Οι πρώην πιέζουν τον Μητσοτάκη κι εκείνος τους “καλοπιάνει” με ψέματα…

Δεν είναι πρωτοφανές ούτε σπάνιο το φαινόμενο πρώην πρωθυπουργοί να αμφισβητούν επιλογές των διαδόχων τους και να το λένε δημόσια. Καμιά φορά, αν είναι βουλευτές, δεν ψηφίζουν και νομοσχέδια της κυβέρνησης του κόμματός τους. Οι πρώην έχουν κάποιου είδους «ασυλία» σ’ αυτά.

Εσχάτως το φαινόμενο αυτό παρατηρείται πιο έντονα από κάθε άλλη φορά με τους πρώην πρωθυπουργούς Κώστα Καραμανλή και (περισσότερο) Αντώνη Σαμαρά:

Και οι δύο αμφισβήτησαν τους χειρισμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη στις σχέσεις με την Τουρκία.

Ο κ. Καραμανλής πιο ήπια, αλλά πάντως με αιχμηρές διατυπώσεις, όπως αυτή: «Η ειρήνη δεν εξαγοράζεται με παραχώρηση κυριαρχίας. Ούτε με ασαφείς διατυπώσεις που επιδέχονται ποικίλες ερμηνείες, ικανές να ενθαρρύνουν την Τουρκία – ή οποιονδήποτε σύμμαχο, εταίρο ή τρίτο – να νομίσει ότι, με αντίτιμο την μείωση της έντασης, είμαστε πρόθυμοι να ενδώσουμε σε αξιώσεις ή πιέσεις εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας και αξιοπρέπειας ή κυριαρχικών δικαιωμάτων».

Ο κ. Σαμαράς έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει ακόμα και τη σκοπιμότητα της επίσκεψης Ερντογάν, στην οποία η κυβέρνηση έδειξε να ποντάρει πολλά.

Ο κ. Σαμαράς δεν έμεινε μόνο στα ελληνοτουρκικά. Αλλά φρόντισε «να μπει στη μύτη» του κ. Μητσοτάκη αμφισβητώντας έντονα τόσο τη νομοθέτηση του γάμου των ομοφύλων όσο και την τροπολογία για τη νομιμοποίηση μεταναστών, με στόχο την αντιμετώπιση της έλλειψης εργατικών χεριών.

Πώς αντιμετωπίστηκαν αυτές οι ευθείες αμφισβητήσεις των πρώην πρωθυπουργών; Ο κ. Μητσοτάκης απέφυγε να εμπλακεί προσωπικά. Οι υπουργοί, που ανέλαβαν να υπερασπιστούν την τροπολογία, είτε είπαν ψέματα ότι δεν νομιμοποιούνται μετανάστες (Βορίδης, Γεωργιάδης, Καιρίδης, Βούλτεψη) είτε επιφύλαξαν θερμά λόγια για τον πρώην πρωθυπουργό (Γεωργιάδης).

Αντί, δηλαδή, να πουν καθαρά «ναι, θα νομιμοποιήσουμε μετανάστες, γιατί αυτό επιβάλλουν οι ανάγκες της αγροτικής μας παραγωγής και συμφέρει την οικονομία», κατέφυγαν σε «κατευνασμό» των ακροδεξιών αντιλήψεων που διατρέχουν τη ΝΔ και τμήμα των ψηφοφόρων της. Ο κ. Μητσοτάκης δεν τολμάει να αποκρούσει ευθέως και ανοιχτά τις αντιλήψεις Σαμαρά. Αλλά από τη μία βάζει υπουργούς να τον «καλοπιάσουν» και από την άλλη μεθοδεύει την απομόνωσή του στη Βουλή δια της επιβολής κομματικής πειθαρχίας στους (άλλους) βουλευτές.

Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, στην ομιλία του για τον Προϋπολογισμό, επιχείρησε κι ένα ακόμα «καλόπιασμα», αυτή τη φορά του κ. Καραμανλή, με αναφορές παρελθόν. Είπε ο νυν πρωθυπουργός απευθυνόμενος, τυπικά, στο ΠΑΣΟΚ: «Ναι, έκλεισε ένας κύκλος. ο οποίος, για να διορθώσω τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, δεν άνοιξε, κ. Ανδρουλάκη, το 2009.

Η χώρα χρεοκόπησε τον Απρίλιο του 2010 με Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, όταν το 2009 σε αυτή την αίθουσα φέρατε έναν προϋπολογισμό αυξάνοντας τις κοινωνικές δαπάνες κατά 1 δισ. ευρώ και λέγατε ότι «λεφτά υπάρχουν». Αυτό απλά για να αποκαταστήσουμε λίγο την ιστορική αλήθεια.».

Ουσιαστικά ο κ. Μητσοτάκης είπε κάτι για να το ακούσει ο κ. Καραμανλής. Μόνο που αυτό το οποίο είπε δεν αποκαθιστά την ιστορική αλήθεια, την παραποιεί.

Η χώρα δεν χρεοκόπησε τον Απρίλιο του 2010, τότε απλώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαχειρίστηκε τη χρεοκοπία. Η χώρα χρεοκόπησε την περίοδο 2007-2009, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή «τίναξε τη μπάνκα στον αέρα». Yπήρχαν προειδοποιήσεις. Τον Δεκέμβριο του 2008 ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης είχε πει μέσα στη Βουλή ότι, αν δεν ληφθούν μέτρα, η χώρα θα κατέφυγε στο ΔΝΤ. Δεν ελήφθη κανένα μέτρο.

Αν δεν θυμάται σήμερα ο, τότε απλός βουλευτής, Κυριάκος Μητσοτάκης τα γεγονότα, ας αναζητήσει τι είχε πει ο τότε (μέχρι το 2008) υπουργός Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης για τα μέτρα που δεν του επέτρεψαν να πάρει. «Άστα γι’ αργότερα», ήταν η χαρακτηριστική φράση του τότε πρωθυπουργού.

Κατανοητή η επιδίωξη του νυν πρωθυπουργού να «καλοπιάσει» και να «κατευνάσει» τους κκ Καραμανλή και Σαμαρά. Αλλά αυτή η επιδίωξη δεν μπορεί να επιτευχθεί με ψέματα, σημερινά και ιστορικά. Εκτός αν ο κ. Μητσοτάκης ασπάζεται αυτό που έχει πει ο Λένιν: «Ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα γίνεται αλήθεια»…