματικής οργάνωσης και τον τρόπο που -κατά την κατηγορία- δίνονταν οι εντολές.

Πάντως, καλά ενημερωμένες πηγές σχολίαζαν την απόφαση των δύο υπουργών να καταθέσουν έναν εκτενή κατάλογο με περισσότερα από 200 ονόματα, αλλά και περιστατικά οπαδικής βίας από το 2007 έως σήμερα, τονίζοντας πως ο έλεγχος και μόνο όλων αυτών των στοιχείων μπορεί να προκαλέσει σοβαρές καθυστερήσεις στην έρευνα, αφού το υλικό είναι πλούσιο και θα πρέπει να ερευνηθεί σε βάθος, χωρίς η ελληνική Δικαιοσύνης να διαθέτει απαραίτητα τα κατάλληλα μέσα ή προσωπικό για κάτι τέτοιο.