Διεθνής ημέρα κατά των βασανιστηρίων

Όσοι έχουν το προνόμιο να γνωρίζουν, έχουν το καθήκον να ενεργούν. Άλμπερτ Αϊνστάιν.

EΛΕΝΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ
26 Ιουνίου 2024 07:09

Η 26η Ιουνίου έχει οριστεί ως η διεθνής ημέρα κατά των βασανιστηρίων, για να μας θυμίζει πως τα βασανιστήρια είναι παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προκαλούν βαθιά σωματική και ψυχολογική βλάβη και υπονομεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Η βίαιη υποταγή του αντιπάλου, προκαλεί και προκαλείται από την όξυνση των παθών, την καλλιέργεια του μίσους, την αστυνομική αυθαιρεσία. Οι βασανιστές και οι εντολείς τους δεν αντέχουν την αντιπαράθεση δημοκρατικών δυνάμεων, την αναμέτρηση ελεύθερα εκφρασμένων ιδεών και έτσι εφαρμόζουν ένα σαδιστικό παιχνίδι με τις ζωές των άλλων.

Η Λευκή Τρομοκρατία

Η Λευκή Τρομοκρατία που απλώθηκε σε όλη τη χώρα, για δύο χρόνια, αμέσως μετά την απελευθέρωση και την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, οδήγησε την Ελλάδα στον εμφύλιο πόλεμο. Η χώρα κατάντησε στρατόπεδο και φυλακή, άγριοι ξυλοδαρμοί, μεσαιωνικά βασανιστήρια, ανοικτές δολοφονικές επιθέσεις, βιασμοί γυναικών, αποκεφαλισμοί και εκτελέσεις. Στα υπόγεια της ασφάλειας στοιβάζονταν δημοκρατικοί πολίτες. Άνθρωποι στο τελευταίο στάδιο της φυματίωσης με υγιείς ανθρώπους μέσα σε στενά και υπόγεια μπουντρούμια. Το μαρτύριο της δίψας ήταν εφιαλτικό. Πολλές φορές έβαζαν τις μηχανές να μαρσάρουν για να μην ακούγονται τα ουρλιαχτά των κρατουμένων. Σε τμήμα του Πειραιά τους έβγαζαν και τα νύχια. Μόνο όταν κουράζονταν οι βασανιστές λυτρώνονταν οι φυλακισμένοι. Και τα τάγματα ασφαλείας αντί να διαλυθούν βοηθούσαν στην φρικτή αυτή κατάσταση. Αντί οι συνεργάτες των Γερμανών να καταδιωχτούν καταδιώκονταν οι αγωνιστές, οι αντιστασιακοί. Και δημιουργήθηκαν παραστρατιωτικές ομάδες που κυνηγούσαν τους αριστερούς, τους δημοκράτες, όσους είχαν αντίθετη άποψη και το σθένος να την εκφράζουν. Και στέλνονταν εκατοντάδες στα νησιά της εξορίας, στη Μακρόνησο και αλλού.

Η Γιούρα

Η Γιούρα ή Γυάρος είναι απόκρημνο και ακατοίκητο νησί των βορείων Σποράδων, ως τόπος εξορίας ιδρύθηκε το 1947, μεσούντος του εμφυλίου πολέμου. Οι φυλακές στη Γιούρα σχεδιάστηκαν για 10 χιλιάδες κρατούμενους, από το κάτεργο πέρασαν 18 χιλιάδες. Εφαρμόστηκε ωμή βία, φριχτά βασανιστήρια, κτηνωδία, φρίκη.

Το ξύλο άρχιζε με την άφιξη στο νησί, «υποδοχή» το έλεγαν, τους υποδέχονταν με ρόπαλα στο κεφάλι, στο σώμα παντού! Μετά κλωτσιές και φωνές και το αίμα κυλούσε από το κεφάλι, τη μύτη, τους χτυπούσαν για ώρες. Σπασμένα πόδια, χέρια, πλευρά, άλλοι σακατεύτηκαν από την «υποδοχή», άλλοι έγιναν επιληπτικοί, άλλοι πέθαναν και θάφτηκαν στη Γιούρα.

