ΚΟΜΠΙ ΜΠΡΑΙΑΝΤ: ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ “ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ” ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ

Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα που το παγκόσμιο μπάσκετ θρήνησε την τραγική απώλεια του Κόμπι Μπράιαντ. ‘Ενας από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών, ό,τι κοντινότερο στον Μάικλ Τζόρνταν γέννησε η “πορτοκαλί Θεά”, ένας χαρισματικός αθλητής, πατέρας τεσσάρων κοριτσιών που υπεραγαπούσε, έφευγε σε ηλικία μόλις 41 ετών. Το ελικόπτερο που τον μετέφερε από το LA στην πόλη Thousand Oaks, όπου γινόταν ένα παιχνίδι της Mamba Sports Academy, γινόταν μια άμορφη μάζα από συντρίμια στο βουνό Καλαμπάσας. Όλοι οι επιβάτες, ανάμεσα τους και η 13χρονη κόρη του Τζίτζι, έχαναν επίσης τη ζωή τους.

Ο πιλότος Άρα Ζομπαγιάν δεν μπόρεσε να ανεβάσει το μοιραίο ελικόπτερο πάνω από την χαμηλή νέφωση που είχε εκείνο το πρωινό του Γενάρη. Από την αρχή της πτήσης η κακοκαιρία εμπόδισε την πορεία του και η τελική πρόσκρουση στα βράχια του Καλαμπάσας, περίπου 40 χιλιόμετρα μακριά από το Λος Άντζελες, αποδόθηκε στην παντελή απώλεια προσανατολισμού του ανθρώπου, που κρατούσε το πηδάλιο.

Η είδηση έμοιαζε με ένα κακόγουστο αστείο. Ο Κόμπι είχε όλο τον κόσμο στα χέρια του. Μια τετραετία μετά την απόσυρση του από τα γήπεδα ήταν έτοιμος να υλοποιήσει μερικά από τα πιο μεγαλεπήβολα σχέδια της ζωής του εκτός του Στέιπλ Σέντερ, ή Κρίπτο Αρένα, όπως λέγεται πλέον η έδρα των Λέικερς. Λέγεται ότι θα ίδρυε την δική του εταιρεία αθλητικών ειδών, αποχωρώντας από τη Nike, θα έβγαζε τα Mamba Shoes ενώ είχε κι άλλες επιχειρηματικές αναζητήσεις που ετοιμαζόταν να κάνει πραγματικότητα. Θα δημιουργούσε και το δικό του animation studio, καθώς η εμπλοκή του στο σόου μπίζνες είχε ήδη γίνει από τότε που έπαιζε. Στο Χόλιγουντ ζούσε, άλλωστε…

Το όνομα του εξακολουθούσε να αποτελεί ένα προσοδοφόρο μπραντ, μόνο η υπογραφή του έφτανε να του αποφέρει πολλά εκατομμύρια δολάρια στους λογαριασμούς του.

Τα σχέδια και το χαμόγελο του Κόμπι έσβησαν μονομιάς σε εκείνη την περιδίνηση του ελικοπτέρου. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει το τραγικό δυστύχημα, ίσως γιατί έχουμε την ιδέα ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι άτρωτοι. Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ευάλωτοι, θνητοί με αδυναμίες που δεν μπορούν να κρύψουν πίσω από μια λαμπερή εικόνα, από την οποία αναδυόταν ο απόλυτος επαγγελματίας. Ο θάνατος -λένε ότι- εξαγνίζει. Οι πιστοί, μεταλαμβάνουν για την οριστική τους συγχώρεση από το δημιουργό.

Ο Κόμπι Μπράιαντ, μετά τον αδόκητο θανατό του, σχεδόν αγιοποιήθηκε. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι όσο τεράστιος αθλητής υπήρξε, άλλο τόσο αμφιλεγόμενη ήταν η προσωπικότητα του. Με ανελέητες συγκρούσεις, δικαστικούς συμβιβασμούς και περισσή εγωπάθεια. Ακόμα και η περίφημη mamba mentality, η περίφημη στάση ζωής του, μέσα μέσα και έξω από τα γήπεδα, αφορούσε βασικά τον εαυτό του. Πως ο ίδιος, δηλαδή, έγινε πρώτος και καλύτερος σε ένα σπορ, όμως, που βασίζεται και στην ομαδικότητα.

ΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ BLACK MAMBA

Ο Black Mamba -κανείς δεν μπόρεσε να το αμφισβητήσει αυτό- έφτασε στην κορυφή χάρη στη δική του ατέλειωτη δουλειά στο γήπεδο. Όχι, βέβαια, όταν φορούσε τη φανέλα των Λέικερς, τη μοναδική της επαγγελματικής του καριέρας (μόνο το νούμερο του άλλαξε μια φορά, όταν από το 8 διάλεξε το 24 και οι δυο φανέλες αποσύρθηκαν από το LA, σε κανέναν άλλο παίκτη στην ιστορία του ΝΒΑ δεν επιφυλάχθηκε μια αντίστοιχη τιμή), όσο πριν και μετά τους αγώνες. Μόνο ο ΛεΜπρον Τζέιμς μπορεί να συγκριθεί στον τρόπο με τον οποίο γυμναζόταν, αλλά και πρόσεχε το κορμί του, θα’ λεγε κανείς μάλιστα ότι ο “βασιλιάς” λόγω και της εξέλιξης της τεχνολογίας πήγε ένα … στάδιο παραπάνω και στα 40 του, μπορεί και καρφώνει όπως στα 18 του.

Ο Κόμπι έγραψε χιλιάδες ώρες στο γυμναστήριο. Συνήθως ξυπνούσε χαράματα, πήγαινε έκανε τη ρουτίνα του και περίπου … 800 σουτ για να βελτιώσει τις επιδόσεις. Οι συμπαίκτες του, τον έβλεπαν με τρόμο να προπονείται κανονικά στις τέσσερις τα ξημερώματα. Μια κανονική ώρα, ωστόσο, για τον γιο του Τζόε Μπράιαντ, που μεγάλωσε στο Μιλάνο, βλέποντας τον πατέρα του να παίζει μπάσκετ, αλλά και πηγαίνοντας στο Σαν Σίρο για να δει τους αγώνες της Μίλαν, της οποίας έγινε ένθερμος οπαδός.

Λατρεύοντας το μπάσκετ και τον Μάικλ Τζόρνταν, ο Κόμπι αντέγραψε μέχρι και τους πανηγυρισμούς του M.J, φτιάχνοντας ωστόσο το δικό του μύθο, που άγγιξε εκείνον που τον επηρέασε όσο κανείς άλλος. Ο Μπράιαντ δεν έγινε ένας “νέος Τζόρνταν” αλλά ο … πρώτος Κόμπι, έστω κι αν πολλές φορές έμοιαζε να έχει κοπιάρει όλες τις κινήσεις του “Air”.

Κι έτσι έγραψε την προσωπική του ιστορία στο ΝΒΑ, όπου μπήκε παιδαρέλι 17 ετών και βγήκε ολόκληρος άνδρας με γυναίκα και παιδιά.

Πέντε πρωταθλήματα, όλα βέβαια με τους Λέικερς, 18 ολ-σταρ γκέιμ (μόνο ο Καρίμ Αμπντουλ Τζαμπάρ και ο ΛεΜπρον Τζέιμς έχουν από 19), έγινε ο πρώτος παίκτης που πέρασε τους 30.000 πόντους και τις 6.000 ασίστ στην ιστορία του ΝΒΑ. Δυο φορές MVP των τελικών, άλλη μια ολόκληρου του πρωταθλήματος, δυο φορές πρώτος σκόρερ (τέταρτος όλων των εποχών) από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι θα διέπρεπε, έστω κι αν δεν πήγε ποτέ του στο κολέγιο για να μάθει τα “βασικά”.

Οι 81 πόντοι που σημείωσε το 2006 στο Τορόντο είναι η δεύτερη καλύτερη ατομική επίδοση όλων των εποχών, μετά τους 100 του Γουίλτ Τσάμπερλεϊν. Έχει σημειώσει 60+ πόντους σε έξι ματς, ενώ σε άλλα 24 σκόραρε τουλάχιστον 50! Το ρεπερτόριο του δεν είχε τέλος, μπορούσε να βάλει την μπάλα με κάθε τρόπο στο καλάθι, να επιτεθεί με ντράιβ, να σουτάρει για τρεις, να πάρει το επιθετικό ριμπάουντ, όλα τα έκανε στην εντέλεια. Ήταν και ένας σπουδαίος αμυντικός, καθώς έχει συμπεριληφθεί τρεις φορές στην καλύτερη αμυντική ομάδα του ΝΒΑ και φυσικά πολύ θεαματικός. Νικητής σε ένα διαγωνισμό καρφωμάτων, μπορούσε να πράξει στο γήπεδο την οποιαδήποτε μπασκετική τρέλα.

