Η Κεντροαριστερά γεμίζει θέατρα -“Μας ενώνουν περισσότερα από όσα μας χωρίζουν”

Δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερη έφεση στην παρατηρητικότητα για να διαπιστώσει κανείς ότι το θέατρο ΑΛΦΑ ήταν ασφυκτικά γεμάτο στην εκδήλωση που διοργάνωσε η “Εφημερίδα των Συντακτών” για την Κεντροαριστερά με ομιλητές την Έφη Αχτσιόγλου, τον Διονύση Τεμπονέρα και τον Μανώλη Χριστοδουλάκη.

Καρφίτσα δεν έπεφτε κατά το κοινώς λεγόμενο. Βεβαίως, αυτό μπορεί να λέει πολλά, μπορεί να μην λέει και τίποτα, ωστόσο το αναφέρουμε για… σημειολογικούς λόγους. Και αφού μιλάμε για σημειολογία το γεγονός ότι η εκδήλωση αυτή (που αφορούσε το μέλλον της προοδευτικής παράταξης εν γένει) διεξήχθη στο θέατρο του Στέφανου Ληναίου και της Έλλης Φωτίου έχει τη δική του ξεχωριστή αξία. Αμφότεροι ήταν στην πρώτη γραμμή των δημοκρατικών αγώνων επί σειρά ετών, σε πολύ δύσκολες περιόδους για τη χώρα.

Πέρα όμως από τη σημειολογία, η εκδήλωση είχε ιδιαίτερη πολιτική αξία. Γιατί; Διότι ένωσε. Ένωσε μετά από καιρό έναν κατακερματισμένο χώρο. Είδαμε πολλές φορές μέσα στην αίθουσα ανθρώπους, τους ίδιους ανθρώπους, να καταχειροκροτούν και τους τρεις συμμετέχοντες σε διάφορα σημεία των ομιλιών τους. Και όλα αυτά ενώ έγινε σαφές ότι τους τρεις τους χωρίζουν και πράγματα, δεν τους ενώνουν μόνο. Είχαν τη δική τους διακριτή παρουσία και πολιτική αυτοτέλεια.

Στο κοινό βρέθηκαν ριζοσπάστες αριστεροί όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, πιο μετριοπαθείς Αριστεροί όπως ο Γιάννης Δραγασάκης, πρώην μέλη του ΠΑΣΟΚ και νυν του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Αντώνης Κοτσακάς και σοσιαλδημοκράτες όπως η Κατερίνα Μπατζελή. Μαζί και εξέχοντα μέλη της επαγγελματικών ομάδων όπως οι δικηγόροι αφού παρών ήταν ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου της Αθήνας Δημήτρης Βερβεσός. Η Κεντροαριστερά δηλαδή σε πλήρη παράταξη από τη σοσιαλδημοκρατία μέχρι τη ριζοσπαστική Αριστερά. Όλα αυτά είχαν αξία η οποία αποτυπώθηκε.

Η παρουσία που δεν προσέθεσε κάτι ήταν αυτή του Στέφανου Κασσελάκη. Ήρθε, αποδοκιμάστηκε (από μερίδα του κοινού) και απήλθε σε έναν επικοινωνιακό ακροβατισμό άνευ προηγούμενου και μηδενικής προστιθέμενης αξίας για τον ίδιο. Ίσως γι’ αυτό η Εφη Αχτσιόγλου τόνισε, παρουσία του, την ανάγκη για σοβαρότητα στην πολιτική (κίνηση που επιδοκίμασε ο κόσμος). Ίσως και όχι βέβαια…

Αχτσιόγλου: “Δεν μπορούμε να τους εκπροσωπήσουμε όλους”

Κατά την ομιλία της, η Έφη Αχτσιόγλου επέμεινε πολύ στην απεύθυνση της προσπάθειας, στο ότι δηλαδή οι προοδευτικές δυνάμεις θα πρέπει να αποσαφηνίσουν ότι θα εκπροσωπήσουν τους πολλούς αλλά όχι όλους. Χειροκροτήθηκε πολύ όταν τόνισε ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι αντιμεταναστευτικές απόψεις και να μην γίνονται “παραχωρήσεις” στο βωμό του προσεταιρισμού του μεσαίου χώρου και των κεντρώων ψηφοφόρων.

