Stickball: Το αρχαιότερο και “βάρβαρο” σπορ των ιθαγενών των ΗΠΑ

Το Stickball είναι στην πραγματικότητα μια παραλλαγή του μπέιζμπολ “δρόμου”, διαδόθηκε από τους νέους της εργατικής τάξης των Ιταλικών, Γερμανικών, και η Ιρλανδικών γειτονιών της Νέας Υόρκης στη δεκαετία του 1930, ωστόσο ανάγει τις “ρίζες” του πολύ πιο πίσω χρονικά. Ένας δρόμος στο Bronx έχει μετονομαστεί μάλιστα σε Stickball Blvd, ως φόρο τιμής στον πιο γνωστό άθλημα δρόμου της Νέας Υόρκης.

Το άθλημα είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα και στη Φιλαδέλφεια. Ιστορικά θεωρείται πως η απαρχή του Stickball έγινε κάπου το 1729, παράλληλα περίπου χρονικά με τις απαρχές του μπέιζμπολ (η πρώτη αναφορά σε αυτό γίνεται το 1744). Πρακτικά δεν είναι δεδομένο ποιο από τα δύο σπορ είναι το πιο “παλιό άθλημα της Αμερικής”, αλλά και τα δύο δείχνουν να αναπτύχθηκαν κάπως ταυτόχρονα, επηρεάζοντας ενδεχομένως το ένα το άλλο. Εικάζεται επίσης πως το Stickball “κρατάει” από το αρχαιότερο Stoolball, το οποίο “έφεραν” οι Βρετανοί στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.

Στην ταινία Rocky του 1976, υπάρχει σκηνή στην οποία κάποια παιδιά παίζουν stickball στη Φιλαδέλφεια. Στο Rocky II και ο ίδιος ο κύριος χαρακτήρας, παίζει το εν λόγω παιχνίδι.

Σε κάθε περίπτωση, το stickball είναι το αγαπημένο άθλημα των ιθαγενών Chickasaw και των Choctaw, οι οποίοι μάλιστα έλυναν τις μεταξύ τους “διαφορές” για θέματα γης, παίζοντας αγώνες. Ο νικητής κέρδιζε αυτό που διεκδικούσε. Πριν τον αγώνα οι ινδιάνοι αθλητές βάφονται, ενώ υπάρχει ολόκληρη τελετουργία από το προηγούμενο βράδυ ενόψει της αναμέτρησης, με ομαδικές συγκεντρώσεις. Αν και αρχικά το άθλημα προοριζόταν μόνο για ενήλικους άνδρες, τα τελευταία χρόνια έχει “ανοίξει” και για γυναίκες και μικρά παιδιά.

Τις περασμένες ημέρες διεξήχθη και το παγκόσμιο κύπελλο του “World Series of Stickball” και η διοργάνωση ήρθε εις πέρας από τους Choctaw του Mississippi.

Στα γήπεδα το stickball παίζεται με ειδικά ραβδιά και με μια συγκεκριμένη δερμάτινη μπάλα. Στους δρόμους μοιάζει περισσότερο με το μπέιζμπολ με διαφορετικά ρόπαλα και μπάλες.

Σε κάθε περίπτωση, οι παίκτες δεν φέρουν προστατευτικό εξοπλισμό, “μαξιλαράκια” ή κράνη. Το τάκλιν επιτρέπεται επίσης μόνο εναντίον του ατόμου που έχει την μπάλα, ενώ από κάθε ομάδα μπορούν να μετέχουν μέχρι 30 άτομα ταυτόχρονα.

Στα τέλη του 1800, ο Αμερικανός ανθρωπολόγος Τζέιμς Μούνεϊ έγραφε για τους τότε κανόνες του αθλήματος πως “σχεδόν οτιδήποτε εκτός από φόνο είναι επιτρεπτό”. Το παιχνίδι ήταν πλήρους επαφής μεταξύ δεκάδων παικτών και ο στόχος ήταν ο τελευταίος να φτάσει με την μπάλα σε ένα δοκάρι και να το χτυπήσει για να σκοράρει. Πριν τον αγώνα, οι παίκτες νήστευαν, διαλογίζονταν και γενικώς προετοιμάζονταν ψυχικά για να είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι. Άλλωστε όπως είπαμε, μέσα από όλο αυτό “έλυναν” και τις μεταξύ τους διαφορές.

Δείτε εντυπωσιακά καρέ από το Stickball παρακάτω: