Η Βίλια Χατζοπούλου “ακολουθεί” έναν άνθρωπο παρατηρώντας τις σχέσεις του

Η Βίλια Χατζοπούλου γράφει και σκηνοθετεί ένα ολοκαίνουριο θεατρικό έργο, το “Χρόνος, Χώμα, Νερό” που θα παρουσιαστεί από τις 11 Μαΐου στο Θέατρο Μπέλλος. Πρωταγωνιστής ένας άντρας σε τρεις διαφορετικές ηλικίες: Νέος, μεσήλικας, γέρος.

“Ακολουθείς έναν άνθρωπο παρατηρώντας τις σχέσεις του. Από πού ξεκίνησαν. Αν είναι σχέσεις αίματος, σχέσεις από επιλογή, σχέσεις κοινωνικές, σχέσεις επαγγελματικές, σχέσεις τυχαίες. Αν πετυχαίνουν ή αν δυσκολεύονται να πετύχουν. Αν προκαλούν δυστυχία, τραύματα. Αν δημιουργούν ασφάλεια και ειρήνη. Αν μπορούν να αλλάξουν όσα πονούν. Αν μπορούν να διορθωθούν όσα πρέπει να διορθωθούν” αναφέρει η Βίλια Χατζοπούλου στο NEWS 24/7 μιλώντας για το τι την ενέπνευσε στο έργο αυτό.

Και συνεχίζει “εξακολουθείς να παρατηρείς τον άνθρωπο, και αναρωτιέσαι αν μετανιώνει για τα σφάλματά του. Αν ξέρει να φεύγει. Αν συμπονάει. Αν μπορεί να είναι δίκαιος. Εμείς, απέναντι στους Άλλους, αυτή είναι η ταυτότητά μας. Είναι το πλαίσιο που κινήθηκε η ανθρώπινη ιστορία. Μια διαρκής μάχη, ανάμεσα σ’ αυτά που αντέχω να δώσω και σε αυτά που παλεύω να πάρω.

Είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε, αναγνωρίζοντας μέσα από τις σχέσεις μας, τον εαυτό μας. Η μοίρα των παρεξηγήσεων και όλων των πολέμων μας φανερώνει ατελείωτες ήττες και λίγες πολύτιμες νίκες. Ο άντρας του έργου ξετύλιξε την πλοκή των σχέσεων που τον καθόρισαν σε μία ιστορία που ξεκινά από την νεανική του ηλικία και διαπερνά όλους τους χρόνους της ζωής του”.

Ποια όμως είναι τα πρόσωπα του έργου;

Η συγγραφέας και σκηνοθέτιδα εξηγεί πως: “Ο σκηνοθέτης εργάζεται ως σκηνοθέτης. Οι παραστάσεις του παίρνουν καλές κριτικές, υπάρχει ένα θερμό κοινό που τον ακολουθεί. Δίνεται με πάθος στη δουλειά του. Αναγνωρίζεται ως ένας σπουδαίος και έξω από τη χώρα. Είναι μια εξέλιξη που του αξίζει. Συνεχίζει για πολλά χρόνια να σκηνοθετεί παραστάσεις που ξεσηκώνουν σχόλια γεμάτα επαίνους. Οι σχέσεις του είναι ανάλογες με την ηλικία του, με το έργο που ανεβάζει, και, με τον τρόπο που κοιτάζει τη δουλειά του.

Η Μάγια είναι η σύντροφος των νεανικών του χρόνων. Είναι η βασική ηθοποιός του. Μαζί ανεβάζουν τις παραστάσεις που θα κάνουν τόση εντύπωση. Εκείνη θα φέρει ένα δίλημμα και θα ζητήσει κάτι που εκείνος το αρνείται.
Η κόρη είναι μια γυναίκα που θα ζήσει σε δύο κόσμους, σε δύο γλώσσες, σε δύο χώρες, σε δύο οικογένειες. Θα ζητήσει να μάθει την αληθινή ιστορία. Θα ξεπεράσει τα όρια και θα τραυματίσει ακόμα περισσότερο την δύσκολη σχέση με τον πατέρα της.

Η εγγονή είναι το νεότερο μέλος μιας οικογένειας που τα μέλη της ζουν ιδιότυπα. Οι αποστάσεις έχουν παγιωθεί. Η μικρότερη παραλαμβάνει μια ιστορία αρνήσεων. Και με τη φυσική τάση για συγχώρεση, θα αναζητήσει την επαφή που θα ξανά κινήσει τους ανθρώπους, ώστε να ενωθούν.

Η γυναίκα είναι αυτή που θαυμάζει τον σκηνοθέτη για τις παραστάσεις του. Μια ζωντανή και ευφάνταστη γυναίκα θα τον συναντήσει στο Αρχαίο θέατρο, πριν από πρεμιέρα, με δυνατή βροχή. Θα ανταμώσουν, πρόσκαιρα, στριμωγμένοι από τον καιρό και απαλλαγμένοι από το βάρος των στενών σχέσεων, θα μιλήσουν με εκτίμηση και εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον”.

Χρόνος Χώμα Νερό- Τα τρία στοιχεία του τίτλου

Η Βίλια Χατζοπούλου αναλύει πως: “Στην πρόβα, μιλώντας για το έργο, λέμε, εν αρχή είναι ο χρόνος. Το έργο είναι σπονδυλωτό. Παρακολουθεί τους τρεις βασικούς χρόνους ενός άντρα, νέος, μεσήλικας, γέρος. Η σύντροφός του θα θέσει τα διλήμματα ενός μέλλοντος, η κόρη του θα συντριβεί, η εγγονή του θα θελήσει να διορθώσει τις πληγές όλων. Ο χρόνος θα παραμονεύει, χωρίς να γυρνάει πίσω”.

Και συνεχίζει μιλώντας για το χώμα: “Το χώμα είναι η βάση μας, η στήριξή μας. Το υλικό που χτίζουμε τα σπίτια μας, φυτεύουμε τα δέντρα μας, παίρνουμε την τροφή μας, περπατάμε και διανύουμε τις αποστάσεις. Το χώμα είναι και η επιστροφή μας, μετά το θάνατό μας. Το χώμα είναι διπλό στη σημασία του. Το πιο οικείο και ζωντανό στοιχείο της αναγέννησης της ζωής, αλλά και ο οριστικός χώρος μας, η φθορά, αφού πεθάνουμε”.

Και καταλήγει με το νερό “που ξεπλένει και ξεδιψάει. Το νερό σβήνει τη βρωμιά και προχωράς καθαρός. Το νερό ρέει και μοιάζει ελαφρύ. Το νερό είναι νεαρό, πολύτιμο, διαυγές. Το νερό δεν πρέπει ποτέ να το αφήνουμε να βρωμίζει”.