Η Τζούλια του Τάσου Ιορδανίδη θα φέρει τα πάνω κάτω στη θεατρική Αθήνα

Η συγγραφή μέχρι τώρα του πηγαίνει πολύ. Ο Τάσος Ιορδανίδης μετά το “Θέλω να σου Κρατάω το Χέρι” που γνωρίζει για τρίτη χρονιά μεγάλη επιτυχία και το “Φακντ- Απ” που προκάλεσε από την πρώτη στιγμή ιδιαίτερη αίσθηση, αναλαμβάνει ένα ακόμη μεγαλύτερο συγγραφικό ρίσκο. Αφορμή και πηγή έμπνευσης η “Δεσποινίς Τζούλια”. Γράφει έτσι το «Τζούλια», ένα ολοκαίνουριο θεατρικό έργο βασισμένο στο κλασικό αριστούργημα του Αυγούστου Στρίντμπεργκ.

Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα. Κάτω από τη σκιά του υποβόσκοντος αυτού κεντρικού θέματος, το έργο θέτει ερωτήματα και σχολιάζει την πάλη των κοινωνικών τάξεων, το αδηφάγο πρόσωπο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, την έννοια της φιλίας, την τοξικότητα των ανθρώπινων εξαρτητικών σχέσεων, τον κοινωνικό ρατσισμό, τη χρήση ουσιών, την προδοσία, τον έρωτα στη διάσταση του πόθου, τη δυσκολία του ανθρώπου να αγαπήσει, τη βαθιά του ανάγκη να αγαπηθεί, το ανικανοποίητο του είδους μας…

Μήπως τελικά υπάρχει και αυτό που λέμε κάρμα; Μήπως τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο;

Η παράσταση ξεκινά σ΄ένα ιστορικό θέατρο της Πατησίων τον Μάρτιο 2024, όπου σε λίγες μέρες έχει πρεμιέρα ο «Άμλετ».
Το θέατρο έχει μετατραπεί σε εργοτάξιο. Σκόνη και μπερδεμένα καλώδια παντού. Γίνονται ηλεκτρολογικές και κατασκευαστικές σκηνογραφικές εργασίες. Η σκηνογράφος, ο ηλεκτρολόγος και η υπεύθυνη του θεάτρου, ανάμεσά τους.

Μετά από λίγο καταφθάνει η θιασάρχις, σκηνοθέτις και πρωταγωνίστρια (στον ρόλο του Άμλετ) της παράστασης. Απόψε θα έπρεπε να βρίσκεται στην τιμητική βραδιά για τον πατέρα της. Κι όμως, θα είναι στο θέατρο. Στο θέατρο που της ανήκει. Που ανήκει, τέλος πάντων, εδώ και χρόνια στην οικογένεια της. Θα είναι στο θέατρο, γιατί μια βραδιά σαν κι αυτή πριν από κάποια χρόνια…

Ο Τάσος Ιορδανίδης αναφέρει…

«Δύο ήταν τα στοιχήματα που θέσαμε σαν ομάδα όταν ξεκινήσαμε το εγχείρημα.
– Να αποκωδικοποιήσουμε τα ζητήματα που έθεσε ο Στρίντμπεργκ στην εποχή του και να τα μεταγράψουμε- να τα μεταφέρουμε στη σύγχρονη πραγματικότητα, προσπαθώντας να καταθέσουμε εύστοχες αναγωγές και για τους ψυχισμούς των χαρακτήρων και για το περιβάλλον στο οποίο κινούνται και δρουν.

– Ο Στρίντμπεργκ στην εισαγωγή του έργου κατέθεσε το νατουραλιστικό μανιφέστο του. Μπήκαμε στη διαδικασία να φανταστούμε πως θα ήθελε να μεταφραστούν και να κατατεθούν οι αρχές αυτού του μανιφέστου σε ένα σύγχρονο ανέβασμα. Τολμήσαμε, με θάρρος και θράσος, να προσπαθήσουμε να “γκρεμίσουμε” τον τέταρτο τοίχο που υπάρχει ανάμεσα στους θεατές και τους ερμηνευτές.

Για αυτό και η δράση από την κουζίνα των υπηρετών του μεταφέρεται σε ένα θέατρο. Στο εδώ και τώρα. Με την εξέλιξη των γεγονότων να πραγματοποιείται σε πραγματικό χρόνο. Με τον συγκεκριμένο κώδικα υποκριτικής. Με αυτόν τον δραματουργικό λόγο. Στόχος, η δημιουργία της αίσθησης ή και της ψευδαίσθησης, ότι όλα αυτά που διαδραματίζονται, μπορεί και να μην ανήκουν στο πλαίσιο μιας θεατρικής παράστασης.

Εμείς χαρήκαμε πολύ και αισθανθήκαμε δημιουργικοί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας των δοκιμών. Ελπίζουμε κι εσείς που θα μας τιμήσετε με την παρουσία σας στο θέατρο Άλφα-Ληναίος-Φωτίου, να μη μετανιώσετε για την επιλογή σας.»