Κωνσταντίνα: “Ο πατέρας μου ήταν αγνοούμενος στην Κύπρο – Δεν μπορώ να δω το Famagusta”

Στην εκπομπή “Στούντιο 4” φιλοξενήθηκε το απόγευμα της Τρίτης (27/02) η γνωστή τραγουδίστρια Κωνσταντίνα (Κωνσταντίνου), η οποία μίλησε για την καριέρα της και την ζωή της, ενώ μεγάλο μέρος της συνέντευξής της αφιερώθηκε στην κυπριακή της καταγωγή και στην μεγάλη πληγή της πατρίδας της, την τουρκική εισβολή.

Μιλώντας για όσα “χαράχτηκαν” μέσα της και το πώς βίωσε η ίδια και η οικογένειά της τα γεγονότα του πολέμου, είπε, αρχικά: “Το να ζει ένα παιδάκι τον πόλεμο… Να έχει τον πατέρα αγνοούμενο, να έχει δύο αδέλφια που τα συλλάβανε… Είχα πάει με τον αδερφό μου στη δεύτερη εισβολή σε ένα χωριό στον θείο μας, που ήταν κοντά στην Αμμόχωστο, για να φύγουμε από τους βομβαρδισμούς. Πήγαμε εκεί γιατί δεν υπήρχε κίνδυνος, υποτίθεται. Μπήκαν οι Τούρκοι και φύγαμε μέσα από σφαίρες και πυροβολισμούς, μέσα από τανκς. Αυτά είναι χαραγμένα μέσα μου”.

Και περιέγραψε: “Αυτό που με συγκλόνισε συνέβη δύο εβδομάδες πριν την εισβολή, που έγινε το πραξικόπημα. Έγινε ανακωχή, πήγαμε σούπερ μάρκετ. Ξαφνικά είχαν στήσει μπλόκο απέναντι από το σούπερ μάρκετ. Σταματάει ένα τζιπ, αυτοί που ήταν μέσα στο τζιπ άρχισαν να τρέχουν να ξεφύγουν, τους έριχναν με τα όπλα. Πήραν έναν από αυτούς, τον έστησαν στο πεζοδρόμιο απέναντι, τον κρατούσαν δύο και ήρθαν δύο με ένα πολυβόλο και… τον άφησαν εκεί και έφυγαν. Έγιναν μπροστά στα μάτια μας. Είναι πολύ σκληρές εικόνες, εγώ θα έλεγα ότι αυτά τα κουβαλάς μέσα σου. Δεν μπορώ να δω τη σειρά “Famagusta”, γιατί νιώθω ότι θα μου ξύσει τις πληγές μου, οπότε θέλω να προστατεύσω τον εαυτό μου“.

Σε άλλο σημείο, η Κωνσταντίνα είπε: “Μέχρι που ζούσε η μητέρα μου δεν αναφερόμασταν σε όλα αυτά. Μετά, όμως, που θέλαμε να μάθουμε λεπτομέρειες… Ο ένας μου ο αδερφός θέλει να αναπολεί και να λένε κάποια γεγονότα, η αδερφή μου θέλει να τα σβήσει τελείως. Δεν μπορείς να μπεις στην ψυχολογία των ανθρώπων που έχουν ζήσει την αιχμαλωσία. Εγώ είμαι στα χαμένα, δεν ξέρω αν θέλω ή αν δεν θέλω να μιλάω γι’ αυτό. Βλέπω ότι όταν αναφέρομαι σε αυτά, δεν νιώθω και πολύ καλά, με ρίχνει όταν μιλάω για τα γεγονότα της Κύπρο. Αλλά πρέπει να τα αναφέρουμε, όσο κι αν νιώθουμε έτσι, γιατί τείνει να ξεχαστεί. Μετά από 50 χρόνια βλέπουμε ότι οι νέες γενιές δεν έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί και ότι τα μέρη αυτά είναι δικά μας”.

Η μητέρα της, όπως ανέφερε η τραγουδίστρια, μέχρι και τον θάνατό της το 2007, πίστευε πως ο ο άντρας της είναι ζωντανός. “Από το 2003, εγώ σταμάτησα να ελπίζω ότι ο πατέρας μου θα γυρίσει, θυμάμαι ζούσε η μητέρα μου, είχα δώσει μία συνέντευξη και είχα πει ότι πέρασαν τα χρόνια και ότι αν βρούμε τον πατέρα μου, θα τον βρούμε σε κάποιον τάφο. Η μητέρα μου μου είπε: “Πώς παρασύρθηκες κόρη μου και είπες αυτό το πράγμα; Ο πατέρας σου ζει.” Το πίστευε”.

“Η Κύπρος έχει αφεθεί στην τύχη της. Είμαστε ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνισμού. Έχουν περάσει 50 χρόνια, οι αγνοούμενοι δεν έχουν επιστρέψει. Ακόμα και τώρα προσπαθούν να βρουν το μέρος που τους πήγαν” κατέληξε η Κωνσταντίνα.