Γιάννα Τερζή: Η ζωή της με μία αόρατη αναπηρία – “Πρέπει να κοιτάω τα πόδια μου”
Διαβάζεται σε 3'
Η Γιάννα Τερζή μίλησε για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει και περιγράφει πώς είναι η ζωή ενός ατόμου με αόρατη αναπηρία.
- 22 Φεβρουαρίου 2024 10:41
Στις αρχές Δεκεμβρίου 2023 και ανήμερα των 43ων γενεθλίων της, η Γιάννα Τερζή σε μία συγκλονιστική εξομολόγηση μίλησε για πρώτη φορά για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει έχοντας διαγνωστεί με όγκο στον νωτιαίο μυελό.
Καλεσμένη της Youtuber Zoe Pre και της διαδικτυακής εκπομπής/podcast “Κρίμα” η Γιάννα Τερζή αναφέρθηκε στην περιπέτειά της, περιγράφοντας παράλληλα πώς είναι να ζει με αόρατη αναπηρία.
“Μού πήρε τρία χρόνια να το πω και βρέθηκα πολύ κοντά στη φάση να το πω, να μην το πω. Ήθελα να το μοιραστώ αυτό που μου συνέβη. Έκανα ένα χειρουργείο πριν τρία χρόνια στον νωτιαίο μυελό, ήταν αφαίρεση όγκου, η οποία ακόμα δεν ξέρουμε αν είναι καλοήθης ή κακοήθης. Ήταν κάτι ενδιάμεσο. Αυτό που έχω έχει τρεις βαθμίδες. Ήμουν στη 2η βαθμίδα. Έτσι ονομάζεται, επενδύμωμα grade 2. Πήγε πολύ καλά η επέμβασή μου”, είπε αρχικά η τραγουδίστρια.
Συνεχίζοντας, η Γιάννα Τερζή εξήγησε πως “ο νωτιαίος μυελός είναι το νευρολογικό μας σύστημα και αν πειραχτεί κάτι εκεί, μπορεί να πάθεις παραλυσία, να μείνεις παραπληγικός. Δεν είχα συμπτώματα και το έμαθα κατά λάθος. Με πονούσε η μέση μου και ανακάλυψα ότι έχω τον όγκο. Μετά από την αφαίρεσή του, όταν πειράζεις τον νωτιαίο μυελό με οποιονδήποτε τρόπο, είτε παθαίνεις ατύχημα ή κάνεις επέμβαση, ο χρόνος αποκατάστασης ή το πώς θα βγεις μετά την επέμβαση, δεν μπορεί να στο εγγυηθεί κανείς. Είχα πάθει το μεγαλύτερο σοκ της ζωής μου, γιατί τα νέα αυτά ότι έχεις έναν όγκο πχ δεν έρχονται ποτέ καλά, ποτέ δεν το περιμένεις. Είχα κουφαθεί, μου είπαν το νέο στο τηλέφωνο και μετά δεν άκουγα”.
Η ίδια αναφέρθηκε και στους λόγος που πήρε την απόφαση να μιλήσει ανοιχτά για την εμπειρία της, καθώς μέσα στο άγχος της κλήθηκε να κάνει έρευνα για να βρει τον κατάλληλο γιατρό που χειρουργεί αποτελεσματικά περιπτώσεις σαν τη δική της.
“Δεν κάνουν όλοι οι γιατροί για όλα τα πράγματα. Για αυτό το μοιράστηκα. Είδα δίπλα μου ανθρώπους που πάθαιναν πράγματα που δεν έπρεπε, που τους κοστίζουν τη ζωή τους, βγαίνουν με αναπηρίες, επειδή οι γιατροί που πηγαίνουν είναι λάθος. Εγώ ήμουν τυχερή, πήγα σε έναν γιατρό που δεν με άφησε παράλυτη. Βγήκα όμως παράλυτη από το χειρουργείο. Επειδή πειράζονται τα νεύρα από τη μέση και κάτω, για 1,5 χρόνο μπήκα στο αμαξίδιο και έμαθα από την αρχή να περπατάω. Κινητικά είμαι τέλεια, δεν μου άφησε κάποιο κουσούρι αυτό το χειρουργείο. Έχω υπαισθησία, έχω μια μικρή αναπηρία. Δηλαδή, από τη μέση και κάτω σε αρκετό ποσοστό δεν αισθάνομαι όπως αισθάνεσαι εσύ. Όταν πατάς στο έδαφος, αισθάνεσαι όλο το βάρος στην πατούσα σου, εγώ δεν αισθάνομαι το έδαφος όπως εσύ. Σου δημιουργεί μια αστάθεια, πρέπει να κοιτάω τα πόδια μου. Όταν οδηγώ πρέπει να βάζω φως, πρέπει να κοιτάω τα πόδια μου. Το πόδι μου μπορεί να φύγει από το φρένο και εγώ πρέπει να το βλέπω. Τέτοια μικρά πράγματα που δεν φαίνονται, αλλά τα περνάω καθημερινά. Και επίσης, έχω έναν μόνιμο ηλεκτρισμό και μούδιασμα. 24 ώρες το 24ωρο. Δεν πονάει. Τον πρώτο καιρό παίρνεις ηρεμιστικά, αντικαταθλιπτικά και μετά συνηθίζεις ότι θα ζεις με ένα μούδιασμα και εγώ ζω με ένα μόνιμο μούδιασμα. Και αυτό είναι μια αναπηρία. Όμως έτσι είναι, γι’ αυτό και οι αόρατες αναπηρίες είναι λίγο πιο ύπουλες“.
