ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ ΠΑΛΙΟ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΦΡΕΣΚΟ CHAMPIONS LEAGUE ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΤΕΡΜΠΙ, ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ

Τριάντα χρόνια μετά το πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορίας (είχε προηγηθεί και μια πειραματική διοργάνωση τη σεζόν 1991-92), υπό την πίεση των μεγάλων κλαμπ της Ευρώπης που έφαγαν μεν τα μούτρα τους με την Σούπερ Λιγκ, αλλά εξακολουθούν να παραμονεύουν στη γωνία, η UEFA είναι, πλέον, έτοιμη να κάνει ένα restart στην πιο επιτυχημένη και κερδοφόρα ποδοσφαιρική διοργάνωση που έγινε ποτέ.

Όσα ξέραμε μέχρι φέτος, μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας (η φάση των ομίλων που ολοκληρώθηκε αυτή την εβδομάδα ήταν η τελευταία που είδαμε ποτέ), μια νέα διοργάνωση με καινούργιο format ανατέλλει από την επόμενη σεζόν κι αν έχετε απορίες, είμαστε έτοιμοι να σας τις λύσουμε. Κάναμε μια πρώτη αποκρυπτογράφηση των νέων δεδομένων και ομολογούμε ότι παρά τις όποιες αντιρρήσεις, που μπορεί να έχει κανείς, οι ιδέες της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.

Λογικό σε κάθε να υπάρχουν αντιδράσεις. Είναι ανθρώπινη συνήθεια να αμφιβάλλεις για αυτό που δεν το ξέρεις. Άλλωστε επιφυλάξεις και μάλιστα πολλές υπήρχαν και το 1992 όταν το ταπεινό Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, έδινε την θέση του στο νεοφερμένο, ίσως και νεόπλουτο, Τσάμπιονς Λιγκ. Πολλοί, ανάμεσά τους αξιοσέβαστοι ποδοσφαιράνθρωποι και αρθρογράφοι σε όλη την Ήπειρο, προφήτευαν το άδοξο τέλος της καινούργιας διοργάνωσης, προσκολλημένοι στις ένδοξες εποχές του ηρωικού παρελθόντος, όπου οι Πρωταθλητές και μόνο αυτοί, έμπαιναν στο ίδιο τσουβάλι, στην ίδια κλήρωση, στο ίδιο έργο θεατές από το 1955 και μετά όταν μετουσιώθηκε σε πράξη η φαεινή ιδέα της Εκίπ και του οραματιστή διευθυντή της, Γκαμπριέλ Ανό.

Η Ευρώπη αγκαλιάζει την μπάλα και το σεντόνι

Όμως η UEFA είχε μελετήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο μετασχηματισμού της κορυφαίας διοργάνωσης σε συλλογικό επίπεδο. Προσθέτοντας δίπλα στους Πρωταθλητές και τις άλλες μεγάλες ομάδες των καλύτερων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων είχε κάνει διάνα στη δίψα των φιλάθλων αλλά και στη θέληση των ισχυρών κλαμπ να παίζουν περισσότερες φορές μεταξύ τους, από ένα ημιτελικό, ή τελικό.

Μαζί με την Television Event and Media Marketing την περίφημη TEAM, που μπραντάρισε το νέο προϊόν, με τον εμβληματικό ύμνο, το αναγνωρίσιμο σε όλη την Ευρώπη λόγκο, την μπάλα που σχημάτιζαν τα αστέρια, είχαν κάνει άλματα προς το μέλλον. Με ενιαία ώρα έναρξης (21:45), μακροχρόνιες συμφωνίες με τηλεοπτικούς σταθμούς, ο στόχος ήταν ένας. Ο φίλαθλος είτε βρισκόταν στο Λονδίνο, είτε στη Μόσχα, είτε στην Αθήνα, να είχε ακριβώς την ίδια εικόνα μιας πραγματικά πανευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Το εγχείρημα ήταν μοναδικό, όπως και η επιτυχία του. Τα έσοδα των μεγάλων (αλλά και των μικρομεσαίων) κλαμπ που διακρίνονταν στη διοργάνωση άρχισαν να αυξάνονται καθώς οι τηλεοράσεις χρυσοπλήρωναν το προϊόν. Αλλά και τα γήπεδα γέμιζαν ασφυκτικά, ακόμα κι αν τα εισιτήρια κόστιζαν σιγά-σιγά μικρές περιουσίες. Το όνειρο κάθε φιλάθλου ήταν ένα. Να μπει στο γήπεδο της ομάδας του, να ακούσει τον ύμνο και να δει τα νεαρά παιδιά να τινάζουν το σεντόνι. Αυτή ήταν η καταξίωση στο υψηλότερο επίπεδο, σε ένα πλαίσιο που ακόμα και οι άνθρωποι οι οποίοι υλοποίησαν το σχέδιο, δύσκολα είχαν φανταστεί.

