Θύελλες και ανατροπές(;) στην Ευρώπη

Οι πεισμωμένοι αγρότες που βάλλουν κατά ριπάς εναντίον της ΕΕ για την Πράσινη Συμφωνία(αυξάνει το κόστος/μειώνει τα αγροτικά εισοδήματα) και η ραγδαία άνοδος της Ακροδεξιάς φαίνεται να δημιουργούν νέο τοπίο στην Γηραιά και να προβληματίζουν σοβαρά την αμήχανη ηγεσία της Ενωσης.

Κόκκινο πανί, η Πράσινη Συμφωνία φυσικά. Που επιδιώκει «κλιματική ουδετερότητα» μέχρι το 2050 και πλήττει την γεωργία και την κτηνοτροφία με περικοπές στην παραγωγή κρέατος, μείωση των εκπομπών αζώτου, απαγόρευση φυτοφαρμάκων, μείωση των καλλιεργειών-και αναπόφευκτα αύξηση των εισαγωγών από χώρες που δεν υιοθετούν την πράσινη μετάβαση,  κ.α.

Ας μειώσουν τις εκπομπές ρύπων οι ΗΠΑ και η Κίνα, οι μεγαλύτεροι ρυπαντές του κόσμου, και μετά βλέπουμε, λένε επι της ουσίας οι αγρότες, εγκαλώντας την ΕΕ για καταστροφική βιασύνη. Η Ακροδεξιά σιγοντάρει και οι Βρυξέλλες ανησυχούν.

Πέραν αυτού, όπως σημειώνει η «Εφ.Συν.», «Οι αγρότες λένε ότι το αυστηρό κόστος παραγωγής λόγω των τιμών ενέργειας και της ακρίβειας στα πρωτογενή υλικά μειώνει δραματικά τα εισοδήματά τους, την ίδια στιγμή που τα ακραία φυσικά φαινόμενα, όπως η ξηρασία και οι πλημμύρες, κάνουν τη δουλειά τους ακόμα πιο επίφοβη».

Σαρκαστικό παράδοξο ή «κανονιστική μέθη» της ΕΕ;

Πρόκειται για σαρκαστικό παράδοξο-τι άλλο είναι η αντίδραση σε σωτήρια μέτρα για το υφήλιο κλίμα;- ή έχουν δίκιο οι αγρότες; Σε ένα ενδιαφέρον κείμενό του στην Le Figaro, o Vincent Tremolet Villers σημειώνει:

«Από το Βερολίνο στο Παρίσι, από τη Βαρσοβία στο Άμστερνταμ, τα στοιχεία των συνθηκών διαφέρουν, αλλά η δομή της κρίσης είναι η ίδια. Είναι η συνέπεια μιας ανησυχητικής λογικής, μιας αποανάπτυξης που δεν λέει το όνομά της, μιας αναλήθειας σε συνδυασμό με μια απέραντη προσποίηση.

Το επιχείρημα – η Ευρώπη είναι ο κύριος ένοχος της υπερθέρμανσης του πλανήτη – είναι ψευδές. Το συμπέρασμα -θα είμαστε η πιο ενάρετη περιοχή του κόσμου- είναι τρελό. Ακολούθησε ορισμένος αριθμός αποφάσεων με βουκολικές ονομασίες: «πράσινο σύμφωνο», «αποκατάσταση της φύσης», οι οποίες όμως καλύπτουν μια κανονιστική μέθη, που επιβάλλει τη μείωση των καλλιεργειών και διευκολύνει την εισαγωγή αυτού που εύκολα θα μπορούσαμε να παράγουμε. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε οικολογικό, ούτε κερδοφόρο. Βρίσκεται στις Βρυξέλλες».

Καταιγιστική εναντίωση

Οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων αγροτών, αρκετά πριν από την έξοδό τους στους δρόμους, έχουν διαφορετικές αιτίες από χώρα σε χώρα(π.χ. Ιταλία, Πολωνία, Ρουμανία). Πάντως στις περισσότερες-Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Σουηδία, Γερμανία- πέραν των αυξήσεων στα καύσιμα και στις πρώτες ύλες,-βασικό σημείο καταιγιστικής εναντίωσης είναι η Πράσινη Συμφωνία του 2023.

Οι πρώτες αντιδράσεις ανάγκασαν την κυβέρνηση της Ολλανδίας να αποσύρει κάποια μέτρα για την κλιματική αλλαγή, καθώς το κόμμα ΒΒΒ(Citizen Farmer Movement) εκτοξεύτηκε στο 20% στις εκλογές του 2023.

