Γκιντίκι: “Η αναβίωση του παραδοσιακού γλεντιού μοιάζει στις μέρες μας με ανάγκη”

Έχοντας γυρίσει όλη την Ελλάδα και πολλές χώρες της Ευρώπης και έχοντας κυκλοφορήσει τον πρώτο τους δίσκο “ΑHOY” – και πρόσφατα τον δεύτερο ονόματι “Πέρασμα” – οι Γκιντίκι ανεβαίνουν στη σκηνή της Τεχνόπολης στις 9 Ιουλίου για να γιορτάσουν τα 10 χρόνια τους στη μουσική.

Πώς πέρασε η πρώτη δεκαετία τους συγκροτήματος; Κύλησαν γεμάτα συναυλίες, εμπειρίες και γλέντια για την παρέα από τη Θεσσαλονίκη που στα live της καταφέρνει να κάνει το κοινό μια μεγάλη παρέα. Το μουσικό ύφος της παρέας – που στόχο έχει να γίνει μια μεγάλη αγκαλιά – είναι ιδιαίτερο, καθώς μέσα από τα παραδοσιακά όργανα, όπως είναι το λαούτο, το κλαρίνο, το βιολί, τα κρουστά, γίνεται μια προσέγγιση παραδοσιακών τραγουδιών μέσα από “σύγχρονη” ματιά.

Οι Γκιντίκι, δηλαδή ο Τάσος Κοφοδήμος (λαούτο, τραγούδι), ο Κωνσταντίνος Λάζος (κλαρίνο, γκάιντα, κιθάρα, φωνή), ο Θοδωρής Σιούτης (βιολί, φωνή) και ο Αλέξανδρος Καρλής (κοντραμπάσο), με τη συνδρομή του Κωνσταντή Παπακωνσταντίνου στα κρουστά, “κατεβαίνουν” στην Τεχνόπολη να συναντήσουν την Ιουλία Καραπατάκη και άλλους καλούς φίλους και να στήσουν ένα γλέντι γεμάτο ενέργεια και ξεσηκωτική διάθεση.

Στόχος; Να τους ακούσει όλη η πόλη και είμαστε όλες και όλοι ευπρόσδεκτοι να ζήσουμε παρέα μια αξέχαστη βραδιά γεμάτη κυκλωτικούς χορούς. Όπως λένε “να στήσουμε μια μεγάλη αγκαλιά μέσω της μουσικής και να ενώσουμε το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον“.

Γκιντίκι – Ένα μικρό βουνό στη Λάρισα

Με την ευκαιρία της εμφάνισής τους στην Τεχνόπολη, οι Γκιντίκι μας μίλησαν για το ξεκίνημά τους και την αγάπη τους στην παραδοσιακή μουσική. “Πιστεύουμε πως αυτό που κάνουμε με το Γκιντίκι δημιουργεί έναν επιπλέον σταθμό σε αυτό το ατελείωτο ταξίδι της παραδοσιακής μουσικής. Ο χρόνος θα δείξει τι θα μείνει ή τι θα περάσει απαρατήρητο. Σίγουρα όμως, η δουλειά μας μπορεί να δώσει ένα επιπλέον έναυσμα στη νέα γενιά που μπορεί να θέλει να ασχοληθεί με την παράδοση” μας λέει η μπάντα που πήρε το όνομά της από ένα μικρό βουνό στο νομό Λάρισας. Η ονοματοδοσία “προέκυψε τυχαία, σε κουβέντα δηλαδή που δεν είχε σκοπό την εύρεση ονόματος για το σχήμα. Μας άρεσε και το κρατήσαμε“.

Πώς ξεκίνησε η ιδέα για τη δημιουργία των Γκιντίκι και ποιο ήταν το όραμά σας όταν ξεκινήσατε το 2014 στη Θεσσαλονίκη; Τι μουσικές παίζατε τότε και πού;

Η μπάντα μας δημιουργήθηκε το 2014 στη Θεσσαλονίκη ξεκινώντας να παίζει σε μικρά μουσικά καφενεία. Αρχικά, οι μουσικές που παίζαμε τότε ήταν μια μίξη ρεμπέτικου και παραδοσιακού ύφους, στην πορεία όμως καθιερώθηκαν αμιγώς τα παραδοσιακά τραγούδια στο πρόγραμμά μας. Ήταν και για μας τότε κάτι καινούργιο, να προσεγγίσουμε αυτή τη μουσική με μια άλλη ματιά και αισθητική, και χωρίς φυσικά να υπάρχει κάποιος στόχος να φτάσει αυτό κάπου.