Ακόμα κι αν χρειαζόταν να σκοράρει πίσω από το καλάθι. Δεν είχε κανένα πρόβλημα

Με την Εθνική Ομάδα των ΗΠΑ πήρε δυο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια. Το 2008 στο Πεκίνο ήταν η πρώτη όταν έγινε η περίφημη redeem team με τον αμερικάνικο μπασκετικό εγωισμό να έχει πληγωθεί από την ήττα του 2006 στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ κόντρα στην Ελλάδα. Ο Κόμπι ηγήθηκε της αναδημιουργίας και έγινε ο ηγέτης της νέας σούπερ ομάδας των επαγγελματιών του ΝΒΑ. Ακολούθησε ένα ακόμη, το 2012 στο Λονδίνο…

Ο ΑΦΟΡΗΤΟΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΗΣ

Ο Κόμπι πίεζε τον εαυτό του στα άκρα. Κάθε φορά έβρισκε ένα κίνητρο για να γίνεται καλύτερος, να βάζει από 50, 55 πόντους και να κερδίζει ένα ατομικό βραβείο ή ένα πρωτάθλημα με τους Λέικερς. Οι συμπαίκτες του, αναγνώριζαν το πόσο δούλευε μέσα στο γήπεδο, αλλά πολλές φορές δεν μπορούσαν να τον αντέξουν. Στους Νικ Γιανγκ και Λου Γουίλιαμς είχε πετάξει μακριά τα παπούτσια που έφεραν το όνομα του, γιατί ήταν πολύ σοφτ (“σαν μωρομάντηλα” είχε πει χαρακτηριστικά) λέγοντας απαξιωτικά “δεν είστε άξιοι να τα φοράτε”.

Ο Σμους Πάρκερ, που έπαιξε δυο χρόνια στο LA (2005-07) και πριν γίνει επαγγελματίς του ΝΒΑ πέρασε από τη Θεσσαλονίκη και τον Άρη αποκάλυψε ότι ο Κόμπι δεν του μίλησε ποτέ στη διάρκεια της συνύπαρξης τους στην ίδια ομάδα: “Μοιραζόμαστε τον ίδιο χώρο, αλλά δεν μου απεύθυνε ποτέ το λόγο. Όταν μια μέρα προσπάθησα να του πιάσω την κουβέντα, με αφορμή ένα αγώνα φούτμπολ, μου το ξέκοψε αμέσως. “Δεν έχεις το δικαίωμα να μου μιλάς. Πρέπει να φας πολλά ψωμιά για να το κάνεις” μου είπε…”

Σύμφωνα με τον Κουάμε Μπράουν (2005-08 στους Λέικερς) ο “Κόμπι δεν ήταν παρά ένας μαλάκας. Όλοι μιλάνε για την μάμπα μεντάλιτι, αλλά ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, δεν παραδέχονται τον χαρακτήρα του. Με όσους δεν γούσταρε ήταν αμίλητος, σχεδόν εσωστρεφής και ιδιαίτερα επικριτικός. Η σχέση μας χάλασε όταν έδωσε δυο εισιτήρια ενός αγώνα της ομάδας στους … γονείς του”!

Ήταν η εποχή που ο Κόμπι είχε αποξενωθεί από τον Τζόε και την Παμ Μπράιαντ και η κίνηση του Μπράουν τον εξαγρίωσε. Από την άλλη, τόσο ο Ντέρικ Φίσερ, όσο και ο Πάου Γκασόλ, παραδέχονταν ότι αυτός ο δύστροπος χαρακτήρας, επί της ουσίας έσπρωχνε όλη την ομάδα για την επίτευξη των στόχων της. Ο Γκασόλ είχε ιδιαίτερη σχέση μαζί του, συνεργάζονταν άψογα για να κερδίσουν δυο σερί τίτλους και μάλιστα προθυμοποιήθηκε να του μιλάει ισπανικά (μια από τις γλώσσες που μιλούσε ο ευρυμαθής Μπλακ Μάμπα) για να μην τους καταλαβαίνουν οι αντίπαλοι.

