Λάικ και ντισλάικ της εβδομάδας: Από την τάπα της Μαρίνας Σάττι μέχρι το τουριστικό αδιαχώρητο

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Στα λάικ αυτής της εβδομάδας η Μαρίνα Σάττι και τα της Eurovision και στα ντισλάικ το τουριστικό αδιαχώρητο και την κίνηση στο κέντρο της Αθήνας.

Λάικ

Κόπολα, Λάνθιμος, Σάττι και Nemo για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Μία πολύ δυνατή μέρα στις Κάννες είχε μέσα από Mad Max πρίκουελ (το πολύ καλό Furiosa με την Άνια Τέιλορ-Τζόι) μέχρι το κάργα βρετανικό Bird της Άντρεα Άρνολντ (American Honey) με πρωταγωνιστή τον Μπάρι Κίγκαν του Saltburn. Και με κατάληξη το ακατηγοριοποίητο Megalopolis του Κόπολα, μια ταινία που υπερβαίνει χαρακτηρισμούς όπως «καλό» ή «κακό» ή «σινεμά». Πάντα τέτοια.

Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα ξυπνάμε από τα αξημέρωτα (ή θα έχουμε ξυπνήσει από τα αξημέρωτα) για νέο Λάνθιμο.

Και κάτι ακόμα κινηματογραφικό; Η ερμηνεία της Βίκυς Καγιά στο “Πολύδροσο” του Αλέξανδρου Βούλγαρη – τώρα μπορείτε να το διαπιστώσετε και με τα μάτια σας, καθώς η ταινία είναι στις αίθουσες. Περισσότερα, μας είπε η Καγιά μαζί με την φοβερή όπως πάντα Σοφία Κόκκαλη στη συνέντευξή μας στο Magazine.

Αυτές τις μέρες δεν είχα χώρο στον εσωτερικό μου σκληρό για πολλά πράγματα πέρα από Κάννες και Eurovision (οι δύο πυλώνες, καταλαβαίνετε), αλλά χάρηκα που διάβασα πως το περισσότερο στριμαρισμένο κομμάτι της φετινής διοργάνωσης στην Ελλάδα είναι το La noia της Αντζελίνα Μάνγκο. Περίπου το 15% των στριμς είναι δικά μου, με έναν πρόχειρο υπολογισμό.

Και για να μείνουμε στα επί της Eurovision θέματα, εκπληκτικό το timing και το aesthetic της νέας κυκλοφορίας της Μαρίνας Σάττι, τάπες κι όλα τα σχετικά. Εξάλλου, αν η φετινή θλιβερή διοργάνωση αφήνει πίσω της μια πραγματικά θετική κι όμορφη εικόνα, είναι αυτού του πολύχρωμου υπέρ Παλαιστίνης crew καλλιτεχνών που γίνανε φιλαράκια μέσα από τα όσα τράβηξαν εκεί: Νέμο, Μπάμπι, Μαρίνα και Ιολάντα.

Λεπτομέρεια που κάπως με συγκίνησε: Το Νέμο να ανεβαίνει στη σκηνή ως winner πλέον, έχοντας όμως κρατήσει στο κεφάλι του (παρότι εμφανώς δεν έκανε, κι όλο πήγαινε να φύγει) το στέμμα που είχε το Μπάμπι. ΚΙΟΥΤ.

 

Λάικ σε Μικρό Πρίγκιπα, φρι μουσεία και “ζωντανά” manga στην Τεχνόπολη για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Τα νήπια είναι ίσως οι μοναδικές υπάρξεις που … δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τη Eurovision, το Ισραήλ, τη Σάττι και το Nemo την προηγούμενη εβδομάδα. Κυριακή πρωί στο κουκλίστικο θέατρο Olvio παρακολούθησα τον Μικρό Πρίγκιπα των ταλαντούχων Redicolo από τη Θεσσαλονίκη. Η ιστορία του Εξυπερύ ζωντάνεψε στη σκηνή με υπέροχα δημιουργικούς τρόπους και με τη συνοδεία συμφωνικής μουσικής. Τα παιδιά είναι ο καλύτερος τρόπος να φρεσκάρεις την οπτική σου για τη ζωή και (πολύ) συχνά έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους… ενήλικες. Διάβασε για την ομάδα Redicolo εδώ.

Αγαπημένη βόλτα για 10.000 βήματα στο κέντρο της Αθήνας τώρα που η μέρα μεγαλώνει. Ανθισμένες μπουκαμβίλιες παντού, τουρισμός απίστευτος στο κέντρο και … πολλά Μουσεία φρι το Σάββατο στις 18/5 για δωρεάν εικαστικές βόλτες. Αν βρεθείς στο κέντρο και λατρεύεις Ιαπωνία, αδημονώ για το ComicDom και τα “ζωντανά” manga στην Τεχνόπολη (με ελεύθερη είσοδο). Αγόρια και κορίτσια φανς των manga έχουν κλείσει ραντεβού να “ντυθούν” οι αγαπημένοι τους ήρωες.

