ΕΙΔΑΜΕ ΤΗ ΣΑΤΤΙ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ. ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΗ

Κάποιοι θεώρησαν ότι μετά την 11η θέση στη Eurovision, η Μαρίνα Σάττι θα εξαφανιστεί ή θα χαθεί για λίγο, μέχρι να ξεχαστεί το γεγονός ότι δεν μπήκε στη 10άδα. Κάποιοι πίστεψαν ότι θα ξεφουσκώσει όλο το hype που είχε δημιουργηθεί γύρω από το όνομά της από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον μουσικό διαγωνισμό. Κάποιοι νόμιζαν ότι η πτώση θα έρθει γρήγορα και θα είναι απότομη.

Αν όλοι αυτοί βρισκόντουσαν το βράδυ της Τετάρτης 26/6 στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, μάλλον θα αντιλαμβανόντουσαν ότι η μετά-Eurovision Σάττι δηλώνει “παρούσα” και το κοινό της είναι ακόμη εδώ, πιο πιστό από ποτέ, έτοιμο να την ακολουθήσει στα νέα της καλλιτεχνικά “θέλω”.

Η Σάττι είναι one-of-a-kind. Δεν μοιάζει με κάτι άλλο, δεν μπορείς να βρεις κόπια, δεν αντιγράφεται, δεν συγκρίνεται.

Κάποιοι μπορεί να είχαν αμφιβολίες για την πορεία της μετά τη Eurovision 2024, αλλά εκείνη αποδεικνύει πως η επιτυχία δεν είναι μόνο μια στιγμή, αλλά πως αυτή είναι η αρχή μιας νέας καλλιτεχνικής εποχής.

Το φαινόμενο Σάττι είναι ακόμη εδώ. Βάζει την επόμενη ταχύτητα “στη Yamaha που καβαλάει”, μεταμορφώνεται σε κάτι πιο ισχυρό και συνεχίζει την πορεία της.

Η δύναμη και η αυτοπεποίθηση που απέπνεε στη σκηνή δείχνει πως η Σάττι είναι εδώ για να μείνει, είναι εδώ για να συνεχίσει να καινοτομεί.

Η νέα, μεταμορφωμένη Σάττι δεν χάνει την ορμή της. Aπό τα ραπ ντουέτα, μέχρι τα παραδοσιακά τραγούδια και τα έθνικ, σε όλα θα βρεις μεράκι. Αναμειγνύει διαφορετικά μουσικά είδη, δημιουργεί ένα μοναδικό ηχητικό ταξίδι, ένα ταξίδι που οι περισσότεροι θέλουν να κάνουν μαζί της.

 

Η μέχρι τώρα πορεία της είναι ο ορισμός της μεταμόρφωσης και της εξέλιξης.

Δεν κάνει πίσω, δεν μπαίνει σε καλούπια. Συνεχίζει να εξελίσσεται, να κλείνει τα μάτια σε στερεότυπα, να μένει μακριά από “κουτάκια”. Δημιουργεί τη δική της ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική ιστορία.

Δεν είναι μία ακόμη καλλιτέχνιδα. Είναι η καλλιτέχνιδα που ξέρει τι θέλει και πώς να το πετύχει, χωρίς να συμβιβάζεται ποτέ.

Από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στη σκηνή, η αυτοπεποίθησή της ήταν εμφανής. Anapologetic, χωρίς φίλτρα, χωρίς τουπέ. Λες και βγήκε για να τραγουδήσει στα φιλαράκια της.

Πατά γερά στα πόδια της, με μια εξωστρέφεια που την κάνει να ξεχωρίζει. Η Σάττι δεν φοβάται πλέον να εκφραστεί, δεν φοβάται τι θα πουν οι άλλοι για εκείνη, αν θα την κρίνουν για τη μουσική της ταυτότητα, αν θα την κατηγορήσουν για έλλειψη αυθεντικότητας.

Τη μια στιγμή τραγουδά το “Mixtape” με Rack και Oge και λίγο μετά “φλερτάρει” στη σκηνή με τον Λευτέρη Πανταζή. Γιατί μπορεί. Γιατί έτσι νιώθει καλά.

Το ρεπερτόριό της εντυπωσιακά πολυποίκιλο, προσεγμένο, ιδιαίτερα ψαγμένο και καλοδουλεμένο.

Περνώντας από τους ήχους των Βαλκανίων, στα παραδοσιακά δημοτικά, από τα νησιώτικα, στα αραβικά και μετά τραπ, μελωδικές μπαλάντες, μετά χορευτικά, ποπ, έθνικ και ξανά πίσω στη μουσικής της Κρήτης, της γενέτειράς της.

Το κοινό στην Τεχνόπολη χειροκροτάει χωρίς σταματημό. Από τη μια βυθίζεται στο συναίσθημα με το “Αχ Θάλασσα”, μετά γουστάρει με “Ζάρι” και “τατατα” και λίγο αργότερα χορεύει παραδοσιακά “Κρητικό” με μαντήλια στα χέρια.

Δεν ξέρεις αν θα πρέπει να χαρείς, να συγκινηθείς, να γελάσεις ή να κλάψεις. Κι αυτό είναι υπέροχο.

