AUSTIN BUSH, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΣΟΚΑΡΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Πριν από μερικές ημέρες έπεσα πάνω σε μία -ασυνήθιστη για το feed μου στο Instagram- φωτογραφία παρόλο που ακολουθώ δεκάδες λογαριασμούς που έχουν σχέση με το φαγητό. Ο αμερικανός συγγραφέας και φωτογράφος Austin Bush, που έχει ως βάση του τη Λισαβόνα, μοιράστηκε ένα στιγμιότυπο από τη σφαγή ενός γουρουνιού στην περιοχή Alentejo της Πορτογαλίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που στέκεται ως μάρτυρας μπροστά σε σφαγή ζώου, αλλά αυτή ήταν ιδιαιτέρως σκληρή. “Χρειάστηκε πολύ ώρα για να πεθάνει το γουρούνι. Ειλικρινά, ήταν ένα πολύ δυσάρεστο και σκληρό θέαμα για να το βλέπεις», εξομολογείται στην επικοινωνία που είχαμε μέσω email. 

“Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι μερικές από τις εικόνες που τράβηξα εκείνη την ημέρα είναι πραγματικά όμορφες. Το σκηνικό, οι άνθρωποι και τα στοιχεία είναι μοναδικά και όμορφα, αλλά επίσης είναι κάτι που οι άνθρωποι κάνουν εδώ και χιλιάδες χρόνια, και νομίζω ότι υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στο να το αποτυπώνεις”.

Ο Austin Bush δεν είχε σκοπό να σοκάρει με τη φωτογραφία του, αλλά να προβεί σε μία απαραίτητη περιστασιακή υπενθύμιση για το τι καταναλώνουμε. Ειδικά, αν τρώμε, σερβίρουμε ή γράφουμε για φαγητό που περιλαμβάνει κρέας. “Αφότου είδα την πρώτη μου σφαγή ενός μεγάλου ζώου, έγινα πιο συνειδητοποιημένος όσον αφορά την κατανάλωση κρέατος. Είμαι συγγραφέας φαγητού, οπότε εξακολουθώ να τρώω κρέας, αλλά όταν μαγειρεύω στο σπίτι, δίνω έμφαση στα πιάτα με λαχανικά, κάτι που νομίζω ότι εν μέρει είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ήμουν μάρτυρας αυτών των γεγονότων”.

Η απεικόνιση της πραγματικότητας δεν αποτελεί τη βάση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Και παρόλο που γίνονται αρκετές προσπάθειες απογύμνωσης, η αλήθεια είναι ότι το φαγητό, όπως και πολλά ακόμα ζητήματα, καλύπτονται πίσω από φίλτρα, ωραιοποιούνται και ξεφεύγουν από την ουσία. Ο αμερικανός φωτογράφος θεωρεί σημαντικό να δείξει την πραγματικότητα πίσω από μία σφαγή αλλά παραδέχεται ότι είναι μια λεπτή γραμμή. “Αν δείξω εικόνες ή βίντεο που είναι πολύ αιματηρές, είναι πολύ πιθανό να ωθήσω τους ανθρώπους στα άκρα των απόψεων που ήδη έχουν”.

“Παρόλο που συμπάσχω με τους χορτοφάγους όσον αφορά τη μεταχείριση των ζώων, συνεχίζω να τρώω κρέας, καθώς είναι κομμάτι της ζωής μου ως συγγραφέας και φωτογράφος φαγητού και δημιουργός συνταγών. Αυτό που θα μπορούσε ενδεχομένως να αποτελέσει λόγο για να το εγκαταλείψω είναι η βιομηχανία κρέατος, ειδικά όπως υπάρχει στις ΗΠΑ. Είναι κακή για τα ζώα, αλλά και για το περιβάλλον και για τους ανθρώπους που εμπλέκονται – τόσο για εκείνους που είναι επιφορτισμένοι με τη θανάτωση/επεξεργασία των ζώων, όσο και για εκείνους που τρώνε βιομηχανικό κρέας”.

Η φωτογραφία του Bush δεν ωραιοποιεί καμία κατάσταση αλλά παρουσιάζει μία απαραίτητη αλήθεια: από πού προέρχεται η τροφή μας. Μόνο που η θανάτωση ενός ζώου δεν έχει τον ίδιο βαρύ αντίκτυπο στη συνείδησή μας με το να μαζεύεις μερικά μπρόκολα από τον κήπο. “Ειδικά στις ΗΠΑ, απ’ όπου κατάγομαι, δεν έχουμε ιδέα από πού προέρχεται το φαγητό μας. Είναι πιο ξεκάθαρο εδώ στην Πορτογαλία και την Ταϊλάνδη, όπου έζησα για πολύ καιρό και έγινα μάρτυρας μερικών σφαγών. Αλλά καθώς ο κόσμος υιοθετεί μια βιομηχανία επεξεργασίας κρέατος τύπου ΗΠΑ, φοβάμαι ότι αυτές οι συνδέσεις θα χαθούν”.

Πίσω στην Αθήνα, είχαμε βρεθεί με το NEWS 24/7 στο Οικολογικό Αγρόκτημα Διαμάντι. Στο πρότυπο αυτό αγρόκτημα, ο Σπύρος Χρυσούλας παράγει γαλακτοκομικά με βιολογική πιστοποίηση. Τα αρσενικά ζώα ωστόσο δεν έχουν την «καλή» τύχη των θηλυκών, καθώς ο σύνηθης προορισμός τους είναι η σφαγή για το κρέας τους. Θέλοντας να ευαισθητοποιήσει τους καταναλωτές και κυρίως τις νεότερες γενιές σχετικά με την κρεατοφαγία, ο ιδιοκτήτης του αγροκτήματος σχεδιάζει να κάνει τον χώρο των ζώων επισκέψιμο για τα παιδιά. Κάθε βήμα που κάνουμε πιο κοντά στη φύση μάς δίνει την απαιτούμενη γνώση και συνείδηση για τις επιλογές που κάνουμε. Επιλογές που μπορούν να καθορίσουν την ηθική, την υγεία, αλλά και τη βιωσιμότητα του πλανήτη.