Πώς επιλέγετε τα παραδοσιακά κομμάτια που διασκευάζετε και ποια είναι η διαδικασία για να τα μετατρέψετε σε “σύγχρονες” ερμηνείες;

Η επιλογή γίνεται με βάση τα αισθητικά μας κριτήρια. Παίζουμε κομμάτια που μας αρέσει η μουσική και ο στίχος τους, κομμάτια που μας ταιριάζουν και μας δίνουν χώρο να τα προσεγγίσουμε με τον τρόπο μας. Ο τρόπος αυτός βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό την ώρα του λάιβ.

Οι διασκευές μας δηλαδή δεν δουλεύονται σε πρόβες, παρά είναι προιόντα τεσσάρων ανθρώπων με διαφορετικές μουσικες προσλαμβάνουσες που παίζουν σαν μια παρέα, ο καθένας με τον τρόπο του και τις ιδέες του. Οι δοκιμές είναι πολλές αλλά όταν φτάσουμε (ασυναίσθητα) σε ένα σημείο που να μας αρέσει κάτι, τότε το κρατάμε και προχωράμε με αυτό. Μέχρι να αισθανθούμε μετά από καιρό (ή και όχι) πως πρέπει να το ξανα-αλλάξουμε!

Ποιους καλλιτέχνες της παραδοσιακής μουσικής ξεχωρίζετε;

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς κάποιον καλλιτέχνη, ειδικά στο κομμάτι της παραδοσιακής μουσικής. Ο καθένας κάτι προσέφερε, έβαλε το λιθαράκι του είτε ως προς το ρεπερτόριο είτε ως προς το ύφος και την έκφραση. Ίσως δεν έχει και νόημα να μπαίνουμε σε διαχωρισμούς εφόσον η παράδοση είναι ένα κολάζ, ένα σύνολο ήχων και εικόνων που ταξιδεύει στο χώρο και τον χρόνο.

Πώς αισθάνεστε για την υποδοχή και την αντίδραση του κοινού στη μουσική σας; Υπάρχει μία στροφή – κυρίως των νέων – σε ήχους πιο παραδοσιακούς; Είναι απλά μια “μόδα”;

Η στροφή στην παραδοσιακή μουσική και γενικότερα η αναβίωση του γλεντιού μοιάζει στις μέρες μας με ανάγκη. Ιδιαίτερα μετά τον covid, ο κόσμος είχε τη θέληση να βγει έξω, να κοινωνικοποιηθεί, να χορέψει. Ταυτόχρονα παρατηρούμε πως ο κόσμος -και ειδικά οι νέοι- ενδιαφέρονται να μάθουν για την παράδοση, να συνδεθούν ξανά με αυτή. Εμείς αυτό που προσφέρουμε δεν είναι μια “επίσκεψη σε ένα μουσείο” αλλά ένα “σύγχρονο ταξίδι”, δηλαδή μια ερμηνεία – αναθεώρηση – προσαρμογή της παράδοσης στο σήμερα, στις πόλεις που μεγαλώνουμε, στις συνθήκες που μας περιβάλλουν. Αυτό φαίνεται ο κόσμος να το αγκαλιάζει θερμά, να το υποστηρίζει και να το βιώνει έντονα.

Γιορτάζετε τα 10 χρόνια στη μουσική με μια μεγάλη συναυλία στην Τεχνόπολη. Ποια είναι τα συναισθήματά σας για αυτή τη σημαντική στιγμή και τι να περιμένουμε από αυτό το live;

Ανυπομονούμε! Όπως σε κάθε συναυλία μας, θα στήσουμε ένα αστικό πανηγύρι γεμάτο ενέργεια και κέφι. Θα έχουμε μάλιστα τη χαρά να φιλοξενήσουμε στη σκηνή δύο φίλους και συνεργάτες μας, την Ιουλία Καραπατάκη και τον Εισβολέα, όπως και επίσης δύο ακόμα φίλους μουσικούς, που τους αφήνουμε για έκπληξη! Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γίνει χαμός!!