Χάρης Τσιόκας: Σκέψεις για να ανταμώσει η κοινωνική με την πολιτική αντιπολίτευση

Με νωπό το μήνυμα που προέκυψε από τη συμμετοχή και την κάλπη των Ευρωεκλογών οι διεργασίες και οι συζητήσεις που προκρίνονται στα κόμματα δείχνουν αναντίστοιχες με την υπαρκτή πλέον κοινωνική αντιπολίτευση.

Η ΝΔ και ο κ Μητσοτάκης παρά την ευθεία κοινωνική απόρριψη των πολιτικών που εφαρμόζει «μεταφράζουν» πως η εντολή είναι ενδυνάμωση και επιτάχυνση, όχι διόρθωση, των ασκούμενων πολιτικών.

Τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται στο προοδευτικό τόξο προτάσσουν θεματολογία εσωστρέφειας , με συνέδρια και διαδικασίες που αφορούν ρόλους ,εσωκομματικές ισορροπίες και εξουσιοδοτισμούς .

Δηλαδή αντί για αντίστοιχηση με το κοινωνικό αίτημα, προκειμένου να υπάρξει αντιπαράθεση με εφαρμόσιμο εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης που θα αφορά τη χώρα, τους πολίτες και την παραγωγική βάση, προτάσσουν εξουσιοδοτήσεις ρόλων με δημοκρατικοφανες άλλοθι αποφάσεων που αφορούν εσωκομματικούς συσχετισμούς.

Και σ’ αυτό το σενάριο αλλαγής της ατζέντας που διαφοροποιείται απ’ αυτό που ζήτησε η ελληνική κοινωνία δεν πρέπει να υπάρχει διολίσθηση αποδοχής.

Το «κάδρο» αυτό, των εσωστρεφών πολιτικών διεργασιών, προσθέτει φόβο και ανασφάλεια στους πολίτες που αναζητούν κατά μόνας πλέον την διέξοδο στα σοβαρά προβλήματα καθημερινότητας που συναντούν.

Το πιο σημαντικό όμως απ’ όλα είναι πως δίνεται ζωτικός χώρος και χρόνος στις οικονομικές ελίτ και τα συστημικά κέντρα να διαμορφώσουν περιβάλλον ελεγχόμενης αντιπαράθεσης άρα και διεργασιών ώστε και την επόμενη μέρα να έχουν λόγο στις πολιτικές εξελίξεις

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ευνοούνται αντιπαραθέσεις που αφορούν αλλαγές προσώπων και όχι πολιτικών. Γι’ αυτό και κρατούν ανοιχτή την ατζέντα σεναρίων πρόωρων εκλογών και σε περίπτωση που η πτωτική πορεία του κ Μητσοτάκη συνεχιστεί και δεν θα είναι ανατρέψιμη να έχουν έτοιμα τα σενάρια της συνέχειας των ίδιων πολιτικών με συνεργασίες όμορων δυνάμεων (προσώπων) που δεν προτείνουν αλλαγή πολιτικών αλλά ρόλων.

Ο κοινωνικός και πολιτικός χρόνος μέχρι τις επόμενες εκλογές γίνεται πυκνός και το αίτημα της κοινωνικής καταγραφής των ευρωεκλογών είναι ευθύνη των προοδευτικών αριστερών δυνάμεων να αντιστοιχηθεί και στην πολιτική έκφραση .

Ο πολίτης για να επιστρέψει από την απόσυρση / ιδιώτευση θέλει να νοιώσει την ασφάλεια μιας εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης με διακριτή την κοινωνικοπολιτική συμμαχία που έχει λόγους να την ενδυναμώσει.

Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με κόμματα που ανταγωνίζονται με μικρά ποσοστά τη δεύτερη, τρίτη και τέταρτη θέση. Πολύ περισσότερο δεν γίνεται κοινωνικά αποδεκτό να αφεθεί αυτή η διεργασία σε βάθος χρόνου. Γιατί αυτό δίνει πίστωση και για νέα τετραετία στα κέντρα που στηρίζουν την συνέχεια των πολιτικών που εφαρμόζει η ΝΔ. Πολιτικών που διογκώνουν ανισότητες πλήττουν την εγχώρια παραγωγική βάση ,εγκαταλείπουν την περιφέρεια εμπορευματικοποιούν τα κοινά αγαθά και καθιστούν τη χώρα άνευ όρων άβουλο σύμμαχο των επιδιώξεων υπερεθνικών κέντρων.

Χρειάζονται άμεσα πρωτοβουλίες με την κοινωνία ενεργό για τη διαμόρφωση προγραμματικής πρότασης διακυβέρνησης χωρίς να καταργηθούν τα κόμματα.

Αυτό όμως με τη σειρά του σημαίνει ότι τα πρόσωπα που επιμένουν σε μια εσωστρεφή ατζέντα ρόλων και εξουσιοδοτήσεων με συνέδρια, που προτάσσουν «το κάρο μπροστά από το άλογο», να ανταγωνιστούν σε προτάσεις συμβολής για την προοδευτική διακυβέρνηση. Αυτό και μόνο μπορεί να δημιουργήσει δυναμική γεωμετρικής προόδου για τον προοδευτικό χώρο

Τώρα πριν ο χρόνος των επόμενων εκλογών πιέσει για λύσεις πρόχειρες και με αδυναμίες όπως για παράδειγμα αυτές που συναντά το προοδευτικό μέτωπο στη Γαλλία

Η πρόταση μας είναι συγκεκριμένη. Τα κόμματα του προοδευτικού χώρου και της αριστεράς είναι τώρα η ώρα να συντονίσουν συναντήσεις κοινές με την παρουσία κοινωνικών και παραγωγικών φορέων συστήνοντας άτυπο όργανο διαβούλευσης και απόφασης με τελικό κριτή την κοινωνική εμπλοκή

Προσοχή όμως.

Προτείνεται από μερίδα πολιτικών στελεχών αυτή η ατζέντα για τη διαμόρφωση εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης να περιοριστεί ,το χειρότερο να αντικατασταθεί από μια συνεργασία κοινής αντιπολιτευτικής δράσης στο κοινοβούλιο και τους κοινωνικούς χώρους. Είναι λάθος.

Ο κόσμος όμως δεν ζητάει αντιπολίτευση διαμαρτυρίας! Ζητά να συνεχιστεί το οξυγόνο της μεταπολίτευσης με εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνηση και διακριτή τη δυναμική διαμόρφωσης κοινωνικής πλειοψηφίας όχι στο μακρινό μέλλον.

Γι’ αυτό ακριβώς είναι λάθος, το κάθε αυτοπροσδιοριζόμενοι προοδευτικό κόμμα, να επικαλείται τη εκλογική δύναμη και να προσκαλεί τα αλλά κόμματα σε προσχώρηση. Δεν είναι ώρα για μικρομέγαλους ανταγωνισμούς. Η κοινωνία σ όλα αυτά μπορεί να καταστεί κριτής και διαμορφωτής.

Είναι η ώρα των πρωτοβουλιών για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου σε τροχιά κυβερνησιμότητας. Γι’ αυτό και θεωρώ πως η πρόταση που καταθέσαμε μαζί με τους Διονύση Τεμπονέρα και Αντώνη Κοτσακά μπορεί με εμπλουτισμό και άλλες ιδέες να διαμορφώσει γόνιμα πεδία πρωτοβουλιών συνάντησης και Ελπίδας.

Η σύγχρονη κυβερνώσα αριστερά, ο προοδευτικός χώρος δεν πρέπει απλά να αμύνεται να διαμαρτύρεται αλλά να ανοίγει δρόμους ελπίδας.

Οι συνεδριάσεις οργάνων που διευθετούν ρόλους και δίνουν άλλοθι «δημοκρατικού» εξουσιοδοτισμου είναι τώρα η ώρα να αλλάξουν ατζέντα και να ανταμώσουν με την κοινωνία που έχει πολλούς λόγους να διεκδικήσει την πολιτική αλλαγή.

Ας το επιχειρήσουμε επιμένοντας στην κοινωνική ατζέντα.

*Ο Χάρης Τσιόκας είναι πρώην βουλευτής και μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