Ένκε Φεζολλάρι: “Δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε αλβανικά στο λεωφορείο, στην Ελλάδα”
Διαβάζεται σε 3'
Ο γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός Ένκε Φεζολλάρι μίλησε για τον ρατσισμό που βίωσε λόγω της αλβανικής καταγωγής του και για το πώς τραυματίζει τους ανθρώπους.
- 19 Φεβρουαρίου 2024 20:49
Στην εκπομπή “Στούντιο 4” φιλοξενήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας (19/02) ο γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός Ένκε Φεζολλάρι, με αφορμή τη νέα του παράσταση με τίτλο “Αίθουσα αναμονής. Humanity”.
Ο επιτυχημένος καλλιτέχνης μίλησε, μεταξύ άλλων, για τον ρατσισμό που έχει βιώσει λόγω της αλβανικής του καταγωγής.
«Όταν ήρθαμε οι Αλβανοί τη δεκαετία του ’90 στην Ελλάδα, έγιναν διάφορα εγκλήματα. Οι άνθρωποι είχαν συνηθίσει να έχουν ανοιχτές τις πόρτες και ξαφνικά εισέβαλαν οι «άλλοι». Σίγουρα εισέβαλαν και κακοποιητικά στοιχεία, αλλά τα ΜΜΕ έκαναν μία πού μεγάλη ζημιά, τροφοδότησαν όλο αυτό ενώ είχαν μία μεγάλη ευθύνη», ανέφερε αρχικά ο Ένκε Φεζολλάρι.
«Σίγουρα οι άνθρωποι φοβήθηκαν. Αλλά εγώ θυμάμαι ότι μέχρι το 2000 δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε τη γλώσσα μας, αλβανικά, στο λεωφορείο. Υπήρχε ένα μεγάλο ταμπού. Κι αυτό το «σε βαφτίζω με το ζόρι» υπήρχε, το «εδώ θα σε λέω Μαρία». Και όταν ήρθαν οι Πακιστανοί και έπεσε το μεροκάματο – πάμε στην ταξική πάλη – ξαφνικά ο Αλβανός έπαιρνε πιο καλό μισθό και έγινε κυρίαρχος του παιχνιδιού, άρχισε να χτίζει και να παίρνει δάνεια. Όταν ήρθαν οι «κατώτεροι» άνθρωποι, άρχισαν οι Αλβανοί να είναι ρατσιστές απέναντι στους Πακιστανούς και στους ανθρώπους από το Μπαγκλαντές» περιέγραψε ο Ένκε Φεζολλάρι.
«Και μην ξεχνάμε πως πολλοί Αλβανοί εντάχθηκαν και στα Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής, έλεγαν ότι δεν είναι Αλβανοί, ότι απλώς έχουν μία μακρινή καταγωγή από εκεί. Είναι θέμα εξουσίας» σημείωσε ο σκηνοθέτης και ηθοποιός, προσθέτοντας: «Γενικά έχουμε την εντύπωση ότι ο άλλος θα μας κάνει κακό. Έτσι κι αλλιώς ζούμε σε βίαιες κοινωνίες».
«Είναι τραύμα ο ρατσισμός, δεν ξεχνιέται. Εγώ βλέπω ΜΑΤ κι ακόμα χτυπάει η καρδιά μου, γιατί θυμάμαι τις επιχειρήσεις «σκούπας» το ’90. Μετά σιχαίνεσαι τη μαμά σου που μιλά αλβανικά. Όταν ήμουν μικρός έλεγα στη μάνα μου: μη μιλάς αλβανικά. Δεν ήθελα. Με κορόιδευαν τα παιδιά «Αλβανέ, Αλβανέ» στο σχολείο κι εγώ τι έκανα; Είχε έρθει μία κοπέλα από την Αλβανία και κορόιδευα αυτήν, για να μην ασχολούνται με μένα τα παιδιά. Φυσικά αυτό δεν σταμάτησε» πρόσθεσε.
«Μεγαλώνεις, τα σκέφτεσαι και λες «τι έχω ζήσει;». Η μαμά μου μεγάλωσε μόνη της δύο παιδιά μόνη της, τα σπούδασε, και περάσαμε διά πυρός και σιδήρου. Καθάριζε σπίτια από το πρωί μέχρι το βράδυ. Η μαμά μου βίωσε ακόμη περισσότερο ρατσισμό γιατί ήταν και γυναίκα» κατέληξε.