Η έκρηξη του ποδοσφαιρικού χρηματιστήριου οφείλεται βασικά σε αυτή τη δυναμική νέα διοργάνωση, που αποδείχθηκε χρυσωρυχείο για όλους. Την UEFA, την ΤΕΑΜ, τις ομάδες και φυσικά τους άμεσα εμπλεκόμενους. Ποδοσφαιριστές και προπονητές. Οι τιμές των συμβολαίων εκτοξεύτηκαν στα ύψη, οι άλλοτε λαϊκοί ήρωες των γηπέδων, έγιναν μέγκα-σταρ, σχεδόν ποπ είδωλα. Μέσω του Τσάμπιονς Λιγκ γιγαντώθηκαν και τα υπόλοιπα πρωταθλήματα στην Ευρώπη. Ο ανταγωνισμός τους με το Τσάμπιονς, γέμισε εκατομμύρια ευρώ τα ταμεία…

Κάπως έτσι, 30 χρόνια μετά, φτάσαμε ξανά στην ανάγκη για μια επανεκκίνηση. Κάτι ο κορεσμός και η επανάληψη του συστήματος των ομίλων, κάτι η απληστία των ισχυρών κλαμπ να βγάλουν περισσότερα χρήματα, η πίεση που άσκησαν μέσω της Σουπερ Λίγκας μιας διοργάνωσης που οραματίστηκαν αλλά δεν είδαν ποτέ να γίνεται πραγματικότητα, έκρουσε το καμπανάκι για την UEFA. Παρότι ξέσπασε πόλεμος της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας με τους μεγάλους συλλόγους (στις 21/12 αναμένεται και η οριστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, για το αν μπορούν τα κλαμπ να αναλάβουν τις τύχες της κορυφαίας διοργάνωσης στα χέρια τους) στο τέλος της ημέρας το νέο σύστημα διεξαγωγής έχει σαν φόντο την εύνοια των ισχυρών…

Φεύγουν οι όμιλοι, έρχεται η ενιαία βαθμολογία

Είμαστε, λοιπόν, ενώπιον ενός νέου Τσάμπιονς Λιγκ. Η φάση των ομίλων που ακολουθεί κάθε φορά τους προκριματικούς γύρους (τρεις συν τα πλέι-οφ) φεύγει από τη μέση, οι 32 ομάδες γίνονται 36 και μια ενιαία βαθμολογία θα καθορίσει την πρόκριση στους 16, με έναν ενδιάμεσο γύρο πλέι-οφ. Δεν θα παίξουν, όμως, 18 αγώνες εντός κι άλλους τόσους εκτός έδρας, όπως ενδεχομένως να πιστέψει κανείς διαβάζοντας τον όρο “ενιαία βαθμολογία”. Κάθε ομάδα θα δώσει οκτώ ματς, μισά στο γήπεδο της και μισά στις έδρες των αντιπάλων, που θα προκύψουν από την κλήρωση.

Κάθε ομάδα παίρνει δυο αντιπάλους από τα τέσσερα γκρουπ δυναμικότητας, θα έχει δηλαδή σε πρώτη φάση, δυσκολότερες ομάδες να αντιμετωπίσει απ’ ό,τι στους ομίλους. Αυτή είναι και ένα πάγιο αίτημα των μεγάλων κλαμπ, που ζητάνε περισσότερα ματς μεταξύ τους, άρα μεγαλύτερα έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα και εισιτήρια.

Πώς θα προκύψουν, όμως, οι τέσσερις ομάδες που θα μπουν στους 36 της κανονικής περιόδου;

• Μια θέση έχει δοθεί ήδη στη Γαλλία,  5η καλύτερη χώρα στο ράνκινγκ των ομοσπονδιών (με βάση τα αποτελέσματα των ομάδων τους στα ευρωπαϊκά Κύπελλα) την προηγούμενη (πριν από τη φετινή σεζόν) τριετία
• Μια ακόμα θα προστεθεί στους 36 από το μονοπάτι των πρωταθλητών των προκριματικών. Έπαιρναν το εισιτήριο τέσσερις, τώρα θα είναι πέντε ομάδες.
• Κι άλλες δυο θα δοθούν στις ομοσπονδίες που θα έχουν την καλύτερη επίδοση στα ευρωπαϊκά κύπελλα στη φετινή σεζόν (το κριτήριο θα είναι ετήσιο και θα ισχύει για την επόμενη περίοδο). Εν όψει του 2024-25 Ιταλία και Γερμανία ετοιμάζονται να προσθέσουν από μια ομάδα στους 36. Εξυπακούεται ότι θα είναι οι επόμενες ομάδες στη βαθμολογία των δυο εθνικών πρωταθλημάτων από τις αντίστοιχες που έχουν δικαίωμα απευθείας συμμετοχής στη διοργάνωση, χωρίς προκριματικούς αγώνες.