Ο Ισπανός σταρ σημείωνε στην αυτοβιογραφία του: “Δεν υπήρχε άλλος σαν τον Κόμπι. Αποφασισμένος με όραμα να γίνει ο καλύτερος όλων των εποχών, δούλευε ασταμάτητα. Κάθε φορά έβρισκε την ευκαιρία για μια έξτρα προπόνηση. Δεν είχε κανένα πρόβλημα, όποια ώρα κι αν ήταν. Δεν κοιμόταν πολύ και αφού ξυπνούσε νωρίς, περνούσε ατέλειωτες ώρες με την μπάλα στα χέρια, ή κάνοντας βάρη. Μοναδικός, χωρίς αμφιβολία. Είχε, ωστόσο, μελετήσει πάρα πολύ τον Τζόρνταν. Όλα όσα έκανε ο MJ, ήταν ο απόλυτος οδηγός γι αυτόν. Πίστευε ότι μελετώντας τον καλύτερο, θα γινόταν κι αυτός πρώτος.

Δεν ήταν εύκολο να έχεις δείπνο στις 11 το βράδυ και να σου λέει, κοιτάξτε εγώ θα κάνω και μερικά βάρη, ενώ εσυ σκέφτεσαι πόσο κουρασμένος είσαι, ή πότε θα πας στο κρεβάτι σου. Δεν τολμούσες, όμως, να πας να κοιμηθείς. Πήγαινες κι εσύ αναγκαστικά στο γυμναστήριο. Είχε απίστευτη θέληση και διάθεση για προπόνηση. Ενέπνεε όλη την ομάδα με την στάση του. Ήταν μεταδοτικό. Και έτσι όλοι δώσαμε τον καλύτερο μας εαυτό. Μας έβαλε σε ένα διαφορετικό επίπεδο. Στο υψηλότερο δυνατό…”

Φυσικά παρά την σχέση τους, το 2008 στο Πεκίνο, ο Κόμπι δεν δίστασε να προβοκάρει τον Γκασόλ. Εκεί δεν ήταν συμπαίκτες, αλλά αντίπαλοι. Και οι ΗΠΑ έπρεπε να νικήσουν την Ισπανία, με οποιονδήποτε τρόπο. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Για τον μακιαβελικό Κόμπι, πάντοτε!

Η ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΚΙΛ

Το 1996, μαζί με το σχολιαρόπαιδο Κόμπι, μετακόμιζε στο Λος Άντζελες ο ολ-σταρ Σακίλ Ο’ Νιλ, που φεύγοντας από τους Ορλάντο Μάτζικ πήγαινε στους Λέικερς για να σαρώσει, εκτός από τους αντιπάλους του μέσα στη ρακέτα, και τους τίτλους.

Οι δυο τους κέρδισαν τρια συνεχόμενα πρωταθλήματα (με τον Φιλ Τζάκσον στον πάγκο και σε ρόλο θηριοδαμαστή), αλλά η κόντρα τους ξεπέρασε τα όρια. Η τελειομανία και ο εγωισμός του Κόμπι βρήκε ένα ακόμη πιο δυνατό “εγώ” αλλά και τον ωχαδερφισμό του Σακίλ. Οι δηλώσεις του ήταν σα να παιζαν ένα αγώνα μποξ. Κάποια στιγμή έπαιξαν και πραγματικό ξύλο, πριν τους χωρίσουν οι συμπαίκτες τους.