Συνέντευξη μέσω zoom με την αγγελοκρουσμένη Λορίνα Μακένιτ (την πρώτη κοκκινομάλλα που έρχεται αυτόματα στο νου πριν από την υπέροχη Florence Welch) και δεν μπορώ παρά να σκεφτώ πόσο προσγειωμένη και απλή είναι μία καταξιωμένη σταρ με σαράντα χρόνια διεθνούς καριέρας σε αντίθεση με καλλιτέχνες της ημεδαπής που κάνουν μία επιτυχία και το τηλέφωνό τους το σηκώνει μόνο ο “καρδινάλιος Ρισελιέ” μάνατζερ.

Η Μαρίνα, η τάπα και το Mimik για τα λάικ της Γεωργίας Οικονόμου

Το μεγαλύτερο λάικ της εβδομάδας πηγαίνει στον νέο δίσκο της Μαρίνας Σάττι που ακροβατεί ανάμεσα στην τρολιά και τον ρεαλισμό από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τραγούδι. Με τη δουλειά της αυτή αποδεικνύει πως ακολουθεί πιστά μία πεπατημένη, έχει το δικό της αυτοσαρκαστικό ύφος και σου αρέσει δε σου αρέσει – προσωπικά δεν είμαι φαν- δεν μπορείς να μην ασχοληθείς μαζί της.

P.O.P ή ελληνιστί Π.Ο.Π και ναι προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης γιατί πού αλλού θα βρεις τέτοιες αλλόκοτες βαλκανικές μείξεις, αυτοσαρκαστικούς και υπαρξιακούς συνάμα στίχους και ποιος άλλος καλλιτέχνης μπορεί να προκαλέσει στα ελληνικά κανάλια τέτοιες έριδες! Μήπως τελικά η Μαρίνα μάς έριξε τάπα;

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης μάς χάρισε μία εξαιρετική σκηνοθεσία του “Σε εσάς που με ακούτε”. Η παράσταση δημιουργήθηκε για λογαριασμό του ΚΘΒΕ και ταξίδεψε στην Αθήνα, στο Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου. Το κείμενο της κορυφαίας Λούλας Αναγνωστάκη συγκλονίζει με τις αλήθειες του και “μιλά” στο σήμερα σε χρόνο ενεστώτα. Ωραίες και φρέσκιες ερμηνείες από το σύνολο των ηθοποιών. Μια παράσταση που πρέπει να δείτε.

Στην αρχή με ξένισε το απαστράπτον ασημένιο του εξώφυλλο που έμοιαζε με καθρέφτη, αργότερα όμως οι σελίδες του με συνεπήραν. Πολύ καλό αστυνομικό ανάγνωσμα το Μίμικ του δημοφιλούς και ευπώλητου Γερμανού συγγραφέα, Sebastian Fitzek. Σε κρατά σε διαρκή εγρήγορση και περνάς ευχάριστες ώρες ανάγνωσης.

Ενδιαφέρον πολύ το ολοκαίνουριο τραγούδι του Theodore, The Big Rip. Βασική έμπνευση για το κομμάτι είναι η νέα θεωρία για το τέλος του σύμπαντος (Big Rip- Μεγάλο Σχίσμα) που υποστηρίζει ότι εάν το σύμπαν συνεχίσει να διαστέλλεται τόσο γρήγορα, θα φτάσει τελικά στο σημείο όπου θα σχιστεί και όλες οι γνωστές ελκτικές δυνάμεις της φύσης που το συγκρατούν θα πάψουν να ισχύουν, με αποτέλεσμα γαλαξίες, πλανήτες και ό,τι υπάρχει σε αυτούς να απορροφηθούν από τη μυστηριώδη και αδιόρατη «σκοτεινή ενέργεια». Μαρία Αλιφέρη- Δήμητρα Βλαγκοπούλου πρωταγωνιστούν στο βίντεο κλικ και του δίνουν πραγματικά άλλο “άερα”

Ντισλάικ

EBU και τεστ φρονημάτων για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Επειδή δε θέλω να επεκταθώ πάρα πολύ ακόμα γύρω από τη ντροπή της φετινής Eurovision, θέλω να πω απλά το εξής: Σχεδόν οι μισές χώρες βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε κάποιο στάδιο διερεύνησης/ερώτησης προς την EBU σχετικά με τις συνθήκες του φετινού διαγωνισμού και ειδικότερα σε σχέση με το harassment από την αντιπροσωπεία του Ισραήλ. Η Ελλάδα φυσικά δεν είναι ανάμεσά τους, παρά το γεγονός πως η Μαρίνα Σάττι ήταν από τους βασικότερους στόχους της παρενόχλησης και συνεχιζόμενης στοχοποίησης από εκείνη την αντιπροσωπεία.

Σε δεύτερο στάδιο, αξίζει επίσης να πούμε ότι: ενώ όλοι οι υπόλοιποι καλλιτέχνες που στοχοποιήθηκαν βρήκαν στήριξη από τη χώρα τους, στα δικά μας (και μετά την πανηγυρική δήλωση υπουργού για την θέση του Ισραήλ, που ήταν θυμίζουμε χειρότερη από την περσινή) ζήτησαν από τη Σάττι και τα ρέστα, ενώ πλέον της γίνεται ανοιχτή επίθεση από τα media.

