Νέα Αριστερά: “Αναχρονιστικές και επικίνδυνες” οι θέσεις της εκκλησίας για τον γάμο ομοφύλων

“Αυτές οι μέρες είναι μέρες γιορτών, αλλά είναι και ταυτόχρονα μέρες πολέμου γεμάτες απώλειες. Είναι ακριβώς η περίοδος που θα έπρεπε με μεγαλύτερη έμφαση να διαδίδεται ο λόγος της αγάπης, της συμπερίληψης, της αλληλεγγύης. Κι όμως, οι θέσεις της Ιεράς Συνόδου ενάντια στο γάμο ανεξαρτήτως φύλου και το δικαίωμα στην τεκνοθεσία, όπως διακινήθηκαν πρόσφατα προς όλες τις Μητροπόλεις για να απευθυνθούν σε χιλιάδες πιστούς, είναι έξω από το αναγκαίο αυτό κλίμα. Είναι πραγματικά αναχρονιστικές και επικίνδυνες. Ενισχύουν την ομοφοβία και τη ρητορική μίσους και μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε ακραίες εκδηλώσεις ρατσιστικής βίας”, αναφέρει σε δήλωσή της η Επιτροπή Δικαιωμάτων της Νέας Αριστεράς για τις θέσεις της Ιεράς Συνόδου για την τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών.

“Τι και αν επιχειρήθηκε οι θέσεις αυτές να διατυπωθούν προσεκτικά, στα πλαίσια των νομικών ορίων που υπάρχουν ανάμεσα σε εκκλησία και κράτος και σε μια υποτιθέμενη ήπια προσέγγιση της ομοφυλοφιλίας και εν γένει των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων.

Ολόκληρη η ρητορική της εγκυκλίου στηρίζεται σε έωλα επιχειρήματα που στρέφονται ενάντια όχι μόνο στους ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς και τα παιδιά τους, αλλά και σε όλες εκείνες τις μονογονεϊκές οικογένειες με ετερόφυλους γονείς, που επίσης μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αξιοπρέπεια. Από το 1946, που θεσμοθετείται ακόμα και ένα μόνο άτομο ανεξαρτήτως φύλου να μπορεί να τεκνοθετεί, καθώς και από το 2002, όπου δόθηκε η δυνατότητα πρόσβασης σε γυναίκες μόνες στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, δεν υπήρξε κάποια ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου που να λοιδορεί τους μονογονείς γιατί στερούν το «έμφυτο δικαίωμα» των παιδιών «να μεγαλώνουν με άνδρα πατέρα και γυναίκα μητέρα».

Και όμως, η καταλληλόλητα του γονέα κρίνεται με βάση το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, το οποίο εξετάζεται κατά περίπτωση και όχι γενικευμένα όσον αφορά μια κοινωνική ομάδα. Κατά τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ποτέ δεν υπήρξε ως κριτήριο καταλληλόλητας ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η ταυτότητα, η έκφραση ή τα χαρακτηριστικά φύλου του υποψήφιου θετού γονέα. Τι πραγματικά προτείνει λοιπόν η Ιερά Σύνοδος ως βέλτιστη λύση, ένα παιδί στο ίδρυμα, αντί να αποκτήσει ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς;“, προσθέτει.

Και καταλήγει λέγοντας: “Ταυτόχρονα, αγνοείται εντελώς και προφανώς σκόπιμα ότι οι διεκδικήσεις του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος που αφορούν την τεκνοθεσία δεν περιορίζονται στα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα. Υπάρχουν πολλές οικογένειες όπου το παιδί μπορεί να έχει βιολογική ή έννομη σχέση με το ένα μέλος ενός ομόφυλου ζευγαριού, αλλά να αποκλείεται από την έννομη σχέση με το άλλο μέλος, του οποίου επίσης δέχεται την φροντίδα. Με αυτόν τον αποκλεισμό, το παιδί στερείται την πρόσβαση σε αυτονόητα δικαιώματα όπως π.χ. τα κληρονομικά και την επίσημη εκπροσώπηση του από τον άλλο γονέα Είναι αδικία και διάκριση όλα αυτά τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες να συνεχίζουν να παραμένουν νομικά ακάλυπτα.

Στο κείμενο της Ιεράς Συνόδου τίθεται ένσταση και για την παρένθετη κυοφορία ως μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, κάτι που όμως είναι κατοχυρωμένο με νόμο στην Ελλάδα από το 2002. Το νομικό πλαίσιο, οι δικλείδες ασφαλείας ενάντια στον σεξισμό και την εκμετάλλευση των γυναικών, καθώς και η ταξικότητα του θέματος, που αφορούν τόσο ετερόφυλους όσο και ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπους, πρέπει να συζητηθούν χωρίς αφορισμούς και ομοφοβικές προκαταλήψεις.

Διαφεύγει τέλος από την Ιερά Σύνοδο το γεγονός ότι τα κινήματα γεννιούνται εξαιτίας της ανάγκης των ανθρώπων να διεκδικήσουν δικαιώματα από τα οποία αποκλείονται και όχι το αντίθετο. Οι ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς κάνουν ακτιβισμό για να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα των παιδιών τους και δεν έκαναν παιδιά για να έχουν λόγους να κάνουν ακτιβισμό, όπως ισχυρίζεται η Ιερά Σύνοδος.

Η δήλωση της Ιεράς Συνόδου ότι αυτά τα παιδιά μπορεί να θεωρηθούν «κατοικίδια ζώα συντροφιάς για όποιον θέλει να νιώσει κηδεμόνας» και «αξεσουάρ που θα επισημοποιήσουν ή θα καταστήσουν κοινωνικά αποδεκτή μια ομόφυλη συμβίωση», προσβάλλει απόλυτα και συνολικά όχι μόνο τους ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς αλλά και τα ίδια τα παιδιά τους. Κάποια από αυτά είναι αρκετά μεγάλα για να καταλαβαίνουν, να πικραίνονται και να θυμώνουν διαβάζοντας τέτοιες απαξιωτικές δηλώσεις από πηγές που θα έπρεπε να ευαγγελίζονται την αγάπη. Δυστυχώς, κάνει ακόμα πιο εμφανή την οπισθοδρόμηση της θρησκευτικής ιεραρχίας το γεγονός ότι, την ώρα που διακινούνται αυτές οι θέσεις, ο Πάπας Φραγκίσκος προχωρά σε μια συμβολική κίνηση μεγάλης σημασίας αναφορικά με τις σχέσεις της καθολικής εκκλησίας με τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας ευλογώντας σχέσεις ομόφυλων ζευγαριών.

Το δικαίωμα να μπορούν οι άνθρωποι να δημιουργούν ελεύθερα την οικογένεια που επιθυμούν και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με νομική προστασία, ορατότητα, φροντίδα και αγάπη είναι δικαίωμα αναφαίρετο για όλ@”.