Η ΝΔ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ ΙΣΚΙΟ ΤΗΣ
Το εσωκομματικό “τζαρτζάρισμα” για την τροπολογία για τους μετανάστες και το κατέβασμα της ροζ σημαίας, είναι μόνο δύο συμπτώματα της ακροδεξιάς ατζέντας με την οποία έπαιξε και παίζει η ΝΔ.
Η τροπολογία για τους μετανάστες έφερε για άλλη μία φορά τη Νέα Δημοκρατία αντιμέτωπη με τον ακροδεξιό ίσκιο της.
Ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, χτύπησε για μία ακόμη φορά, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση: “Στην πράξη νομιμοποιεί όλους τους λαθρομετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα εδώ και 3 χρόνια”. Ζήτησε δε την απόσυρση της. Και αυτό ενώ ούτε ένα μήνα πριν είχε εκφράσει εκ νέου τη διαφωνία του με το διάλογο με την Τουρκία και είχε δηλώσει ότι δεν θα ψηφίσει το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Το Μαξίμου δεν απέσυρε όμως την τροπολογία, αλλά αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον κ.Σαμαρά με την ίδια “συνταγή” που είχε χρησιμοποιήσει κάποτε ο Κώστας Καραμανλής ως πρόεδρος της ΝΔ έναντι του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Δια του κυβερνητικού εκπροσώπου, Παύλου Μαρινάκη, λοιπόν το Μαξίμου έθεσε κομματική πειθαρχία για όλους τους βουλευτές της ΝΔ, πλην του κ.Σαμαρά ως πρώην πρωθυπουργού. Του αναγνώρισε έτσι το δικαίωμα να λέει και να πράττει ό,τι θέλει, υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα τις όποιες παρεμβάσεις του.
Η υπόθεση είχε εξελιχθεί άλλωστε σε ένα ιδιότυπο εσωκομματικό μπρα ντε φερ μεταξύ Αντώνη Σαμαρά και Κυριάκου Μητσοτάκη. Και αυτό που ενδιέφερε το Μαξίμου ήταν να μην καταψήφιζαν και άλλοι βουλευτές της ΝΔ. Όχι πως αυτό ήταν ιδιαίτερος κίνδυνος στην πραγματικότητα.
Διότι και η συντριπτική πλειοψηφία των γαλάζιων βουλευτών, όπως άλλωστε και κεντρικά η κυβέρνηση, ήθελαν διακαώς να ικανοποιήσουν εργοδότες στον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα, τον κατασκευαστικό και τουριστικό κλάδο, που ζητούσαν νομιμοποίηση μεταναστών για εργατικά χέρια.
Η κυβέρνηση έσπευσε πάντως να ξεκαθαρίσει ότι δεν έφερε την εν λόγω τροπολογία λόγω κάποιας… στροφής στο προοδευτικό κέντρο. Αλλά ακριβώς επειδή την ζητούσαν εργοδότες, ιδίως στον πρωτογενή τομέα, αλλά και τα κατασκευαστικά έργα.
Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε ότι ο κ.Μαρινάκης σε κάθε ευκαιρία τόνιζε ότι η τροπολογία, που τελικώς πέρασε με μόνη “παραφωνία” την καταψήφιση από Σαμαρά, δεν δίνει κανένα δικαίωμα σε όσους μετανάστες υπαχθούν σε αυτή. Καθώς και – μεταξύ άλλων – ότι θα χάνουν την άδεια διαμονής εάν χάσουν την εργασία τους. Γεγονός που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για κίνδυνο εκμετάλλευσης.
Ο δε υπουργός Εργασίας, Άδωνις Γεωργιάδης, αφού ανέλαβε να γίνει για δεύτερη φορά… πολιτικός “πατροκτόνος”, παίρνοντας αποστάσεις και από τον κ.Σαμαρά μετά το Γιώργο Καρατζαφέρη, έσπευσε να διαψεύσει ότι έκλεισε συμφωνία με το Πακιστάν για μετάκληση 500.000 μεταναστών για εργασία στον κατασκευαστικό κλάδο στην Ελλάδα.