Τα οκτώ ματς θα γίνουν σε προκαθορισμένες ημερομηνίες για να διαμορφώσουν την βαθμολογία. Οι οκτώ πρώτοι παίρνουν απευθείας το εισιτήριο για τους “16”. Εκείνες που θα τερματίσουν από την 9η έως την 24η θέση θα διεκδικήσουν σε διπλούς νοκ-άουτ αγώνες τις υπόλοιπες οκτώ θέσεις για το τοπ-16. Οι υπόλοιποι αποχαιρετούν τη διοργάνωση, καθώς με το νέο σύστημα δεν υπάρχει πλέον η εμπλοκή των ευρωπαϊκών Κυπέλλων μεταξύ τους. Κανείς δεν μετακομίζει στο Europa League (όπως και κανείς δεν πάει από το Europa στο Conference).

Μετά τα πλέι-οφ για τους 16, το σύστημα των νοκ-άουτ παραμένει ίδιο με το ισχύον. Προημιτελικά, ημιτελικά και ο τελικός πάντα σε ουδέτερο έδαφος, πάντα Σάββατο, καθώς οι ημέρες διεξαγωγής της κανονικής περιόδου παραμένουν η Τρίτη και η Τετάρτη. Θα υπάρχει όμως και αποκλειστική εβδομάδα Champions League όπου θα έχουμε ματς και την Πέμπτη.

Οι έξι αγωνιστικές των ομίλων, λοιπόν, δίνουν τη θέση τους σε οκτώ εβδομάδες-αγωνιστικές, δυο επιπλέον απ’ ό,τι συνέβαινε μέχρι τώρα. Μια ομάδα, δηλαδή, για να κατακτήσει το τρόπαιο από 10 αγώνες μάξιμουμ, που έδινε μέχρι φέτος, θα χρειαστεί να παίξει 12. Και αντί για τον Δεκέμβρη, η πρώτη φάση θα ολοκληρώνεται τον Ιανουάριο (και τον Φεβρουάριο θα ακολουθούν τα νοκ-άουτ).

Ίδιο σύστημα έχει προβλεφθεί και για το Europa League (με επίσης 8 αγωνιστικές από Σεπτέμβρη μέχρι Γενάρη) αλλά και για το Conference League (με 6 αγωνιστικές και διάρκεια της πρώτης φάσης από Σεπτέμβρη μέχρι Δεκέμβρη).

Πιο πολλές μάχες, περισσότερο ενδιαφέρον

Μπορεί όλα αυτά να φαντάζουν λίγο περίπλοκα, δεν είναι όμως. Κι αν λάβουμε υπόψη την τεράστια μάχη που γίνεται στην Ευρωλίγκα, από τότε που ενοποιήθηκε, σε ένα πρωτάθλημα με μια ενιαία βαθμολογία, το ενδιαφέρον μπορεί να ανεβάσει την αδρεναλίνη στα ύψη. Ειδικά όταν η πρόκριση είτε στους “8” είτε στους … 24 παίζεται σε λεπτομέρειες.

Προφανώς τα πάντα θα κριθούν στην πράξη, νομίζουμε πάντως ότι το νέο σύστημα θα συναρπάσει. Όποιος άλλωστε βαρέθηκε να βλέπει την φάση των ομίλων, εδώ και τριάντα χρόνια, να … σηκώσει το χέρι του. Φανταστείτε μια κανονική περίοδο με περισσότερα ντέρμπι και αγώνες που δεν θα έχει αδιαφιλονίκητα φαβορί.

Και οι ελληνικές ομάδες; Η απώλεια μιας θέσης λόγω της βαθμολογίας μας στο προηγούμενο ράνκινγκ της UEFA, βάζει την Ελλάδα στις τρεις διοργανώσεις με 4 ομάδες. Ο πρωταθλητής μπαίνει στο Champions League από τον δεύτερο (και όχι τον τρίτο) προκριματικό γύρο, ο Κυπελλούχος στον πρώτο προκριματικό του Europa League, ο τρίτος και ο τέταρτος στον δεύτερο προκριματικό του Conference League. Εξυπακούεται ότι αν ο Κυπελλούχος είναι και πρωταθλητής στο E.L παίζει ο δεύτερος και στο Conference, o τέταρτος του ελληνικού πρωταθλήματος…