Λευτέρης Καρχιμάκης: Προς ένα νέο “μοντέλο” Ευρωβουλευτή

Σε λίγα εικοσιτετράωρα οι ευρωπαίοι πολίτες θα οδηγηθούν στην κάλπη για να αναδείξουν τη νέα σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα επόμενα χρόνια. Ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το οποίο θα κληθεί να λάβει αποφάσεις υψίστης σημασίας για την ύπαρξη της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως τη γνωρίζουμε. Όπως έχει γίνει πλέον σαφές οι ευρωεκλογές δεν αποτελούν μία απλή “σφυγμομέτρηση” και εκλογική καταγραφή ποσοστών. Είναι σημαντικό να στείλουμε το μήνυμα της ανασυγκρότησης, της προοδευτικής ατζέντας, της πολιτικής των διεκδικήσεων και όχι της υπεράσπισης των λίγων προύχοντων και ισχυρών συμφερόντων.

Η Νέα Δημοκρατία και οι εκπρόσωποι της προσπαθούν να μεταλλάξουν τη ψήφο ανάδειξης Ευρωβουλής σε ψήφο ανοχής της κυβερνητικής πολιτικής της -μίας αποτυχημένης πολιτικής- με το πρόσχημα της κυβερνητικής σταθερότητας. Κατά αυτόν τον τρόπο υποβαθμίζει το ρόλο των ευρωεκλογών και κατ’ επέκταση του ρόλου που έχει ο κάθε ευρωβουλευτής, ο οποίος λειτουργεί σαν εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Ευρώπη. Δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός ότι οι Έλληνες Ευρωβουλευτές είχαν μικρή επιδραστικότητα στη συγκρότηση και άσκηση πολιτικής εντός Βρυξελλών. Στις Βρυξέλλες που αποφασίζεται το 80% της ζωής μας, του μέλλοντός μας. Αν εξαιρεθούν Νίκος Ανδρουλάκης και Νίκος Παπανδρέου, η ελληνική ευρωομάδα μας ήταν απούσα τόσο από το Ευρωκοινοβούλιο όσο και από την Ελλάδα. Άραγε αν όντως η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια ήταν φαινόμενα εισαγόμενα, τι έκαναν οι Ευρωβουλεύτες του Λαϊκού Κόμματος της ευρωομάδας που ανήκει η Νέα Δημοκρατία για να προστατέψουν τους ευάλωτους, να παρέμβουν στις αγορές, να σπάσουν τα καρτέλ, να διεκδικήσουν αναπτυξιακά προγράμματα για τους μικροεπιχειρηματίες και τους νέους;

Το μοντέλο του Ευρωβουλευτή που βρίσκεται σε “καραντίνα” για πέντε έτη στις Βρυξέλλες και επαναπατρίζεται στη χώρα διεκδικώντας την ψήφο των πολιτών δεν λειτουργεί. Πώς γίνεται κάποιος να εκπροσωπήσει τη χώρα του όταν δεν γυρνάει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, δεν λογοδοτεί στους πολίτες, δεν αφουγκράζεται τα προβλήματα των πολιτών σε όλη την επικράτεια, πόσο μάλλον όταν δεν ξέρει τι να διεκδικήσει πώς και από πού στο Ευρωκοινοβούλιο;

Θεωρώ ότι αποτελεί χρέος του κάθε εκπροσώπου να εγκαινιάζει πρακτικές στην ελληνική πραγματικότητα οι οποίες λειτουργούν προς το συμφέρον των πολιτών. Απαιτείται ένα νέο modus operandi δηλαδή ένας νέος τρόπος λειτουργίας του Ευρωβουλευτή τον οποίο σκοπεύω να εφαρμόσω.

