Ανοιξιάτικο road trip από την Αθήνα στο Ταίναρο

Το να διασχίσει κάποιος την Πελοπόννησο είναι ένα από τα ωραιότερα road trip που μπορεί να κάνει στην Ελλάδα. Είτε κατευθυνθεί νοτιοδυτικά προς την Πύλο είτε νοτιοανατολικά προς τη Μονεμβασιά ή ευθεία κάτω στο Ταίναρο θα περάσει από ωραίες διαδρομές με πολλά όμορφα ξεστρατίσματα.

Εμείς αυτή τη φορά ξεκινήσαμε από την Αθήνα με προορισμό το Ακρωτήρι Ταίναρο, το νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Βαλκανικής χερσονήσου. Μπαίνουμε νωρίς νωρίς στο αυτοκίνητο με κρύο καφέ και μπόλικα εφόδια για τη διαδρομή. Τυροπιτάκια, πατατάκια, κρουασάν, κουλούρια Θεσσαλονίκης, προετοιμασμένοι για κάθε είδους λιγούρα.

Η διαδρομή στην Εθνική Οδό Αθηνών – Κορίνθου δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, αν θέλετε πιο γραφικό δρόμο, θα πάτε από την παλιά Εθνική Οδό που μπορεί να περνά από πιο όμορφα σημεία είναι όμως σαφώς πιο δύσκολος και πιο χρονοβόρος δρόμος. Εμείς επιλέξαμε την πρώτη περίπτωση.

Βγαίνουμε από την Ολυμπία Οδό στο ύψος της Κορίνθου για να επισκεφθούμε την Αρχαία Κόρινθο. Η αρχαία Κόρινθος κατοικήθηκε ήδη από τα νεολιθικά χρόνια (6500-3250 π.Χ.) και λόγω της ιδιαίτερα εύφορης γης της ανέπτυξε έντονη εμπορική δραστηριότητα με αποτέλεσμα τον 8ο αιώνα π.Χ. να ιδρύσει κορινθιακές αποικίες, όπως η Κέρκυρα στο Ιόνιο Πέλαγος και οι Συρακούσες στη Σικελία. Κλείνουμε την επίσκεψή μας με το μουσείο και φεύγουμε κατευθείαν για την Ακροκόρινθο η οποία δεσπόζει πάνω στον μεγάλο λόφο που βρίσκεται νοτιοδυτικά της Αρχαίας Κορίνθου. Η Ακροκόρινθος, αποτελούσε την οχυρωμένη ακρόπολη της αρχαίας και μεσαιωνικής Κορίνθου και η πρώτη της οχύρωση χρονολογείται στα τέλη του 7ου-6ου π.Χ αι. στα χρόνια δηλαδή της τυραννίας των Κυψελιδών. Η θέα από εδώ σε Κορινθιακό και Σαρωνικό είναι μαγευτική. Με αυτά και με εκείνα η ώρα έχει περάσεις τις 12 και θέλουμε άλλη μια ώρα για το Ναύπλιο όπου και θα κάνουμε την πρώτη μας διανυκτέρευση.

Φτάνουμε στο Ναύπλιο και πάμε κατευθείαν για φαγητό, το περπάτημα στους αρχαιολογικούς χώρους μας άνοιξε την όρεξη. Για το απόγευμα έχουμε αφήσει να ανέβουμε στο Παλαμήδι να χαζέψουμε τη θέα σε πόλη και θάλασσα και εάν έχουμε κουράγιο λέμε να κατέβουμε τα 999 σκαλιά – που είναι τελικά λιγότερα – και μέσω των όμορφων στενών του Ναυπλίου να φτάσουμε στην πλατεία Συντάγματος για να αράξουμε μέχρι το βράδυ.

