Μια αντιδημοκρατική διαδικασία που θεωρείται πεμπτουσία της δημοκρατίας!

Οι σκωπτικές αναφορές στον αριθμό των επίδοξων ηγετών του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να θεωρηθούν αθώες και άνευ σημασίας μπροστά σε μια πραγματικότητα εξόχως επικίνδυνη, αντιδημοκρατική και γελοία που αφορά στον τρόπο ανάδειξης του αρχηγού.

Μπορεί να πάει να ψηφίσει ο πάσα είς, ακόμη κι αν ανήκει στους δεδηλωμένους εχθρούς του κόμματος που θα εκλέξει τον ηγέτη! Πρόκειται για εξοστρακισμό της κοινής λογικής. Για αστείο αποτύπωμα δήθεν ελεύθερης βούλησης και συμμετοχικής δημοκρατίας.

Πρόκειται για μοντερνιά του αισχίστου είδους που εισήγαγε ο Γιώργος Παπανδρέου και καθιερώθηκε υμνούμενη πανταχόθεν από διάφορα μηρυκαστικά-δυστυχώς και από κάποιους σοβαρούς -του δημόσιου βίου ως πεμπτουσία της δημοκρατίας.

Αλήθεια, με ποιο δικαίωμα μπορεί ο καθένας να αποφασίζει για το μέλλον άλλου κόμματος και δη για τον αρχηγό του; Ποια δημοκρατική ευαισθησία επιτάσσει να σαρκώνεται προκλητικά τέτοια στρέβλωση και τέτοια παρενδυματική λειτουργία;

Διότι περί αυτού πρόκειται. Ποιος μπορεί να αποκλείσει με επιχειρήματα την πρόθεση «μελών» των πέντε λεπτών και των τριών ευρώ (που ψηφίζουν για αρχηγό) να επιλέξουν εκείνον που συμφέρει το δικό τους κόμμα;

Και ποιος διαβεβαιώνει ότι στρατιές ψηφοφόρων άλλου κόμματος, καθοδηγούμενες κεντρικά(και μυστικά) δεν θα σπεύσουν να ψηφίσουν τον υποψήφιο που γουστάρει το κόμμα τους ως εύκολο αντίπαλο;

Ποιος επομένως δύναται να διασφαλίσει το ουσιαστικώς αδιάβλητον της εκλογής νέου αρχηγού από τη στιγμή που πιθανώς να επηρεάσει ή να είναι καθοριστική η ψήφος των άλλων, των απ΄ εξω;

Ναι! Πρόκειται για την αποθέωση του διαβλητού, για εγγενώς επίφοβη διαδικασία, για εν δυνάμει κίνδυνο να νοθευτεί το αποτέλεσμα, για εντελώς γελοία διαδικασία η οποία κυκλοφορεί ευρέως με δάφνες δημοκρατικής νομιμοποίησης και υπεροχής!

Είναι κρίμα που δεν τόλμησε κάποιος από τους 8 υποψήφιους να στηλιτεύσει το ιλαρόν και επικίνδυνο του πράγματος(όπως εσχάτως και στον ΣΥΡΙΖΑ κατά τις δικές του ανάλογες διαδικασίες).

Εύλογος φόβος, βέβαια. Θα χυμήξουν καταπάνω του «οι απ΄ εξω» και θα του δώσουν με την ψήφο τους ένα ηχηρό σκαμπίλι. Για να μάθει να μην τολμά, να μην λέει την αλήθεια, να μασά τα λόγια του ή να τα καταπίνει.

Διότι τώρα θα επικρέμαται η δαμόκλειος σπάθη της ψευδώνυμης και παραπειστικής ελεύθερης βούλησης. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις θα τον απειλεί με πολιτική εξόντωση ο χυδαίος λαϊκισμός δήθεν προοδευτικών απόψεων σαν αυτή για την εκλογή αρχηγού (και) από τους «άλλους», τους εκτός κόμματος.

Άλλο δεν έχω επί του παρόντος για τα λαβυρινθώδη του ΠΑΣΟΚ. Πάντως αν ψήφιζα και ήθελα την καταστροφή του, άσχετος ων με το κόμμα αυτό, θα επέλεγα με κλειστά μάτια Χάρη Δούκα.

Πρόκειται για κλασική περίπτωση πολιτικάντη που αποθεώνει την κοινοτοπία, «εξαπολύει» φαντεζί απόψεις (π.χ. για το νέον που δήθεν εισφέρει στην πολιτική) και δυσκολεύεται να τις διατυπώσει ακόμη και αυτές με σαφήνεια, καθώς τα φτωχά ελληνικά του αποκαλύπτουν ανέμπνευστο πολιτικό λόγο και φιοριτούρες για το θεαθήναι.

Και είναι κρίμα, γιατί με την συγκεκριμένη επιστημονική σκευή που διαθέτει, θα μπορούσε να αποδειχθεί καλός δήμαρχος αν ελαχιστοποιούσε τις…οραματικές υπερβολές και περιοριζόταν στον ρόλο του Δημάρχου και στα δεδομένα κυβικά του.