Ο Ευρωβουλευτής πρέπει να είναι ορατός

Ο Ευρωβουλευτής δεν ψηφίζεται από τους πολίτες για να κάνει πέντε χρόνια διακοπές στις Βρυξέλλες. Απαιτείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα να επιστρέφει. Αυτό που δεσμεύομαι να υιοθετήσω σαν πρακτική είναι αυτή των γερουσιαστών στις ΗΠΑ: ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα επιστρέφω στην Ελλάδα και θα πηγαίνω σε διαφορετικά μέρη της χώρας όπου θα ορίζεται ένα σημείο συνάντησης με τους πολίτες ούτως ώστε να τους ενημερώνω για το έργο που έχει παραχθεί στην Ευρώπη και να τους δοθεί η ευκαιρία να ασκήσουν κριτική, να εκφράσουν τα παράπονα και την κριτική τους. Με άλλα λόγια ο Ευρωβουλευτής πρέπει να είναι ορατός στους πολίτες που τον τίμησαν με την ψήφο τους. Θεωρώ πώς κατά αυτόν τον τρόπο οι πολίτες θα αντιληφθούν την ποσότητα των πραγμάτων που αποφασίζονται στην Ευρώπη σε σχέση με τη ζωή τους.

Ο Ευρωβουλευτής πρέπει να είναι επιδραστικός

Πρέπει να μπορούμε να είμαστε πιο επιδραστικοί και για να συμβεί αυτό χρειάζεται να γνωρίζουμε τους μηχανισμούς της Ένωσης, τι και πώς διαπραγματευόμαστε συγκροτημένα ως ομάδα με γνώμονα πάντα το εθνικό συμφέρον. Άλλωστε αποτελεί και μέρος της διδασκαλίας που κάνω στους φοιτητές μου στο Λέιντεν η ευρωπαϊκή πολιτική και διαχείριση κρίσεων. Άλλωστε, η εμπειρία μου ως σύμβουλος στη μόνιμη αντιπροσωπεία της Ελλάδας στα Ηνωμένα Έθνη στην Νέα Υόρκη, μου δίδαξε τον τρόπο με τον οποίο οφείλεις να κινείσαι και να διεκδικείς προς όφελος της χώρας σου και της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που περιμένει από εσένα να βελτιώσεις τη ζωή της και να δημιουργήσεις τις κατάλληλες συνθήκες ευημερίας της.

Ο Ευρωβουλευτής οφείλει να έχει συγκεκριμένη θεματική ατζέντα

Για να μπορέσει ένας Ευρωβουλευτής να είναι επιδραστικός θα πρέπει να ασχοληθεί με θέματα που ξέρει ήδη από τον επαγγελματικό στίβο και βίωμά του και όχι να πάει στην Ευρωβουλή για να μάθει. Σαφώς και υπάρχει ανάγκη πλαισίωσης του ιδίου από άτομα με εξειδίκευση σε συγκεκριμένους τομείς. Ωστόσο, οφείλει να ασχοληθεί εις βάθος με κάποια θέματα και όχι να περιμένει μόνο από την Ευρωομάδα του να ορίσει γραμμή. Σε προσωπικό επίπεδο σκοπεύω να ασχοληθώ με τις διαπραγματεύσεις για τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική και να διεκδικήσω αναπτυξιακά προγράμματα για τους αγρότες μας και δη τους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τον πρωτογενή τομέα παραγωγής καθώς και με τις Επιτροπές που έχουν να κάνουν με το Κράτους Δικαίου και τα Δικαιώματα ούτως ώστε να συνεισφέρω αποφασιστικά στην ανασυγκρότηση της Ευρώπης της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ισονομίας, του κράτους δικαίου, της πρόνοιας, της λειτουργίας των θεσμών, μία Ευρώπη της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Ο Λευτέρης Μ. Καρχιμάκης είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής και Λέκτορας Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Διαχείρισης Κρίσεων, Παν. Leiden, Ολλανδία

Σύντομο Βιογραφικό

Ο Λευτέρης Καρχιμάκης είναι νομικός και πολιτικός επιστήμονας. Εργαζεται στη Χάγη της Ολλανδίας. Διδάσκει Ευρωπαϊκή Πολιτική και Διαχείριση Κρίσεων ως Λέκτορας και υποψήφιος διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Leiden όπου απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στις πολιτικές επιστήμες.

Επιπλέον έχει εκλεγεί εκπρόσωπος των Λεκτόρων στο ΔΣ της σχολής. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εργαστεί ως νομικός στην Ελλάδα στον ιδιωτικό τομέα και ως νομικός και πολιτικός ερευνητής στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη και στην Υπηρεσία του Κογκρέσου των ΗΠΑ στην Ουάσινγκτον.

Έχει καταγωγή από το Λασίθι της Κρήτης και τα Δολιανά Αρκαδίας.

Είναι ο νεότερος υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ.