Ο θανάσιμος κίνδυνος: Να στρίψει το τιμόνι ακόμη πιο δεξιά

To περιμέναμε. Τα νούμερα των δημοσκοπήσεων (στην Ευρώπη) το έδειχναν. Και εν τέλει αποδείχθηκε. Η ακροδεξιά δεν είναι απλώς ante portas, αποτελεί ήδη πραγματικότητα. Δυστοπική, με ατμόσφαιρα μεσοπολέμου αλλά πραγματικότητα.

Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Ο Βελόπουλος με το 9,43%, ονειρεύεται κυβέρνηση. Αλλά πέρα από τα όνειρα, μπορεί να ισχυριστεί βάσιμα ότι η κύρια υποδοχή δυσαρέσκειας για τις πολιτικές Μητσοτάκη. Υπάρχει δηλαδή μία υπολογίσιμη μάζα πολιτών που πιστεύουν ότι η απάντηση στην ακρίβεια είναι η ακροδεξιά και η αντι-δικαιωματική ατζέντα.

Το αποτέλεσμα; Πριν καλά-καλά ανακοινωθούν τα επίσημα αποτελέσματα, οι ακροδεξιοί υπουργοί της κυβέρνησης συμπέραναν ότι το τιμόνι πρέπει να στρίψει (ακόμα) πιο δεξιά. Το είπε ορθά-κοφτά ο Αδωνις στα πάνελ: “Το έχουμε παρακάνει με τη woke ατζέντα”.

Αρα, αυτό που έρχεται μπορεί να το ψυχανεμιστεί ο καθένας. Ο Πρωθυπουργός θα κάνει ανασχηματισμό, θα ενισχύσει το δεξιό προφίλ της κυβέρνησής του, θα σκληρύνει τη στάση του σε θέματα όπως το μεταναστευτικό και το ζήτημα της “ασφάλειας” (όπως το αντιλαμβάνεται αυτό η δεξιά) και θα επιχειρήσει να επαναπατρίσει τους δεξιούς ψηφοφόρους που τον αρνήθηκαν σ’ αυτήν την εκλογική μάχη.

Κοινώς, τα δικαιώματα και οι πιο αδύναμοι από τους συμπολίτες μας βρίσκονται πλέον μπροστά σε πολύ σοβαρούς κινδύνους. Και όταν, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γίνει και ο επίσημος αρραβώνας της δεξιάς με την ακροδεξιά, τότε και και η ΝΔ θα έχει και το τυπικό έρεισμα να διανθίσει την πολιτική της με πολλούς κόκκους “σκληράδας” που πάντα αρέσουν στο ακροδεξιό κοινό.

Η επόμενη μέρα, προφανώς, έχει σημαντικές προκλήσεις για την κεντροαριστερά. Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ειδικά αν μιλήσουμε για το δικό μας “χωριό”, έγινε από τα αποτελέσματα πασιφανές, ότι χωρίς ευρύτερες συνθέσεις, η δεξιά δεν μπορεί να απειληθεί. Το ομολόγησαν άλλωστε τόσο ο Στέφανος Κασσελάκης όσο και ο Νίκος Ανδρουλάκης που υποσχέθηκαν πρωτοβουλίες.

Το ποια μορφή θα έχουν αυτές μένει να το δούμε. Σίγουρα όμως συνειδητοποίησαν ακόμα και οι πλέον δύσπιστοι ότι για την κοινωνία η διατύπωση κοινής πολιτικής πρότασης από τον προοδευτικό χώρο είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου. Υπαρξιακό. Είναι τεράστια η ανάγκη για τη συγκρότηση εναλλακτικής λύσης κόντρα σε μία κυβέρνηση που αναμένεται να γίνει αυταρχικότερη, σκληρότερη και κυνικότερη από όσο έχει δείξει μέχρι στιγμής.

Σε διαφορετική περίπτωση θα συμβεί το απολύτως αδιανόητο. Ο ανορθολογισμός του Βελόπουλου θα γίνει μετά τις επόμενες εκλογές η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας. Και αν πραγματικά το δούμε αυτό, ίσως να μην υπάρχει στη συνέχεια επιστροφή (τουλάχιστον για τα επόμενα αρκετά χρόνια).

Ο κίνδυνος λοιπόν είναι υπαρκτός. Και όσοι αυτοπροσδιοορίζονται ως προοδευτικοί, αριστεροί και κεντροαριστεροί έχουν σοβαρή ευθύνη. Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να αφεθεί στα πηχτά σκοτάδια της μισαλλοδοξίας και του θεσμοθετημένου ρατσισμού. Γι’ αυτό, λοιπόν, οι εγωισμοί ας παραμερίσουν…