Γάζα: Κυρώσεις τώρα στο Ισραήλ για να σταματήσει η σφαγή

Στις κρίσιμες στιγμές της ανθρωπότητας λέγεται συνήθως ότι «θα μας κρίνει η Ιστορία» αναλόγως της στάσης μας. Η Ιστορία βέβαια δεν κρίνει κανένα και ποτέ. Δεν υπάρχει «μία και μοναδική Ιστορία» και, πολύ περισσότερο, η Ιστορία δεν αποτελεί υποκείμενο για να κάνει αξιολογήσεις. Αυτοί που εκφέρουν κρίσεις είναι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι που ζουν τα γεγονότα αλλά κι εκείνοι που θα τα διαβάσουν στις ιστορίες που θα γραφτούν για αυτά αργότερα.

Αν λοιπόν η ανθρωπότητα δεν έχει βυθιστεί οριστικά στη βαρβαρότητα, οι επόμενες γενιές θα αναρωτιούνται τι ακριβώς κάναμε για να σταματήσουμε τη σφαγή στη Γάζα. Μια σφαγή που εκτυλίσσεται επί μήνες όχι στο σκοτάδι, αλλά κάτω από το άπλετο φως των διεθνών ΜΜΕ. Για τη Γάζα κανείς δεν θα μπορέσει να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε. Όλοι ξέρουν, όλοι βλέπουν τη γενοκτονία σε βάρος του παλαιστινιακού λαού.

Οι επόμενες γενιές θα αναρωτιούνται γιατί η πολιτισμένη ανθρωπότητα δεν σταμάτησε αυτή τη γενοκτονία την οποία παρακολουθούσε σε ζωντανή μετάδοση.

Το ίδιο πρέπει να αναρωτηθούμε κι εμείς. Τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα, τι κάνουμε τώρα για να σταματήσει η σφαγή;

Το Διεθνές Δικαστήριο

Οι τελευταίες αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου συνιστούν τομή στην ιστορία του παλαιστινιακού ζητήματος. Για πρώτη φορά ο εισαγγελέας του Διεθνούς Δικαστηρίου ζήτησε την έκδοση εντάλματος σύλληψης σε βάρος του Νετανιάχου. Το Διεθνές Δικαστήριο ζήτησε επίσης από το Ισραήλ να σταματήσει την επιχείρηση στη Ράφα και να ανοίξει ασφαλείς διαδρόμους για την ανθρωπιστική βοήθεια.

Οι αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου έχουν πολύ μεγάλη συμβολική σημασία ενώ δεν στερούνται πρακτικής αξίας. Συμβάλλουν στην πολιτική απονομιμοποίηση του Ισραήλ και δυσχεραίνουν τις διπλωματικές σχέσεις του, εντείνοντας τη διεθνή πολιτική πίεση για επίτευξη κατάπαυσης του πυρός.

Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός για να επιβάλει τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου. Για να είναι εκτελεστέα μια δικαστική απόφαση, πρέπει να υπάρχει μια δημόσια δύναμη για να την επιβάλλει. Τέτοια δύναμη δεν υπάρχει για τη διεθνή νομιμότητα.

Οι αναγνωρίσεις

Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να λεχθεί για τις αναγνωρίσεις του παλαιστινιακού κράτους από τη Νορβηγία, την Ιρλανδία και την Ισπανία. Αποτελούν σοβαρό πλήγμα για την ισραηλινή εξωτερική πολιτική και ενισχύουν το αίτημα των Παλαιστινίων για ανεξάρτητο κράτος -αίτημα που αναγνωρίζεται από τους πάντες ως δίκαιο, αλλά η ικανοποίησή του παραπέμπεται στις καλένδες.

Επιπλέον, η κίνηση των τριών ευρωπαϊκών χωρών έχει υψηλό ηθικό συμβολισμό. Δείχνει ότι σε ένα σημείο καμπής για την ανθρωπότητα, οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών ανταποκρίνονται στα ηθικά καθήκοντά τους, τοποθετούμενες στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Στη λάθος πλευρά της Ιστορίας τοποθετούνται όσοι σιωπούν συνένοχα, όπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ωστόσο, όσο σημαντικές και αν είναι οι αναγνωρίσεις του παλαιστινιακού κράτους δεν θα σταματήσουν τον Νετανιάχου.

Οι κυρώσεις

Στο δραματικό σημείο που βρίσκονται τα πράγματα στη Γάζα, με τα αντίσκηνα των προσφύγων να βομβαρδίζονται από το Ισραήλ, πρέπει η πίεση στον Νετανιάχου να περάσει από το συμβολικό στο υλικό πεδίο. Είναι ώρα να μπει φραγμός στην ισραηλινή πολεμική μηχανή μέσω της επιβολής οικονομικών κυρώσεων. Η προκλητική παραβίαση των αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου, των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και της διεθνούς νομιμότητας πρέπει να έχει οικονομικό τίμημα και μάλιστα βαρύ. Μόνο η πίεση στην ισραηλινή οικονομία μπορεί να αναγκάσει τον Νετανιάχου να σταματήσει το γενοκτονικό σχέδιό του.

Είναι θετικό ότι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ συζήτησαν για πρώτη φορά την επιβολή κυρώσεων στο Ισραήλ. Οι συζητήσεις όμως δεν αρκούν. Πρέπει να περάσουμε στις αποφασιστικές κινήσεις που θα έχουν υλικό αντίκτυπο.

Απέναντι σε μια γενοκτονία που εκτυλίσσεται σε ζωντανή μετάδοση, κρίνεται η ηθική στάθμη κάθε κυβέρνησης, κάθε λαού. Κρίνεται η ανθρωπιά μας.