Επέμεινε επίσης και στη θετική ατζέντα, γεγονός αν μην τι άλλο αξιοσημείωτο. Υπογράμμισε ότι δεν αρκεί να ξεκαθαρίσει ο προοδευτικός χώρος σε τι αντιτίθεται αλλά να προτάξει τι προτείνει. Ούτε, όπως τόνισε, αρκεί για μία πολιτική συμπόρευση να είναι κανείς αντίθετος με τις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας.

Αποσαφήνισε, τέλος, ότι η Νέα Αριστερά, την οποία και εκπροσώπησε στη συζήτηση, είναι αντίθετη τόσο με την καθιέρωση φλατ ενιαίου φόρου για όλους (σπόντα και αυτή στον παρόντα Κασσελάκη) όσο και με την κούρσα εξοπλισμών.

Χριστοδουλάκης: Να συμφωνήσουμε στα μεγάλα

Δύο ήταν τα σημεία της ομιλίας του Μανώλη Χριστοδουλάκη που κέρδισαν το περισσότερο χειροκρότημα. Το πρώτο όταν έκανε χωριστή αναφορά στο δυστύχημα των Τεμπών λέγοντας ότι πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη (όπως άλλωστε και στο ζήτημα του σκανδάλου των υποκλοπών. Το δεύτερο, και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, όταν ισχυρίστηκε ότι πρέπει, επιτέλους να συμφωνηθεί ότι τη χώρα την χρεοκόπησε η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή του 2009.

Έκανε ουκ ολίγες αναφορές στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, ίσως και σε μία προσπάθεια να ξεπεράσει την κριτική ότι διαθέτει κάποιου είδους προσωπική στρατηγική που ξεπερνά το κόμμα, τον πρόεδρο και το όργανό του. Στάθηκε, επίσης, όπως ήταν αναμενόμενο στην εκλογή του Χάρη Δούκα στο Δήμο της Αθήνας λέγοντας ότι αποτελεί την απόδειξη ότι η Δεξιά δεν είναι ανίκητη.

Προκάλεσε, δε, το χειροκρότημα και του Στέφανου Κασσελάκη όταν ξεκαθάρισε ότι η θέση του ιδίου και του ΠΑΣΟΚ στο ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών είναι “αταλάντευτα ναι”. Έδωσε, τέλος, έμφαση στο στοιχείο του πατριωτισμού λέγοντας ότι “αγαπάμε την πατρίδα μας αλλά σε καμία περίπτωση δεν μισούμε τις πατρίδες των άλλων”.

Τεμπονέρας: Εμμένει στην πρόταση για Δημοκρατικό Μέτωπο

Ο Διονύσης Τεμπονέρας ήρθε σε αμήχανη θέση. Ήταν ο μοναδικός από τους τρεις που είδε τον αρχηγό του να δίνει το παρόν χωρίς μάλιστα να προειδοποιήσει σχετικά. Του απεύθυνε πάντως μήνυμα στο ξεκίνημα της ομιλίας του, όχι για λόγους κομματικής πειθαρχίας, φαινόταν ότι το ένιωθε.

Κατά τα άλλα ο Αχαιός πολιτικός επέμεινε στην πρόταση που έχει καταθέσει ήδη στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου του ΣΥΡΙΖΑ. Δημοκρατικό Μέτωπο από τα κάτω. Στο συνδικαλισμό, τα κινήματα, σε εν γένει συλλογικότητες, όπου μπορεί να υπάρξει στοιχειώδης συνεννόηση μεταξύ των δημοκρατικών, προοδευτικών δυνάμεων.

Διαπίστωσε έλλειμμα δημοκρατίας στη χώρα, κατηγορώντας προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ιδιαίτερα για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε αποστροφή προς το τέλος της ομιλίας του όταν τόνισε ότι στην Αριστερά και στην πολιτική γενικότερα πορεύεται ως Προμηθέας και όχι ως Επιμηθέας. Ήταν ένας τρόπος να αντιμετωπίσει την κατηγορία περί προσωπικής στρατηγικής.

Συμπερασματικά: Επρόκειτο για μία εκδήλωση που δεν αποκλείεται να σημάνει την έναρξη εξελίξεων στο ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς. Οπως, άλλωστε, τόνισε ο Διονύσης Τεμπονέρας “διαπιστώσαμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μάς χωρίζουν”.