Αν κάποιος έκανε το λάθος να διαμαρτυρηθεί τον πήγαιναν στο «Πειθαρχείο». Τι ήταν το «Πειθαρχείο»; Μία χτιστή σπηλιά στην βαθύτερη χαράδρα της Γιούρας. Κρύο, λάσπη και βρώμικος αέρας. Τα «καλόπαιδα» οι βασανιστές έκαναν φριχτά βασανιστήρια όπως φάλαγγα. Τι είναι η φάλαγγα; Η φάλαγγα είναι από τα πιο φριχτά βασανιστήρια και γι αυτό από τα πιο αγαπημένα των βασανιστών. Το θύμα το έδεναν σε έναν πάγκο και σήκωναν λίγο ψηλά τα πόδια του όπου και τα σταθεροποιούσαν δένοντάς τα. Ύστερα με έναν σιδηροσωλήνα του χτυπούσαν τα πέλματα. Πολλές φορές και δυνατά πολύ. Τα πέλματα πρήζονταν και ο πόνος πήγαινε κατευθείαν στο κεφάλι, τα δάκτυλα παρέλυαν, τα νύχια έλιωναν. Φρικτός ο πόνος. Φρικτός. Πόσοι έμειναν παράλυτοι στα πόδια; Πολλοί! Με ψυχολογικά προβλήματα; Πολλοί!

Εκεί, λοιπόν, στο «πειθαρχείο» έγδυναν τον κρατούμενο, του έριχναν ακαθαρσίες, τον ξάπλωναν και τον πατούσαν την κοιλιά, τον χτύπαγαν με βούρδουλα. Και μετά σειρά είχε η συκιά, τον κρεμούσαν για ώρες, γυμνό, από την συκιά, μισοπεθαμένο.

Τα βασανιστήρια τελείωναν όταν κουράζονταν οι δήμιοι. Αν μπορούσαν να ξαποστάσουν λίγο χώνονταν στην κουρελιασμένη σκηνή η οποία ήταν σκαμμένη στο χώμα με υγρασία, μουχλιασμένη, ο ένας πάνω στον άλλον, τάφος! Δεν μπορούσαν να γυρίσουν πλευρό γιατί δίπλα τους, κολλητά, ήταν άλλος, μα και πάλι δεν ήταν τόσο αυτό το τραγικό, όσο όταν μεθούσαν οι φύλακες και άρχιζαν τα καψόνια νυχτιάτικα ή όταν έπαιρνε ο αέρας τη σκηνή.

Τους θέριζε η δυσεντερία από τις ακαθαρσίες, το νερό της υδροφόρας με σκουλήκια και μυρωδιά από πετρέλαιο, ενώ το πηγάδι έβγαζε νερό με λάσπη.

Στα τέλη του 1948 ιδρύεται η ομάδα «Πειθαρχική». Τι έκανε αυτή η σαδιστική ομάδα βασανιστών; Στρίμωχναν 30 άτομα σε μία σκηνή, εφάρμοζαν νηστεία και αγρυπνία. Αξημέρωτα έβαζαν τους πολιτικούς κρατούμενους να κουβαλούν βράχους 80-100 κιλών από τη θάλασσα στην ψηλότερη κορφή του βουνού, και μετά να κατεβαίνουν με τσουβάλι άμμου και μετά να το ανεβάζουν ξανά και να αλλάζουν το τσουβάλι άμμου με μεγάλες πέτρες / βράχους και όλα αυτά ξυπόλητοι, να σκίζονται τα πόδια από τα αγκάθια και τις πέτρες. Νερό έπιναν μόνο το βράδυ.

Δικτατορία συνταγματαρχών

Πώς να περιγράψεις τη φρίκη που έζησαν οι συλληφθέντες κατά τη δικτατορία στην Ελλάδα; Όποιος δημοκράτης ή αριστερός αντιπολιτευόταν η μοίρα του ήταν προδιαγεγραμμένη.

Το ΕΑΤ-ΕΣΑ (Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας), είχε στις γραμμές του 20.000 άντρες. Αυτοί συνελάμβαναν και βασάνιζαν όποιον είχε αντιδικτατορική δράση. Η Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφάλειας Αθηνών είχε την έδρα της στην Μπουμπουλίνας 18, στο κέντρο της Αθήνας, όπου επικεφαλής ήταν οι αρχιβασανιστές Μάλλιος, Μπάμπαλης και Λάμπρου.

Άλλα γνωστά μέρη που βασάνιζαν τους κρατουμένους ήταν το στρατόπεδο “Παπαδογιώργου Μ.”, ο 952 Λόχος της ΕΣΑ στον Πειραιά στα Καμίνια, το Στρατόπεδο Διονύσου, το καταδρομικό Έλλη και οι φυλακές στο Μπογιάτη.

