David Walker: Ο Αφροαμερικάνος ναύτης που ταυτοποποιήθηκε 80 χρόνια μετά τον θάνατό του

Αξιωματούχοι που χρησιμοποίησαν ανάλυση DNA ταυτοποίησαν τα λείψανα ενός 19χρονου ναύτη από τη Βιρτζίνια, του David Walker, ο οποίος σκοτώθηκε σε ιαπωνική επίθεση κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πριν από 80 και πλέον χρόνια, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε την Πέμπτη 28 Μαρτίου η Υπηρεσία Λογιστικής Αμυντικών Αιχμαλώτων/Μεταναστών των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο David Walker, από το Νόρφολκ της Βιρτζίνια, υπηρετούσε ως τραπεζοκόμος 3ης τάξης, ενώ υπηρετούσε στο θωρηκτό USS California, σε μια περίοδο όπου οι φυλετικές διακρίσεις στο Ναυτικό ήταν έντονες. Το πλοίο ήταν ελλιμενισμένο στο Pear Harbor στις 7 Δεκεμβρίου 1941, όταν η Ιαπωνία πραγματοποίησε αιφνιδιαστικό στρατιωτικό χτύπημα στη ναυτική βάση της Χαβάης. Πολλαπλές τορπίλες και βόμβες έπληξαν το πλοίο, με αποτέλεσμα να πάρει φωτιά και να πλημμυρίσει σιγά-σιγά, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 103 μέλη του πληρώματος, μεταξύ των οποίων και ο Γουόκερ, σύμφωνα με δελτίο τύπου της υπηρεσίας.

Συνολικά σκοτώθηκαν περισσότεροι από 2.400 ναύτες, πεζοναύτες, στρατιώτες και πολίτες. Το προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού ανέσυρε αργότερα τα λείψανα του νεκρού πληρώματος, τα οποία θάφτηκαν σε νεκροταφεία της Χαβάης. Η σορός του Γουόκερ εκταφιάστηκε το 2018 μαζί με άλλους 24 που είχαν ταφεί ως “άγνωστοι”, σύμφωνα με την υπηρεσία.

Η Washington Post αναδεικνύει την ιστορία του, μέσω της μητέρας του Edna Lee Ward που μπήκε σε ένα γραφείο τοπικής εφημερίδας στο Πόρτσμουθ της πολιτείας Va, στις αρχές του 1942 και ζήτησε να τυπωθεί η φωτογραφία του γιού της για να ανακοινώσει το θάνατό του, αν και δεν είχε ταυτοποιηθεί.

Οι περισσότεροι από τους νεκρούς του πλοίου ταυτοποιήθηκαν. Ορισμένοι, όμως, συμπεριλαμβανομένου του Γουόκερ, όχι. Όσοι δεν ταυτοποιήθηκαν επαναταφιάστηκαν στο Εθνικό Κοιμητήριο Μνήμης του Ειρηνικού, γνωστό ως Punchbowl, στη Χονολουλού.

Ο πλησιέστερος επιζών συγγενής του είναι μια ξαδέλφη του έξω από το Πίτσμπουργκ, η Cheryle Stone, η οποία δήλωσε ότι γεννήθηκε πολύ μετά τον θάνατο του. «Ήταν αρκετά νέος», είπε για τον Γουόκερ σε τηλεφωνική συνέντευξη. «Μια τραγωδία, μια τραγωδία για τη μητέρα του να μην γνωρίζει τι απέγινε».

Η μητέρα του πέθανε από πρόβλημα καρδιάς το 1951.

Η περιγραφή της επίσκεψής της στο γραφείο της εφημερίδας το 1942 προέρχεται από απόκομμα που παραχώρησε η DPAA και το οποίο φαίνεται να δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Norfolk’s Journal and Guide, μια σημαντική αφροαμερικανική έκδοση.

Ο πατέρας του Walker πέθανε από τύφο το 1923, όταν ο David ήταν ενός έτους, σύμφωνα με τα κυβερνητικά αρχεία. Η μητέρα του, η οποία περιγράφεται ως “μοδίστρα”, παντρεύτηκε αργότερα ξανά. Ο Ντέιβιντ φαίνεται ότι ήταν το μοναδικό της παιδί.

Φοίτησε στο I.C. Norcom High School του Πόρτσμουθ, που ιδρύθηκε ως πρώιμο λύκειο για μαύρους μαθητές στην τότε διαχωρισμένη Βιρτζίνια, αλλά το εγκατέλειψε για να καταταγεί στο Ναυτικό.

Ο Walker πρόκειται να ταφεί στις 5 Σεπτεμβρίου στο Εθνικό Κοιμητήριο του Άρλινγκτον.

Το Ναυτικό και οι έμφυλες διακρίσεις

Εκείνη την εποχή, μία από τις λίγες θέσεις εργασίας στο Ναυτικό που ήταν ανοιχτές για τους Αφροαμερικανούς, ήταν η θέση του τραπεζοκόμου.

“Οι σερβιτόροι ήταν ο χαμηλότερος βαθμός στο πλοίο“, δήλωσε ο Matthew F. Delmont, καθηγητής ιστορίας στο Dartmouth College και συγγραφέας του βιβλίου “Half American”, μιας μελέτης για τους Αφροαμερικανούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

“Έκαναν το μαγείρεμα και την καθαριότητα, ουσιαστικά βρισκόταν στην υπηρεσία των λευκών αξιωματικών“, δήλωσε σε τηλεφωνική συνέντευξη. “Ήταν ένας σημαντικός ρόλος για τη συνολική λειτουργία του πλοίου. Ήταν αυτοί που διαχειρίζονταν τις γαλέρες και φρόντιζαν να σιτίζονται όλοι”.

«Ήταν ο μόνος ρόλος, τουλάχιστον αρχικά στην αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που μπορούσαν να αναλάβουν οι μαύροι άνδρες στο Ναυτικό», είπε.

Ο Delmont δήλωσε ότι η ταυτοποίηση των λειψάνων του Walker είναι μια σημαντική υπενθύμιση ότι δεκάδες μαύροι τραπεζοκόμοι έχασαν τη ζωή τους στην επίθεση.

«Οι κοινότητές τους θρήνησαν, με τον ίδιο τρόπο που οι λευκοί Αμερικανοί θρήνησαν εκείνους που χάθηκαν στο Pearl Harbor», είπε. «Ωστόσο, οι μαύροι Αμερικανοί στην υπηρεσία της πατρίδας τους ήρθαν αντιμέτωποι με τον διαχωρισμό και τις διακρίσεις που».

«Ο David Waker και οι περισσότεροι μαύροι άνδρες από τις νότιες πολιτείες φοιτούσαν σε σχολεία με διαχωρισμούς», είπε. «Βρίσκονταν σε διαχωρισμένες κοινότητες. Και στη συνέχεια μπήκαν σε έναν διαχωρισμένο στρατό, όπου αντιμετώπισαν ρατσισμό και διακρίσεις σχεδόν κάθε μέρα της ζωής τους».

Η διοίκηση ιστορίας και κληρονομιάς του Πολεμικού Ναυτικού αναφέρει στην ιστοσελίδα της: «Αν και το Ναυτικό παρέμεινε φυλετικά διαχωρισμένο στην εκπαίδευση και στις περισσότερες υπηρεσιακές μονάδες, το 1942 τα ποσοστά των καταταγμένων άνοιξαν σε όλο το προσωπικό με τα κατάλληλα προσόντα».