Συνέχεια με ταξίδι στο χρόνο και τον πολιτισμό

Η επόμενη μέρα ήταν επίσης αφιερωμένη στα αρχαία. Ξεκινώντας νωρίς κατευθυνόμαστε βόρεια της πόλης και περίπου σε 10 λεπτά φτάνουμε, στην αρχαία Τύρινθα, Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Τα πιο αξιόλογα σημεία του χώρου είναι ο Δυτικός Προμαχώνας που αποτελεί ένα εξαιρετικό επίτευγμα της μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής, τα εντυπωσιακά κυκλώπεια τείχη που σύμφωνα με τον Όμηρο τα έχτισαν οι ίδιοι οι Κύκλωπες, καθώς και η Κάτω Ακρόπολη και ο Γεωμετρικός Ναός. Η πόλη κατοικούνταν αδιάλειπτα από τη Νεολιθική εποχή μέχρι την ύστερη αρχαιότητα ενώ ήκμασε κατά τους προϊστορικούς χρόνους, κυρίως κατά την πρώιμη και την ύστερη εποχή του Χαλκού. Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν σωθεί πολλά πράγματα αξίζει μια στάση. Εδώ να σημειώσουμε πως υπάρχει ενιαίο εισιτήριο των 20€ που περιλαμβάνει την Τίρυνθα, τις Μυκήνες (αρχαιολογικό χώρο & μουσείο), το Παλαμήδι, το Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου, το Βυζαντινό Μουσείο του Άργους καθώς και τον αρχαιολογικό χώρο της Ασίνης και διαρκεί τρεις ημέρες.

Ο μυθικός Αγαμέμνονας μας περιμένει

Δεν τρώμε πολύ χρόνο στην Τύρινθα γιατί μας περιμένει το βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα, οι Μυκήνες, που είναι περίπου 20 λεπτά απόσταση. Οι Μυκήνες είναι ένας μεγάλος αρχαιολογικός χώρος που εκτός από την ακρόπολη περιλαμβάνει και διάσπαρτα ταφικά και οικιστικά συγκροτήματα έξω από αυτήν ενώ τα περισσότερα από τα μνημεία, που είναι σήμερα ορατά, χρονολογούνται στην περίοδο της μεγάλης ακμής του ανακτορικού κέντρου, από το 1350 έως το 1200 π.Χ. Έχουμε υπολογίσει αρκετό χρόνο για εδώ καθώς είναι πολλά αυτά που θέλουμε να δούμε, δηλαδή να τα δούμε όλα. Ξεκινάμε από την ακρόπολη με την πραγματικά εντυπωσιακή Πύλη των Λεόντων και τα Κυκλώπεια τείχη και ανεβαίνουμε σιγά σιγά το μονοπάτι για το ανάκτορο. Η πόλη που βρίσκεται πάνω σε χαμηλό ύψωμα της αργολικής πεδιάδας είχε τον έλεγχο των οδικών και θαλάσσιων επικοινωνιών. Συνεχίζουμε στο μουσείο όπου έχει ένα επίπεδο αφιερωμένο στο βασίλειο των νεκρών με ευρήματα από τον βασιλικό ταφικό κύκλο Β΄, τα νεκροταφεία των θαλαμωτών τάφων καθώς και μερικά ιστορικά αντίγραφα από τα κτερίσματα του βασιλικού κύκλου Α΄ τα οποία είναι πολύ ενδιαφέροντα. Αρκετά από τα σημαντικά ευρήματα όμως βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Πριν φύγουμε, σταματάμε λίγα μέτρα πιο κάτω στον Θολωτό Τάφου του Ατρέα με την εντυπωσιακή είσοδο. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν και άλλοι τάφοι κάποιοι από τους οποίους όχι πολύ καλά συντηρημένοι. Φεύγουμε από τις Μυκήνες και εάν και θα θέλαμε να δούμε τον αρχαιολογικό χώρο της Νεμέας είπαμε να τον αφήσουμε για τον γυρισμό.