Για να μην ακούγονται τα ουρλιαχτά έβαζαν δυνατά τη μουσική. Είχαν κέφια τα παιδιά! Καμιά φορά πότιζαν ένα κομμάτι ύφασμα με ούρα και το έβαζαν στο στόμα του βασανιζόμενου για να μην ακούγονται τα ουρλιαχτά του. Αν δεν είχαν εύκαιρα ούρα έριχναν νερό στο πανί. Και στις δύο περιπτώσεις προκαλούσαν το αίσθημα του πνιγμού.

Εγκληματική σωματική και ηθική εξόντωση. Ξεκίναγαν με προφορικές απειλές, για τη μάνα και τη γυναίκα τους και στη συνέχεια έπεφτε ξύλο.

Κατά τη διάρκεια της χούντας στην Ελλάδα (1967-1974) εφαρμόστηκαν μεσαιωνικά βασανιστήρια σε όσους συλλαμβάναν οι βασανιστές της. Υπολογίζεται πως περίπου 100.000 άνθρωποι πέρασαν από τα μπουντρούμια του κολαστηρίου.

Περιοχή που βασάνιζαν ήταν το στρατόπεδο Διονύσου. Εικονικές εκτελέσεις. Μετά από πολύ ξύλο τον έστηναν στον τοίχο και έκαναν εικονική εκτέλεση. Το θύμα έπεφτε κάτω θεωρώντας πως σκοτώθηκε ή του έβαζαν στο στόμα όπλο και πυροβολούσαν με άσφαιρα. Τους έθαβαν ζωντανούς, ή όλο το σώμα και άφηναν το κεφάλι έξω και το χτυπούσαν, τους έκαναν ηλεκτροσόκ.

Στις φυλακές Μπογιάτι, εφάρμοζαν το βασανιστήριο “διαρκής επίκυψη”. Έδεναν το λαιμό του άντρα με ένα σχοινί με τα γεννητικά του όργανα και έτσι σκυμμένος δεν μπορούσε να κουνηθεί. Συνηθισμένο βασανιστήριο επίσης ήταν το ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα, τα χέρια, τα πόδια, το λαιμό. Τιναζόταν το σώμα, με σπασμούς.

Σοδομισμοί, ανασκολοπισμοί και βιασμοί σε άντρες και γυναίκες, νερό υπό πίεση στον πρωκτό και το αιδοίο. Σβήσιμο τσιγάρων σε όλο το σώμα. Αντί νερό τους έδιναν χλωρίνη, έριχναν απορρυπαντικό στα μάτια, στη μύτη στο στόμα και στις πληγές. Αλάτι, πολύ αλάτι στις πληγές. Είναι γνωστό σε αρκετούς πως στον Κώστα Κάππο (1937 – 2005) είχαν ρίξει ασβέστη στις πληγές οι οποίες δεν έκλεισαν ποτέ. Πέρναγαν στον κρατούμενο χειροπέδες στα χέρια και την αλυσίδα της χειροπέδας την περνούσαν από το κάγκελο του παραθύρου, έτσι ο φυλακισμένος κρεμόταν με τα χέρια από τα κάγκελα και τα πόδια του δεν έφταναν στο πάτωμα. Τον κρατούσαν ώρες έτσι και ταυτόχρονα τον έδερναν. Ένας από τους βασανιστές συνήθιζε να πετάει ξυραφάκια στους κρατούμενους. Ο κινέζικος φούρνος ήταν ένα μέρος, ένα μικρό δωμάτιο φτιαγμένο από λαμαρίνες χωρίς παράθυρο, κλεισμένο αεροστεγώς. Εκεί έριχναν τον κρατούμενο περιόδους που είχε υψηλές θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αναπνεύσει.

Ο θόρυβος ήταν εξίσου βασανιστικός. Κουδούνια που χτυπούσαν ακανόνιστα και δεν τους άφηναν ούτε λεπτό να αποκοιμηθούν. Εξίσου εξοντωτικές ήταν και οι κραυγές των βασανιζομένων στα διπλανά κελιά.

Και η ερώτηση που όλοι σκέφτεστε! «Μα τι είδους άνθρωποι ήταν αυτοί οι βασανιστές; Καμία ενσυναίσθηση;» κι όμως καμία. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία διορίστηκαν μετά το 1945 και ήταν ταγματασφαλίτες, συνεργάτες των Γερμανών και των Βουλγάρων ή αργότερα ποινικοί, ή απλώς καθάρματα.