Υποθέτω πράγματι, είναι κρίμα που το ZARI έχει μπει σε ένα σωρό viral τοπ ανά την Ευρώπη, έχει πλασαριστεί υψηλότερα από κάθε άλλο ελληνόφωνο κομμάτι, και γενικώς αποτελεί την πρώτη εδώ και πολλά χρόνια πραγματικά relevant συμμετοχή μας στον διαγωνισμό. Από του χρόνου, πρώτα θα γίνεται τεστ φρονημάτων.

Το κράξιμο στη Eurovision για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Χαμούλης φέτος στη Eurovision… ξέρεις, αυτό το πανηγυράκι που κανείς δεν καταδέχεται να δει, αλλά όλοι το είδαν και όλοι το σχολίασαν και κάποιοι έπαιξαν μέχρι και στοίχημα. Χωρίς να κρύψω την αδυναμία μου στον Γάλλο-αλγερινό Slimane θα πρέπει να πω ότι υπήρχαν φέτος τραγούδια για όλα τα γούστα.

Όχι λάικ λοιπόν σε όσους, όπως λέει ένα παλιό διαφημιστικό σλογκανάκι, κράζουν αλλά θαυμάζουν…μπλέκοντας αχταρμά τα τραγούδια, τη συμπερίληψη, τα πολιτικά, τα αμιγώς μουσικά και τα στοιχηματικά. (*Όπως μαθαίνουμε πάντως, η Φουρέιρα ήταν το βασικό λάικ της φετινής Eurovision (μαζί με τον καμεραμάν του Slimane που ξεφυσούσε στην ανηφόρα, να βγάλει πέρα το κομμάτι).

Ίσως ΔΕΝ μας ενδιαφέρει ο “εδώ-και-μερικούς-μήνες” σύντροφος της Μαρίνας Σάττι και ίσως το γεγονός ότι θα τη δούμε στην Επίδαυρο κορυφαία του χορού δεν συνδέεται γραμμικά με τη Eurovision ούτε με τον νέο της δίσκο P.O.P. (που apropos είναι “τρολ προστατευόμενης προέλευσης”).

Ντισλάικ στο ατίθασο… βόρειο Σέλας, που εμφανίζεται σωρηδόν στην Ελλάδα (!) όπου του κάνει κέφι και δεν περιμένει να πάμε κάποτε στην Ισλανδία να το δούμε στον τόπο που του αρμόζει.

Τουριστικά λεωφορεία, Γκερέκου και πολλή ζέστη στα θέατρα για τη Γεωργία Οικονόμου

Καλοί και χρήσιμοι οι τουρίστες που εισρέουν στην Αθήνα, αλλά κάπως και να λειτουργεί η πόλη. Κυριακή πρωί και η Βασιλέως Κωνσταντίνου είναι πήχτρα. Δηλαδή όσο νωρίς και να ξεκινούσε κάποιος για το ραντεβού του και πάλι θα αργούσε. Ο λόγος; Αμέτρητα τουριστικά λεωφορεία έχουν σταθμεύσει στα δεξιά του δρόμου έχοντας καταλάβει μία του λωρίδα μέχρι το ΕΜΣΤ. Μήπως, λέω μήπως, κάτι να γίνει πριν τρελαθούμε;

Και καλά τουρίστες έχουν καταλάβει την Αθήνα σαν άλλοι βάρβαροι. Σε ποια ακριβώς μεγάλα μουσεία θα πάνε να βολτάρουν; Σε αυτά που κλείνουν μεσημεριάτικα ή σε αυτά που λειτουργούν με τις μισές τους αίθουσες κλειστές (βλ. αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών);

Το θέμα του κλιματισμού στα θέατρα το έχουμε θέσει πολλές φορές. Ας το ξαναθέσουμε. Δε γίνεται οι ηθοποιοί να παίζουν κάθιδροι σε ένα θέατρο που “βράζει” και το κοινό να παρακολουθεί φτιάχνοντας αυτοσχέδιες βεντάλιες με ό,τι χαρτί βρει μπροστά του. Μήπως οι επιχειρηματίες που τρέχουν τα θέατρα να βάλουν το χέρι στην τσέπη για μια σωστή θερμοκρασία;

Δεν μπορώ να μη σχολιάσω το γεγονός πως η Άντζελα Γκερέκου θα  υποδυθεί την πριγκίπισσα Σίσσυ σε θεατρικό έργο που έγραψε ο Ζαχαρίας Ρόχας και που θα σκηνοθετήσει για λογαριασμό του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας η Βαρβάρα Δούκα. Η παράσταση μπορεί να βγει εξαιρετική, όμως αυτές οι φωτογραφίες με την Γκερέκου να είναι ολόιδα η Ρόμι Σάιντερ στην ομώνυμη ταινία, με ξεπερνούν. Εξαιρετικά κακόγουστες. Σε σημείο που να προκαλούν θλίψη.