Επικαλέστηκε δε ανάρτηση του ειδικού συμβούλου του Πακιστανού πρωθυπουργού, ο οποίος έλεγε μεν ότι δεν έχει κλείσει καμία συμφωνία, επιβεβαίωνε όμως ότι έγινε σχετική συζήτηση.
Μπορεί βέβαια η ΝΔ να έκανε μία μικρή “στροφή στο ρεαλισμό” με την εν λόγω τροπολογία προκειμένου να καλύψει ελλείψεις εργατικών χεριών σε συγκεκριμένους τομείς, αυτό δε σημαίνει όμως ότι σταματά και να ψαρεύει στα θολά νερά της Ακροδεξιάς.
Το σίριαλ με την απόσυρση του έργου της Γεωργίας Λαλέ με την περίφημη πλέον “ροζ σημαία” από την έκθεση του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Νέα Υόρκη, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Η παρέμβαση του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη πραγματοποιήθηκε αφότου ο πρόεδρος της “Νίκης”, Δημήτρης Νατσιός, “σήκωσε” επικοινωνιακά το θέμα.
Ο υπουργός Εξωτερικών βέβαια στη συνέχεια υποστήριξε ότι είχε παρέμβει πριν τις δηλώσεις Νατσιού. Ενώ μετά τις αντιδράσεις για παραβίαση της ελευθερίας της τέχνης (μεταξύ άλλων παρενέβη και η Ντόρα Μπακογιάννη, θέλοντας να διασώσει κάπως τα φιλελεύθερα προσχήματα της ΝΔ), από το υπουργείο Εξωτερικών επικαλούνταν ότι το συγκεκριμένο έργο θα μπορούσε να εκτεθεί σε ιδιωτική έκθεση όχι όμως “σε κτίριο του σκληρού πυρήνα του ελληνικού κράτους”.
Στη συνέχεια πάντως ήταν αξιοσημείωτη η ταύτιση απόψεων και ρητορικής μεταξύ του κ.Νατσιού και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ, Θάνου Πλεύρη, στη Βουλή.
Εν τω μεταξύ ο πρωθυπουργός εξέφρασε στο τελευταίο πριν τα Χριστούγεννα και το νέο έτος υπουργικό συμβούλιο την ικανοποίηση του για το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου της ΕΕ, το οποίο έχει ήδη επικριθεί σφόδρα από ανθρωπιστικές οργανώσεις. Ο κ. Μητσοτάκης εκτίμησε ότι “λαμβάνονται υπόψη και οι εθνικές ιδιαιτερότητες, αλλά και οι ιδιαιτερότητες όλων των κρατών μελών της ΕΕ που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα”.
Τελικά όμως το μίνι- αντάρτικο Σαμαρά για το μεταναστευτικό έβλαψε την κυβέρνηση Μητσοτάκη; Το Μαξίμου κατάφερε η υπόθεση να μη μετατραπεί σε γενικευμένη εσωκομματική ανταρσία. Οι βουλευτές κατάφεραν και να ικανοποιήσουν αγρότες κλπ στις περιφέρειες τους. Αλλά και ορισμένοι να κλείσουν το μάτι σε ένα σκληρό δεξιό κοινό δηλώνοντας εκ του ασφαλούς ότι θα καταψήφιζαν εάν δεν υπήρχε η κομματική πειθαρχία, αλλά δεν θα ρίξουν και την κυβέρνηση για μία τροπολογία.
Ο κ. Σαμαράς εμφανίστηκε ως εκφραστής μίας ‘νέας δεξιάς” τραμπικού τύπου, όπως επιθυμεί. Αλλά στην πραγματικότητα και πάλι έτσι εξυπηρετεί τον κ. Μητσοτάκη, αφού κεντρικά η ΝΔ το παίζει κεντροδεξιά και η σαμαρική δεξιά φυλάει τα νώτα της… Στις ευρωεκλογές βέβαια η ΝΔ, όπως και όλα τα κόμματα, θα κάνουν τελικά ταμείο.