Μέσα στο γήπεδο το δίδυμο δούλευε καλά, έξω απ’ αυτό όμως ο Τζέρι Μπας και ο Φιλ Τζάκσον έτρεχαν κάθε φορά να προλάβουν τα χειρότερα. Στο τέλος η συμβίωση έμοιαζε αδύνατη, ο Σακίλ απαίτησε να φύγει και μόλις πήρε το εισιτήριο για το Μαϊάμι, ο Κόμπι ανανέωσε το συμβόλαιο του με τους Λέικερς. Αργότερα οι δυο εχθροί έγιναν καλοί φίλοι, όμως η συγκρουσιακή τους σχέση στο LA δεν είχε προηγούμενο…

ΟΙ ΣΚΙΕΣ ΕΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ

Ο Κόμπι παρά τις κόντρες του, ήταν πάντα χαμογελαστός. Και λαμπερός σαν άνθρωπος, ταυτόχρονα. Οι φωτογραφίες με τις τέσσερις κόρες του, δείχνουν την πατρική του αγάπη. Στα 19 του είχε γνωρίσει τη 17χρονη χορεύτρια Βανέσα Λέιν. Οι γονείς του αντιτάχθηκαν στον γάμο, διαφωνώντας με την επιλογή μιας μη αφροαμερικανίδας συζύγου και μέχρι τη γέννηση της Νατάλια (η πρώτη κόρη του ζεύγους) είχαν διακόψει τις σχέσεις με τον γιο τους.

Άλλα τρία κορίτσια, η Τζιάνα-Μαρία (Τζίτζι) το 2006, η Μπιάνκα Μπέλα (το 2016) και η Κάπρι Κόμπι (το 2019), μεγάλωσαν την οικογένεια του Κόμπι και της Βανέα. Αν αναρωτιέστε για τη διαφορά των δέκα ετών ανάμεσα στην δεύτερη και τη τρίτη κόρη, σημειώστε ότι υπήρξε και ένα… διαζύγιο, που ακολούθησε όμως και μια επανένωση του ζεύγους.

Η Βανέσα Μπράιαντ λένε ότι είχε μεγάλη επιρροή πάνω στον Κόμπι, κανόνιζε τα πάντα, έμοιαζε με κέρβερο έξω από τα αποδυτήρια των Λέικερς και σε μια χιουμοριστική εκπομποή την παρομοίασαν με την Γιόκο Όνο. Όταν, πάντως, ο σύζυγος της κατηγορήθηκε για σεξουαλική κακοποίηση υπαλλήλου ενός ξενοδοχείου όπου είχαν καταλύσει οι Λέικερς, στάθηκε στο πλευρό του. Το ίδιο έκανε και ο Κόμπι στις καταγγελίες της οικιακής βοηθού της οικογένειας, Μαρία Χιμένες για εργασιακό μπούλινγκ.

Και οι δυο υποθέσεις δεν κατέληξαν σε ακροαματική διαδικασία, αφού επήλθε στο τέλος δικαστικός συμβιβασμός. Η κοπέλα που έκανε την καταγγελία του βιασμού δεν παρουσιάστηκε να καταθέσει, παρά τα ακλόνητα στοιχεία της αστυνομίας. Δεν έμαθε κανείς πόσα χρήματα πήρε από τον Κόμπι, που ωστόσο δεν δίστασε να κάνει δώρο στη Βανέσα ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι αξίας 4 εκατομμυρίων δολαρίων, για τη συμπαράσταση της.

Οι σκιές ήταν πολλές, αλλά κι Κόμπι ήταν ένας μεγάλος αθλητής. Σίγουρα στο τοπ-10 όλων των εποχών του ΝΒΑ. Ένας έξοχος σκόρερ, που κάθε φορά πρόσφερε το … απροσδόκητο με τον πιο θεαματικό τρόπο. Έγινε είδωλο εκατομμυρίων παιδιών και μετά το 23 του Τζόρνταν, το δικό του 24, έγινε το πιο πολυφορεμένο νούμερο σε όλη την μπασκετική υδρόγειο. Όλοι ήθελαν να του μοιάσουν, να βάλουν ένα καλάθι, σαν αυτά που σκόραρε αφειδώς στις δυο δεκαετίες των μοναδικών παραστάσεων που έδωσε για δυο δεκαετίες στο γήπεδο, έξω από το οποίο θα βρίσκεται για πάντα μαζί με την αγαπημένη του κόρη Τζίτζι που χάθηκε μαζί του στο τραγικό δυστύχημα.

Σε λίγες μέρες, στις 8 Φεβρουαρίου, γίνονται τα αποκαλυπτήρια των αγαλμάτων τους και ο Κόμπι, που ξέρετε, τα βράδια που δεν θα βλέπει κανείς ίσως κάνει κάνα δυο ατομικές και μερικά σουτάκια για να βρίσκεται σε φόρμα…