Γνωριμία με την Τρίπολη

Κατευθυνόμαστε προς Τρίπολη όπου κάνουμε μια στάση για καφέ στην πλατεία Αγίου Βασιλείου για να αξιολογήσουμε την επίσκεψη στις Μυκήνες. Έχουμε όμως λίγο χρόνο στη διάθεσή μας και ρίχνουμε μια γρήγορη ματιά στο Πολεμικό Μουσείο που είναι δυο βήματα από το καφέ. Από εδώ θα πάμε κατευθείαν στη Σπάρτη, όπου και θα μείνουμε ένα βράδυ. Πρέπει να αποτίσουμε φόρο τιμής στον Λεωνίδα. Η Σπάρτη δεν είναι ιδιαίτερα γραφική πόλη ωστόσο έχει εντυπωσιακά καλή ρυμοτομία για ελληνική επαρχιακή πόλη -είναι η πρώτη πόλη στην Ελλάδα που χτίστηκε με πολεοδομικό σχέδιο – και αρκετή ιστορία για να ανακαλύψεις. Αξίζει το Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού που ανάμεσα στα εκθέματα θα δείτε απολιθωμένα φύλλα ελιάς, 50.000-60.000 ετών από τη Σαντορίνη, τα παλαιότερα ευρήματα που αποδεικνύουν την παρουσία ελαιόδενδρου στην Ελλάδα καθώς και ακριβή αντίγραφα πινακίδων Γραμμικής Β του 14ου αιώνα π.Χ. που αποτελούν τις πρώτες γραπτές μαρτυρίες για την ελιά και το λάδι. Το Αρχαιολογικό Μουσείο σε σχέδια του Δανού αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν είναι επίσης ενδιαφέρον. Πρόκειται όμως να γίνει νέο μουσείο που θα αναδείξει πολύ καλύτερα την ιστορία της περιοχής, ελπίζω ωστόσο αυτό το όμορφο νεοκλασικό κτίριο και ο κήπος του να μην εγκαταλειφθούν. Βάλαμε επίσης στο πρόγραμμα τον αρχαιολογικό χώρο με το αρχαίο θέατρο στα βόρεια της πόλης και προσκύνημα στον ιερό ναό του Μενέλαου και της Ελένης στα νοτιοανατολικά, ναι της ωραίας Ελένης που ξεσήκωσε τόσους Έλληνες να τρέχουν να την ελευθερώσουν στην Τροία. Τέλος, πριν φύγουμε απόγευμα πια, βγάλαμε τη γνωστή αναμνηστική φωτογραφία μπροστά από το άγαλμα του Λεωνίδα.

Στην Αρεόπολη και το Ταίναρο

Σε μια ώρα βρισκόμασταν στην Αρεόπολη και πήγαμε κατευθείαν απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους για φαγητό, στην μικρή πλατεία. Μια σύντομη βραδινή βόλτα στα ατμοσφαιρικά στενά της πόλης ήταν ότι αντέχαμε πριν πάμε για ύπνο. Το πρωί θα τραβούσαμε για το Ταίναρο. Ξεκινήσαμε νωρίς γιατί το μονοπάτι που φτάνει μέχρι το φάρο του ακρωτηρίου, μπορεί να είναι μόλις 2 χλμ., ωστόσο δεν έχει πουθενά σκιά και θέλαμε να προλάβουμε όσο περισσότερο γίνεται την πρωινή δροσιά. Μας πήρε 50 περίπου λεπτά για να φτάσουμε μέχρι εκεί που ξεκινά το μονοπάτι. Παρκάραμε και ξεκινήσαμε την πεζοπορία. Στο σημείο βρίσκεται και ιερό αφιερωμένο στον Ταινάριο Ποσειδώνα και νεκρομαντείο που ανάγονται και τα δυο στην Κλασική Εποχή ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα, πλάι στο μονοπάτι, σώζεται ακόμα ψηφιδωτό δάπεδο οικίας της ελληνορωμαϊκής εποχής. Η διαδρομή έχει τέλεια θέα η οποία έγινε ακόμα καλύτερη όταν φτάσαμε στον φάρο, γνωστός και ως «Ο φάρος του Ματαπά», που κατασκευάστηκε από τους Γάλλους το 1882 και έχει ύψος 16 μέτρα και εμβέλεια 22 ναυτικά μίλια.

Στην επιστροφή πήγαμε κατευθείαν στο μικρό κουκλίστικο Λιμένι και απλά βουτήξαμε στα τιρκουάζ νερά του. Γρήγορη βουτιά, έτσι για να δροσιστούμε από την πεζοπορία. Η συνέχεια είχε ουζάκι πάνω στο κύμα και χταποδάκι στα κάρβουνα. Μείναμε άλλη μια μέρα στην περιοχή για να προλάβουμε να δούμε το απίθανης ομορφιάς σπήλαιο του Διρού και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.