Σαντορίνη: Ζήτησαν “περιορισμό μετακινήσεων” λόγω απόβασης τουριστών
Διαβάζεται σε 2'Μαζικές ήταν οι αντιδράσεις σε αναρτήσεις που ζητούσαν από κατοίκους της Σαντορίνης να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους γιατί έρχονται “17.000 επισκέπτες από τα κρουαζιερόπλοια”.
- 23 Ιουλίου 2024 16:54
Είναι δυνατόν τοπικοί αξιωματούχοι τουριστικού νησιού να καλούν τους μόνιμους κατοίκους να περιορίσουν τις μετακινήσεις του γιατί “η ημέρα είναι δύσκολη αφού φτάνουν πολλοί τουρίστες από κρουαζιερόπλοια”;
Πριν βιαστείτε να απαντήσετε “όχι δεν μπορεί να έχει γίνει αυτό”, να σας πληροφορήσουμε ότι όντως συνέβη. Και αφορά ίσως το πιο τουριστικό ελληνικό νησί, τη Σαντορίνη.
Σε δύο συγκεκριμένους λογαριασμούς στο facebook, του προέδρου κοινότητας Θήρας Πάνου Καβαλλάρη αλλά και σ’ αυτόν της “Τοπικής Κοινότητας Θήρας” ανέβηκε το εξής μήνυμα:
“Εκτακτη ανακοίνωση:Αλλή μία δύσκολη ημέρα για την πόλη και το νησί μας με την έλευση 17.000 επισκεπτών από τα κρουαζιερόπλοια. Παρακαλούμε την προσοχή σας και όσο μπορούμε ελαττώνουμε τις μετακινήσεις μας”.
Ακολούθησε διαδικτυακό πανδαιμόνιο. Χιλιάδες χρήστες των social media διαμαρτθυρήθηκαν ειδικά για το τελευταίο σκέλος με το οποίο οι μόνιμοι κάτοικοι καλούνται να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους.
Κοινή συνισταμένη των διαμαρτυρίων ήταν ότι δεν είναι δυνατόν οι μόνιμοι κάτοικοι να προσαρμόζουν τη ζωή τους και την καθημερινότητά τους στα γούστα και τις ανάγκες των τουριστών, το αυτονόητο δηλαδή!
Ε, η επίμαχη ανάρτηση κατέβηκε και από τους δύο λογαριασμούς δείγμα ότι οι αντιδράσεις ήταν μαζικές.
Σκεφτείτε, όπως και να έχει, το εξής: Ενα νησί, όπως η Σαντορίνη με μόνιμο πληθυσμό 15.231 άτομα (τα στοιχεία της απογραφής του 2021) είναι αναγκασμένη να υποδεχθεί σ’ ένα 24ώρο 17.000 επισκέπτες χώρια τους τουρίστες που διαμένουν σε ξενοδοχεία και δωμάτια!
Το νησί δηλαδή έχει ξεπεράσει ήδη τις δυνατότητές των υποδομών του. Θυμηθείτε, παράλληλα, και αυτό. Γιατροί και εκπαιδευτικοί δυσκολεύονται τρομερά να βρουν σπίτι στη Σαντορίνη γιατί η πλειοψηφία των ακινήτων αξιοποιείται για τουριστικούς σκοπούς.
Και το τελικό ερώτημα είναι το εξής: Πόσο μπορούν να αντέξουν τα νησιά και οι άνθρωποί τους υπηρετώντας αυτό το μοντέλο “ανάπτυξης”; Πόσο βιώσιμο είναι αυτό;