Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΡΑ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Μια πόλη με άδειους δρόμους, μετά τα χριστουγεννιάτικα γλέντια, αποχαιρετά τον άρχοντα του λαϊκού τραγουδιού. Λίγο κάτω από το σταθμό του μετρό της Αγίας Σοφίας που δεν πρόλαβε να δει, στο Ναό της Αγίας Σοφίας, φτάνει μετά τις 10:00 η σορός του.

Τα πλυμένα μάρμαρα γρήγορα γέμισαν με λάσπες από τους πιστούς που προσέρχονται για το τελευταίο αντίο. Ένας άνδρας φωνάζει καθώς το φέρετρο βγαίνει από τη νεκροφόρα: “Σήκω να τραγουδήσεις”. 

Μια μεγάλη ουρά έχει σχηματιστεί με τον κόσμο να αναμένει υπομονετικά. Γυαλιά ηλίου πολλών αποχρώσεων δημιουργούν αντανακλάσεις με τους καθρέφτες τους, καθώς το ανήλιαγο προαύλιο λούζεται με λίγο φως που χτυπά τα στεφάνια που έχουν στηθεί δίπλα από πολλά τρίποδα με στημένες τηλεοπτικές κάμερες. 

Λαϊκός κόσμος περιμένει στην ουρά. Χωρίς επισημότητες και τα λαμπερά ρούχα των γιορτών. Μαύρα ρούχα, λευκά κατσαρά μαλλιά, ζαρωμένα πρόσωπα, αρκετό τζελ σε αραιωμένα κεφάλια με καρφάκια και τα χέρια στις τσέπες. 

Ο Γιάννης Ζουγανέλης περιμένει στην ουρά, τον θυμάται κανείς να ερμηνεύει ένα τραγούδι του Βασίλη Καρρά αγουροξυπνημένος στη λίμνη Βόλβη, στην ταινία του Σταύρου Τσιώλη, “Ας περιμένουν οι Γυναίκες”. Ο Αχιλλέας Μπέος μπαίνει στο προαύλιο και προσπερνά ταχύτατα όλη την ουρά, για να πει ένα αντίο στον κουμπάρο του. Δε σπάει το κεφάλι του, το μέτωπο του κοιτά την πόρτα στην οποία κατευθύνεται. Η Άντζελα Δημητρίου βγαίνει από το ναό, βαθιά συγκινημένη, χωρίς να μπορεί να πει πολλά λόγια, χαρακτηρίζει αδερφό της τον Βασίλη Καρρά.

Στραβά στόματα μιλάνε στο τηλέφωνο μεταφέροντας σε οικείους μερικές στιγμές από το μυστήριο. Άλλοι μεταδίδουν το γεγονός σε συγγενείς μέσω βιντεοκλήσης. Ένας κοντός κύριος βγαίνει με μια μικρή κρυφή κάμερα από την εκκλησία, έχοντας πιθανώς καταφέρει να απαθανατίσει μερικές στιγμές μέσα από την εκκλησία εκεί που δεν επετράπησαν οι κάμερες. 

Διάχυτα τα χρώματα, τα σύμβολα και οι φίλοι του ΠΑΟΚ στο προαύλιο. Για πολλούς είναι μια σημαντική στιγμή στη ζωή τους, που λαϊκά θα αφηγούνται στα τραπέζια, χωρίς να έχουν πληρώσει ένα εισιτήριο, ένα μπουκάλι, μια τιμή εισόδου.

«Ήρθα να τον συναντήσω, δεν κατάφερα να τον συναντήσω ζωντανό» λέει ένας κύριος σε έναν εγκάρδιο φίλο του Βασίλη Καρρά που φορά μια μαύρη καμπαρντίνα. 

Ο αδερφός του Βασίλη Καρρά, με ένα μαύρο φούτερ και ένα δερμάτινο μπουφάν καπνίζει ένα σλιμακι καθώς χαιρετά φίλους και συγγενείς. Ένας πανύψηλος άντρας, βουρκωμένος με ένα πουκάμισο και ένα αμάνικο βγαίνει από την εκκλησία και ανάβει ένα πούρο. Παραδίπλα, ένας φίλος του Βασίλη Καρρά με ζαρωμένο πρόσωπο διηγείται, σε μια μικρή παρέα, μια ιστορία από τις τελευταίες ημέρες του καλλιτέχνη: 

«Πήγα τον είδα και μου λέει: “Ο Θεός με αγαπάει”. Και τον ρωτάω γιατί. Μου απαντά: Το αριστερό χέρι το βλέπεις που κουνιέται; Μου το άφησε ο Θεός για να καπνίζω».

Αμάξια με ανοιχτά τα παράθυρα παίζουν τα τραγούδια του στους γύρω δρόμους. Ο Βασίλης Καρρας συνοδεύεται πλέον από τα μπουζούκια των αγγέλων.