“Φ” όπως λέμε Φειδίας!

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι οι «influencers» έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας. Μάλιστα, διάφορες έρευνες κατά καιρούς έδειχναν και δείχνουν την Κύπρο να έρχεται πρώτη στην Ευρώπη στην χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Ο Κύπριος σπαταλά πολύ περισσότερο χρόνο από οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο στα κοινωνικά δίκτυα. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ήταν ο Πρόεδρος των κοινωνικών δικτύων. Επομένως, οποιοσδήποτε διαχειριζόταν τα κοινωνικά δίκτυα με την μαεστρία του Φειδία θα μπορούσε να κερδίσει την προσοχή του μέσου Κύπριου.

Η Ευρωβουλή ήταν για τον Φειδία ακόμα ένα «challenge», μια πρόκληση, όπως τις άλλες που είχε θέσει και «πέτυχε» (αγκαλιά Έλον Μάσκ κοκ). Τι είναι, όμως, ο Φειδίας για τον κόσμο της Κύπρου;

 

Οι χαρισματικοί ηγέτες «μιλούν» στην καρδιά και στο μυαλό των ανθρώπων. Καταφέρνουν δηλαδή να δημιουργήσουν ένα θετικό αίσθημα το οποίο συνδέεται με την λογική. Ο Φειδίας μίλησε μονάχα στην καρδιά των Κυπρίων. Ο Φειδίας είναι αυθεντικός, εστίαζε περισσότερο στους γύρω του παρά στον εαυτό του. Όταν τον παρακολουθήσει κανείς, καταλαβαίνει ότι το κάνει με επίκεντρο τον άλλο και όχι τον εαυτό του. Αυτό δημιούργησε το αίσθημα ότι ο Φειδίας νοιάζεται πραγματικά τους άλλους, δεν τον ενδιαφέρει η εικόνα του, αλλά ούτε και να κερδίσει κάτι εις βάρος κάποιου άλλου. Αυτή η γνησιότητά του ξεκλείδωσε την καρδιά των Κυπρίων.

Όταν ένας υποψήφιος μιλά στην καρδιά των ανθρώπων, επί της ουσίας ξυπνά στους ψηφοφόρους του διάφορα και ποικίλα συναισθήματα. Για παράδειγμα, ο Φουρλάς (υποψήφιος του ΔΗΣΥ με 50 χιλ ψήφους) δεύτερη φορά εκλεγμένος, ξύπνησε το αίσθημα της λύπησης/οίκτου στους ψηφοφόρους γιατί είχε χάσει το παιδί του από καρκίνο και ασχολείται από τότε με τον καρκίνο στα παιδιά. Δεν είχε ασχοληθεί ως τότε με την πολιτική. Ήταν ένας δημοσιογράφος που έλεγε δελτία ειδήσεων και έκανε μια εκπομπή κοινωνικού περιεχομένου.

Ο Φειδίας, όμως, ξεκλείδωσε και το αίσθημα της εκδίκησης. Το ίδιο και η ακροδεξιά -ΕΛΑΜ. Σε ένα πολιτικό / κομματικό σύστημα τόσο διεφθαρμένο, με πολιτικούς με τόσο ξύλινη γλώσσα, και μεγάλα «ΕΓΩ» και με ένα παρόν τόσο προβληματικό για τους νέους μας σε συνδυασμό με το αβέβαιο τους μέλλον, ο Φειδίας λειτούργησε ως ψήφος διαμαρτυρίας. Ήταν κάτι όπως το «κανεί πκιον» («φτάνει πια») κύμα που είχε δημιουργηθεί αμέσως μετά το σκάνδαλο των χρυσών διαβατηρίων! Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα όλη μέρα ακούω τη φράση «Καλά να τους κάνει ο Φειδίας! Τους άξιζε!»

Δυστυχώς, όμως, η ψήφος που βασίζεται μονάχα στο συναίσθημα και όχι στη λογική δεν μεταφράζεται ποτέ σε κάτι ωφέλιμο σε συλλογικό επίπεδο. Καμιά κοινωνία δεν πήγε μπροστά με ψήφο διαμαρτυρίας. Γενικά η Ευρώπη φαίνεται να κινήθηκε ένα κλικ προς την ακροδεξιά. Συνήθως, ψήφος δίχως λογική, ψήφος διαμαρτυρίας! Η λογική είναι απαραίτητη στην δημοκρατία και την ευημερία των λαών.

Θα παρομοιάσω το συναίσθημα με ένα ελέφαντα και την λογική με ένα αναβάτη. Ο ελέφαντας χωρίς αναβάτη μπορεί να προκαλέσει τεράστιες ζημιές στο διάβα του απλά γιατί δεν έχει την καθοδήγηση ενός αναβάτη. Η λογική είναι το κλειδί στην πρόοδο και όσο πιο γρήγορα την επαναφέρουμε τόσο θα σώσουμε και θα σωθούμε από την βλακεία και την αστάθεια που επικρατεί στον κόσμο.

*Η Θεανώ Καλαβανά είναι πρόεδρος του ΟΠΕΚ στην Κύπρο (Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας), αρθρογράφος στην Εφημερίδα “Πολίτης της Κύπρου”