Είστε παντρεμένοι και κοιμάστε μόνοι; Δεν είστε οι μόνοι…

Υπάρχουν πολλοί πρακτικοί λόγοι για τους οποίους τα μέλη ενός ζευγαριού μπορεί να κοιμούνται σε ξεχωριστά κρεβάτια.

Για παράδειγμα, ένα ζευγάρι μπορεί να αρχίσει να κοιμάται χωριστά σχεδόν ακούσια για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα λόγω ασθένειας, γέννησης μωρού, αγχωτικού προγράμματος εργασίας ή ακόμα και ροχαλητού και στη συνέχεια να συνειδητοποιούν ότι η κατάσταση αυτή είναι βολική και για τους δύο.

Η αιτία, όμως, που το ζευγάρι αποφασίζει να κοιμάται χωριστά, μπορεί να δείχνει αν η απόφαση είναι καλή ή κακή για τη σχέση του, αναφέρουν ειδικοί.

Τα ξεχωριστά υπνοδωμάτια ή κρεβάτια δεν αποτελούν από μόνα τους απόδειξη προβλήματος στη σχέση, αναφέρει ο John Hughes, ψυχοθεραπευτής και σύμβουλος ζευγαριών από το Σικάγο.

«Η κόκκινη σημαία στη σχέση θα εμφανιστεί αν ήδη παρουσιάζει σημάδια αποτυχίας και όχι από τα ξεχωριστά κρεβάτια. Πρόκειται για ένα ζευγάρι στο οποίο ήδη δεν επικοινωνούν αποτελεσματικά τα μέλη του; Τότε η ύπαρξη χωριστών υπνοδωματίων είναι πιθανό να επιδεινώσει την κακή επικοινωνία», αναφέρει ο ίδιος.

Αλλά αν τα ζευγάρια συζητούν χωρίς να κρύβουν καταστάσεις και συναισθήματα, τότε «υπάρχουν τόσα πολλά που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης για επίλυση των προβλημάτων», συμπληρώνει ο ίδιος.

Οι ερευνητές ύπνου, που είναι ψυχίατροι, τείνουν να βλέπουν τα ξεχωριστά υπνοδωμάτια πιο θετικά από ό,τι οι θεραπευτές σχέσεων, που είναι ψυχολόγοι.

Η Rebecca Spencer, καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογικών και Επιστημών του Εγκεφάλου στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Amherst και επικεφαλής ερευνήτρια στο Somneuro Lab του ίδιου πανεπιστημίου, δήλωσε ότι η έρευνά της και η έρευνα άλλων ειδικών, δείχνει ότι «οι γυναίκες τείνουν να επωφελούνται λίγο περισσότερο από το να έχουν το δικό τους δωμάτιο, επειδή είναι συνήθως εκείνες που ενοχλούνται από τον κοινό ύπνο εξ’ αρχής».

Μια μελέτη του 2016 σχετικά με την κοινή χρήση του κρεβατιού, διαπίστωσε ότι ενώ ο ύπνος σε ένα κρεβάτι με κάποιον τείνει να αυξάνει τις ρομαντικές σχέσεις, οι επιπτώσεις στην ποιότητα του ύπνου και στη σωματική και ψυχολογική υγεία δεν είναι σταθερά θετικές.

Ο Kneginja Richter, συν-συγγραφέας της εν λόγω μελέτης και επικεφαλής της επιστημονικής επιτροπής της Γερμανικής Εταιρείας Ύπνου, δήλωσε ότι «η συνέπεια της κοινής χρήσης του κρεβατιού μπορεί να είναι η κακή ποιότητα του ύπνου και η συνέπεια αυτού είναι η ενισχυμένη συναισθηματική αστάθεια και ο εκνευρισμός. Κάτι που με τη σειρά του οδηγεί σε συγκρούσεις μέσα στη σχέση».

Από τη βικτοριανή εποχή υπάρχουν ζευγάρια που δεν κοιμούνται μαζί

Η πολιτισμική έμφαση στο μοίρασμα του κρεβατιού είχε σκαμπανεβάσματα κατά τη διάρκεια της Ιστορίας.

Η Hilary Hinds, συγγραφέας του βιβλίου «A Cultural History of Twin Beds» και καθηγήτρια Αγγλικών στο Πανεπιστήμιο Lancaster της Αγγλίας, δήλωσε ότι ήταν σύνηθες για τα παντρεμένα ζευγάρια να κοιμούνται σε ξεχωριστά κρεβάτια από τη βικτοριανή εποχή (1840) και μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ίδια υποστηρίζει ότι αυτό άρχισε να αλλάζει μετά τον πόλεμο, όταν «οι γυναίκες ενθαρρύνθηκαν να επιστρέψουν στο σπίτι και δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στην ιδέα της συντροφικότητας, καθώς η σύζυγος δημιουργούσε το σπίτι ως ένα μέρος άνεσης και ασφάλειας για τον σύζυγο».

Ο Hughes δήλωσε ότι στο πλαίσιο της θεραπείας ζευγαριών που ακολουθεί, τείνει να υπάρχει ένα χάσμα γενεών γύρω από τον χωριστό ύπνο.

«Είναι συνηθισμένο οι παλαιότερες γενιές να βλέπουν τα χωριστά κρεβάτια ως κάτι που είναι λάθος για τη σχέση. Αλλά οι άνθρωποι μεταξύ 35 και 45 ετών είναι συχνά πιο ανοιχτοί και πρόθυμοι να διαπραγματευτούν όλες τις πτυχές μιας σχέσης και φαίνεται να ανησυχούν λιγότερο από τους γονείς τους για την ιδέα του να κοιμούνται χωριστά».

Μάλιστα, όπως τονίζει ο ίδιος, η κρεβατοκάμαρα είναι μόνο ένα από τον μακρύ κατάλογο καταστάσεων που οι millennials και τα μέλη της Gen X τείνουν να θεωρούν ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε μια σχέση, είτε πρόκειται για τη γονική μέριμνα, είτε για τα οικονομικά, είτε για την εργασία.

Οι ειδικοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι αυτό που είναι πιο σημαντικό για τα ζευγάρια, είναι να επιλέγουν σκόπιμα το πώς και πού θα κοιμούνται.

Παράλληλα, ενθαρρύνει τα ζευγάρια να μην διακόψουν τελείως τον ύπνο σε κοινό κρεβάτι, αλλά να εξετάσουν το ενδεχόμενο να μοιράζονται ένα κρεβάτι τα Σαββατοκύριακα και να κοιμούνται χωριστά κατά τη διάρκεια των εργάσιμων ημερών της εβδομάδας.