Έχοντας βρεθεί σε περισσότερες από 10 συναυλίες της τα τελευταία επτά χρόνια, αυτή τη φορά ήταν φανερό ότι κάτι είχε αλλάξει.

Αποπνέει star quality, ναι. Αυτοπεποίθηση, αέρα αυθεντικής καλλιτέχνιδας. Κι όλα αυτά χωρίς καμία προσπάθεια. Δεν το παλεύει, βγαίνει αβίαστα. Δεν κυνηγά τα πράγματα, τα πάντα κυλούν με τη ροή. Είναι πλέον ελεύθερη.

Η μουσική πορεία της δεν ακολούθησε ποτέ τα συνηθισμένα μονοπάτια. Από τις πρώτες της εμφανίσεις, έδειξε την πηγαία τάση της προς την ανάμειξη παραδοσιακών στοιχείων με μοντέρνα ακούσματα, δημιουργώντας έναν ήχο μοναδικό και πρωτότυπο.

Στην Τεχνόπολη, αυτή η προσέγγιση πήρε νέα διάσταση. Πλέον, η Σάττι είναι μια καλλιτέχνιδα που δεν φοβάται να αναδείξει την πολυμορφία της προσωπικότητάς της, να αγκαλιάσει όλες τις πτυχές της μουσικής της ταυτότητας.

Μετά από αυτό το βράδυ στην Τεχνόπολη, είναι σαφές ότι η Μαρίνα Σάττι δεν είναι απλώς εξελιγμένη, αλλά μεταλλαγμένη.

Η φωνή της, βαθιά και εκφραστική, κρυστάλλινη και συγκινητική. Η δεξιοτεχνία της να προσαρμόζεται, κάτι το μοναδικό. Με το “Άσε με να φύγω” και το “Πόνος Κρυφός”, η Μαρίνα δείχνει την κυριαρχία της στη σκηνή.

Η Σάττι δεν παραχώρησε απλώς μια συναυλία. Μέσα σε δύο και κάτι ώρες έδειξε πως χαράσσει μια μουσική διαδρομή που μαρτυρά την συνεχή εξέλιξή της. Μια μουσική διαδρομή χωρίς σύνορα και όρια, μια συνεχής αναζήτηση που οδηγεί σε νέες, ανεξερεύνητες κατευθύνσεις.

Δεν υπάρχουν πια δεύτερες σκέψεις. Η Σάττι δεν διστάζει να δείξει τα συναισθήματά της. Δεν διστάζει να μιλήσει για τα άγχη της, για τα λάθη της, για τα μαθήματα που παίρνει μετά από κάθε ρίσκο που παίρνει. Δεν κρύβεται. Δεν διστάζει να μιλήσει για τη χαρά, τη λύπη, την απώλεια, τα στραβοπατήματα.

Η αυθεντικότητα που τη διακρίνει την καθιστούν μια καλλιτέχνιδα με βάθος, μια καλλιτέχνιδα που τολμά, που μπορεί να είναι ευάλωτη, να είναι δυνατή, αδύναμη, ωμή και ειλικρινής.

Στην Τεχνόπολη, αυτή η ειλικρίνεια ήταν εμφανής σε κάθε στιγμή της συναυλίας. Η Σάττι δεν δίστασε να πει πως έχει άγχος -και πάλι. Να μοιραστεί προσωπικές ιστορίες και συναισθήματα. Δεν δίστασε να συγκινηθεί, λέγοντας πως έναν χρόνο πριν, μπροστά από αυτή τη σκηνή την καμάρωνε ο πατέρας της, ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

Αυτό που κάνει τη Σάττι ξεχωριστή είναι η ικανότητά της να μετατρέπει τις προσωπικές της εμπειρίες σε μουσική που αγγίζει τις καρδιές πολλών ανθρώπων. Δεν κρύβεται πίσω από μια μάσκα τέλειας εικόνας. Αντίθετα, αγκαλιάζει την ευαλωτότητά της και την μετατρέπει σε δύναμη.

Η Σάττι δεν είναι απλά μια καλλιτέχνιδα που ακολουθεί τις τάσεις. Είναι μια δημιουργός που καθορίζει τις δικές της διαδρομές, αποδεικνύοντας πως μπορεί να δημιουργήσει τέχνη, μέσα από μια πορεία που δεν ήταν πάντα εύκολη.

Κι αυτή η πορεία έχει ακόμη πολύ δρόμο.

Κάθε μονοπάτι αυτής της διαδρομής είναι πολύ σημαντικό. Τα τραγούδια της αντικατοπτρίζουν αυτή την πορεία. Κάθε στίχος και κάθε μελωδία έχουν μέσα τα συναισθήματα και τις αλήθειες που η Μαρίνα έχει την ανάγκη να αποκαλύψει. Η χαρά, το γέλιο, η λύπη, η απώλεια, ο πόνος, όλα αυτά ήταν και είναι και θα είναι παρόντα στη μουσική της.

Γιατί; Γιατί αυτή είναι η Σάττι. Είτε την αγαπάς, είτε τη μισείς, είτε αγαπάς να τη μισείς. Είτε είναι η Μαρίνα από τη “Yenna”, είτε η ΜΑ-ΡΙ-ΝΑ από το “P.OP”, είτε μια άλλη Μαρίνα που δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη.