ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΥΣ RAMMSTEIN ΣΤΟ ΟΑΚΑ – ΤΟ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΟΟΥ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΑΣ ΝΑ ΠΟΝΕΣΟΥΝ

Feuer, feuer και πάλι feuer (φωτιά). Το συναυλιακό μας καλοκαίρι “άνοιξε” με το “καυτό” σόου των Rammstein στο ΟΑΚΑ, που αφού άντεξε τις θεόρατες φωτιές, τα εκκωφαντικά ντεσιμπέλ και τον συγχρονισμένο επικό παλμό του “Du hast” που έκανε τη γη να τρέμει, θα τα αντέξει όλα.

Τα διεθνή μουσικά Μέσα από πάντα περιέγραφαν τα σόου των Rammstein ως απαραίτητο τσεκ στο κουτάκι με τις πιο εντυπωσιακές συναυλίες που θα δεις στη ζωή σου και είχαν δίκιο – από μία άποψη. Η παρέα των Rammstein έφερε μαζί της έναν αιχμηρό βιομηχανικό κόσμο, βγαλμένο από ένα παραμύθι που δεν θέλεις να ζήσεις, αλλά αφήνεσαι να σε παρασύρει στην αγριότητά του για περίπου 2 ώρες με την αδρεναλίνη στα “κόκκινα”.

Η περιπέτεια με το στέγαστρο του ΟΑΚΑ, οι καταγγελίες για τον Till Lindemann και μια ομάδα οικολόγων που μήνυσαν το συγκρότημα ότι μολύνει το περιβάλλον με όλες τις φωτιές, τους καπνούς και τους τόνους κονφετί… ξεπεράστηκαν κάπως, και οι Rammstein έστησαν αυτό το κολοσσιαίων διαστάσεων σόου που έκανε τα μάτια, τα αυτιά και τα μυαλά μας να πονέσουν.

Δύο ώρες βουτηγμένες στην παράδοση της Neue Deutsche Härte μουσικής, εκεί όπου το metal συγκρούεται με την techno. Δυνατό, μελωδικό, ζοφερό και συχνά ξεκαρδιστικό.

Rammstein – Από το πιάνο στα “πριόνια” και τις μπάλες φωτιάς στο “Φέρτε τον Μαζωνάκη”

Το ΟΑΚΑ το έχουμε δει και πιο γεμάτο, αλλά αυτή τη φορά η θάλασσα από μπλουζάκια Rammstein από την Αττική μέχρι τη στάση ηλεκτρικού στο στάδιο φανέρωσαν ότι οι φανς της γερμανικής industrial metal μπάντας είναι όλοι εδώ. Ξεκούραστοι κάποιοι – δεν έχουν ξεκινήσει εξάλλου οι απανωτές συναυλιακές ορθοστασίες – έκαναν και λίγο χιούμορ φωνάζοντας “φέρτε τον Μαζωνάκη”, αλλά η απαίτηση ήταν μικρής κλίμακας.

Πρώτη έκπληξη της βραδιάς, ήταν το συγκρότημα support, οι ABÉLARD, οι οποίες βγήκαν σε μια συμπληρωματική σκηνή που είχε στηθεί ξεχωριστά από την κεντρική και έπαιξαν… πιάνο. Στρατηγικά τοποθετημένες να θερμάνουν το θυμικό για να περάσει η ώρα και όχι να κλέψουν τις εντυπώσεις. Οι Ramm θέλουν να τους περιμένεις χαλαρός για να σου τινάξουν το νευρικό σύστημα.

Τέσσερις τεράστιοι πυλώνες τοποθετημένοι μέσα στην αρένα προμηνύουν ότι τα εφέ για τα οποία είναι διάσημο αυτό το σόου, θα ξεπεράσουν την κορυφή του ΟΑΚΑ.

Στο βάθος η σκηνή είναι μία σπούκι βιομηχανική πόλη. Ένα πανύψηλο δυστοπικό αστικό τοπίο βγαλμένο από το Metropolis του Fritz Lang. Το logo των Rammstein διαγράφεται παντού σε ένα σύμπαν που ταυτόχρονα μοιάζει με διεστραμμένο καρναβάλι. Μεταλλικές σχάρες, στρόφιγγες και τεράστιοι ανεμιστήρες που σε κάνουν να ανησυχείς για το τι θα καταπιεί τους … μπροστινούς στη σκηνή. 

Τα φώτα χαμηλώνουν και ακούγεται … κλασική μουσική! Συγκεκριμένα η “Μουσική για τα Βασιλικά Πυροτεχνήματα” μια σουίτα που συνέθεσε ο George Frideric Handel το 1749 για τα πυροτεχνήματα στο Green Park του Λονδίνου στις 27 Απριλίου 1749 (το ίντρο που ακούμε ηχογραφήθηκε το 2008 από την Concert Spirituel Orchestra και τον Hervé Niquet).

Με αυτό το κομμάτι ξεκινάει η κάθοδος ενός κλωβού ανελκυστήρα από την κορυφή της κατασκευής. Μέσα του τα μέλη των Rammstein σε στάση προσοχής κοιτούν το κοινό που τους αποθεώνει. Μεγάλες γιγαντοοθόνες δεν υπάρχουν. Είναι φανερό ότι το θέαμα για τους Rammstein είναι όλη η “σκοτεινή” εμπειρία και όχι τα πρόσωπά τους ζουμ σε κάποια οθόνη. Τα πάντα κοκκινίζουν και κατάμαυροι καπνοί αναδύονται από τους πυλώνες.

Till Lindemann – Φωνάζοντας μερικά malaka έκανε το πλήθος να ουρλιάζει

Τα πυροτεχνήματα των Rammstein είναι… θρυλικά όπως διαπιστώσαμε. Κάθε έκρηξη είναι τέλεια χορογραφημένη για να ενισχύσει τη μουσική και να προκαλέσει το reptilian brain μας, φέρνοντας στην επιφάνεια τον πρωτογονισμό μας.

Φλόγες που εκτοξεύονται προς τον ουρανό, πυλώνες φωτιάς που περιβάλλουν τα μέλη του συγκροτήματος και φλογοβόλα που είναι δεμένα στα σώματά τους. Και όλα αυτά σε ένα βασίλειο του σκότους, που έχει και δόσεις χιούμορ και αυτοσαρκασμού. Ο ήχος φτάνει στις κερκίδες καλούτσικος, αλλά το ανατριχιαστικό είναι ότι νιώθουμε όλοι την θερμότητα από τις φλόγες σαν έναν στρόβιλο καύσης πάνω στα κεφάλια μας. Οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται είναι κοντά στους 600 βαθμούς Κελσίου.

Η εκτεταμένη χρήση πυροτεχνικών εφέ προέκυψε – όπως λένε – γιατί τα γερμανικά δεν είναι τόσο διαδεδομένη γλώσσα όσο τα αγγλικά και η μπάντα ήθελε έναν τρόπο να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού, αφού οι στίχοι δεν θα γίνονταν απόλυτα αντιληπτοί.

Πέρα πάντως από τον οπτικό εντυπωσιασμό, τα βαθιά και δυνατά φωνητικά του δωρικού Till Lindemann μετέφεραν την απόλυτη αίσθηση δύναμης και εξουσίας – σήμα κατατεθέν της τέχνης των  Rammstein. Αυτή είναι η ωμή και έντονη ενέργεια του συγκροτήματος που δεν μπορείς να το μπερδέψεις με τίποτε άλλο.

Φωνάζοντας μερικά malaka έκανε το πλήθος να ουρλιάξει. Τα Ramm 4, Links 2-3-4, Keine Lust, Sehnsucht, ενθουσίασαν, ενώ στα Asche zu Asche και Zeit οι φανς έδωσαν τον καλύτερο γερμανικό εαυτό τους. Γύρω μας στην κερκίδα αρκετοί Ιταλοί τραγουδούσαν στα ιταλογερμανικά.

Στο Ramstein θυμηθήκαμε ότι ήταν το τραγούδι που γράφτηκε μετά την καταστροφή της αεροπορικής επίδειξης στην αμερικανική αεροπορική βάση στο Ramstein και σύμφωνα με το συγκρότημα, τους έδωσε από στόμα σε στόμα το όνομά τους – αφού  ο κόσμος άρχισε να τους αναφέρει ως «το συγκρότημα με το “τραγούδι του Ramstein”».

Το “Deutschland” ήταν πραγματικά μια μυσταγωγία, μέχρι να έρθει η ώρα του “Du hast” που το τραγούδησαν και τα … ανήλικα. Δύο τεράστιες δέσμες φωτιάς ξεκίνησαν από τη σκηνή και πυροδότησαν τους πυλώνες που πήραν φωτιά και το θέμα μας άφησε κόκαλο. 

Το ένα εφέ διαδέχτηκε το άλλο ενώ ο θηριώδης Lindemann ζώστηκε ένα-δυο φλογοβόλα και επιχείρησε να ψήσει σε μεγάλο καζάνι τον Flake. Εντάξει σώθηκε. Λίγο νωρίτερα στο μακάβριο Puppe ένα τεράστιο μεταλλικό καροτσάκι με μια ανατριχιαστική κούκλα στο εσωτερικό του ανεβαίνει στη σκηνή και στη συνέχεια παίρνει φωτιά, ενώ μία κάμερα που φόρεσε ο τραγουδιστής στο κεφάλι μεταδίδει εικόνες από παντού σαν ένας κρίπι stalker ανάμεσά μας.

O κιθαρίστας Richard Z. Kruspe που συνήθως ντύνεται με ολόμαυρη κάπα, φόρεσε λευκά ενώ o πραγματικός θεός της βραδιάς ήταν ο ολόχρυσος Christian “Flake” Lorenz στα πλήκτρα. Φορώντας μία τιάρα με τεράστιες ακτίνες και ολόσωμη φόρμα έπαιξε πλήκτρα περπατώντας και τρέχοντας σε ένα κυλιόμενο διάδρομο.

Στο “Pussy” ο Tillman καβαλάει το περίφημο πέος-κανόνι και πετάει λευκά κονφετί πάνω στο κοινό. Νωρίτερα ένα σμήνος από κατάμαυρα κονφετί έχουν απλωθεί σαν απειλητικά έντομα με τους γιγάντιους ανεμιστήρες να τα διασκορίζουν σαν πληγή του Φαραώ σε όλο το στάδιο.

Ο Kruspe σολάρει με την κιθάρα του και όλοι ανεβαίνουν σε μία πλαστική βάρκα (σαν σωστική λέμβο) και “πλέουν” πάνω στη θάλασσα του κόσμου υπογράφοντας αυτόγραφα!

Στο encore το Engel είναι συγκινητικό πραγματικά, με την μπάντα να τραγουδάει με πιάνο στη δεύτερη μικρότερη σκηνή, που μοιάζει με νησί στη μέση του πλήθους, καθώς οι φακοί από τα κινητά γίνονται ποτάμι φωτός. 

Το φινάλε της βραδιάς ήταν αντάξιο του σόου.

Τα μέλη των Rammstein γονάτισαν μπροστά στο κοινό, μας ευχαρίστησαν σαν ιππότες της Αποκάλυψης, ξαναμπήκαν στον μεταλλικό ανελκυστήρα και ανελήφθησαν στους ουρανούς της Metropolis.