Ανάλογες υποχωρήσεις έγιναν και στην Σουηδία, όπου το συγκυβερνών ακροδεξιό κόμμα του Ακεσον μείωσε την χρηματοδότηση για το κλίμα κατά 259 εκατ. Κορόνες( η χώρα δεν έχει υιοθετήσει το ευρώ), ενώ μείωσε ταυτόχρονα τους φόρους στα καύσιμα, με αποτέλεσμα να σημειωθεί αύξηση των ρύπων μετά από 20 χρόνια.

Εννοείται(!) ότι η…σκληρή Γερμανία επανήλθε πλησίστια στον λιγνίτη, αυξάνοντας μάλιστα την παραγωγή ενέργειας από το…τρισκατάρατο υλικό μετά το Ουκρανικό και το δικό της ενεργειακό έλλειμμα(κόπηκε η τροφοδοσία φυσικού αερίου και πετρελαίου από την Ρωσία, γεγονός καταστροφικό για την βιομηχανία της χώρας).

Επέλαση της Ακροδεξιάς

Ξεχάστε τις απειλές ακροδεξιών κομμάτων για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τώρα…μένουν Ευρώπη! Η  θερμή συνηγορία τους υπέρ των αγροτών συνοδεύεται από την υπόρρητη ελπίδα ότι από τις Ευρωεκλογές θα προκύψει μια νέα ΕΕ, με πρωταγωνιστές την πέραν του ΕΛΚ Δεξιά πασών των αποχρώσεων(μεταξύ τους και ναζιστικές κηλίδες).

Δηλαδή, ότι θα μεταβληθούν οι συσχετισμοί στην Ενωση, και ότι- με τους ίδιους στη γραμμή κρούσης-θα ματαιωθούν ή θα περιοριστούν τα μέτρα της Πράσινης Συμφωνίας και θα σκληρύνει έτι περαιτέρω η πολιτική της ΕΕ στο Μεταναστευτικό.

Προνομιακό πεδίο  για την Ακροδεξιά το Μεταναστευτικό φαίνεται –πέραν της διαχείρισης του θέματος – να θέτει βαθμηδόν και το ζήτημα της περιώνυμης πολυπολιτισμικότητας.

Και μάλλον δικαιώνονται εκείνοι  που δεν συμμερίζονταν τις ευκολίες περί θριάμβου της πολυπολιτισμικότητας και διετείνοντο ότι οι απλουστευτικές αυτές προσεγγίσεις που δεν λαμβάνουν υπόψιν βασικές πολιτισμικές διαφορές(π.χ. με το ανελαστικό Ισλάμ) θα ευνοήσουν την Ακροδεξιά.

Καθηλωμένη η Αριστερά

Και ιδού ακόμη ένα σαρκαστικό παράδοξο: παρά τις δυναμικές κινητοποιήσεις των αγροτών (και παλιότερα των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία) και κυρίως παρά την εκρηκτική άνοδο της Ακροδεξιάς, η σύνολη Αριστερά βρίσκεται καθηλωμένη σε χαμηλά ποσοστά αποδοχής.

Είναι χλωμό αν όχι ιλαρό το επιχείρημα ότι η άνοδος της Ακροδεξιάς οφείλεται στο ότι τα συντηρητικά και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης υιοθετούν αισχυντηλά τις θέσεις της Ακροδεξιάς  στο Μεταναστευτικό. Είναι γεγονός ότι το πράττουν, αλλά γιατί;

Μήπως τα αναγκάζει μια σαρωτική κοινωνική δυναμική; Κι αυτή που οφείλεται; Μήπως πάσχει στον πυρήνα του ο αριστερός αντί-λογος στο συγκεκριμένο πολύπτυχο θέμα; Μήπως δεν συνιστά λύση ο αναγκαίος μεν αλλά αναποτελεσματικός καταγγελτικός λόγος, εκπεφρασμένος ρητορικά αλλά και πρακτικά(αντιφασιστικές κινητοποιήσεις κλπ);

Μήπως η όλη Αριστερά οφείλει να κοιταχτεί στον καθρέφτη, να εκριζώσει σκληρύνσεις και να εγκαταλείψει ποικίλες ιδεοληψίες που την οδηγούν σε ρόλο κομπάρσου σε μια εποχή τεκτονικών δονήσεων στην Ευρώπη και ιλιγγιώδους τεχνολογικής δυναμικής-και επήρειας- σε όλη την υφήλιο;