Πόσο ελαστικό είναι το ταπί στις ασκήσεις εδάφους και πετά η Μπάιλς

Μεταξύ των πολλών θεμάτων που έγιναν φέτος για την απόλυτη κυρίαρχο της ενόργανης γυμναστικής, Σιμόν Μπάιλς στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, ήταν το άλμα που επιχείρησε στις ασκήσεις εδάφους και ‘πέταξε’ στα 3.6 μέτρα.

Γενικά, αν έχετε παρακολουθήσει το σπορ (σε άνδρες και γυναίκες) βλέπετε τακτικά τους διαγωνιζόμενους να φτάνουν σε μεγάλα ύψη, όπως εκτελούν τα προγράμματα τους.

Κατά την απογείωση, αλλά και στην προσγείωση φαίνεται πως παίρνουν δύναμη και ύψος από την ελαστικότητα του ταπί. Πολλοί πιστεύουν πως ‘λειτουργεί’ ως τραμπολίνο. Δεν είναι όμως, κι αυτή η πραγματικότητα.

Πρώτα ας δούμε την πτήση της Μπάιλς και μετά θα δούμε και πόσο ελαστικό είναι το ταπί.

Με αυτό το άλμα, η Αμερικανίδα θα μπορούσε να περάσει πάνω από τον Τιμ Ντάνκαν (ύψους 2.11), θρύλο του NBA και πρωταθλητή με τους Σπερς, όπως και θα μπορούσε να περάσει πάνω από μια καμήλα ή ένα μίνι βαν. Στον τελικό στο Παρίσι πήρε το αργυρό, με τη Βραζιλιάνα Ρεμπέκα Αντράντε να φορά το χρυσό στο στήθος.

Πώς φτάνει η Μπάιλς στα 3 μέτρα

Τα ‘πετάγματα’ στα 3 μέτρα θα έλεγε κανείς ότι δεν είναι ανθρωπίνως δυνατά, χωρίς τη βοήθεια του πατώματος που έχει ελατήρια από κάτω και έναν κομμάτι αφρού. Έχει ωστόσο, και ξύλινες σανίδες, ενώ τα ελατήρια δεν είναι όσο ελαστικά φαίνονται.

Ο Ίαν Γκάνθερ, 4 φορές πρωταθλητής στην ενόργανη στο NCAA, πέταξε πάνω στο ταπί μια μπάλα βάρους 4 κιλών σε ταπί και σε τραμπολίνο, για να φανεί στην πράξη η ώθηση που προσφέρεται.

Όπως θα δείτε, τα ελατήρια και το στρώμα αφρού ουσιαστικά απορροφούν τους κραδασμούς στις προσγειώσεις των αθλητών. Όχι να τους βοηθούν να ‘πετούν’ πιο ψηλά. Αυτό οφείλεται στη δυναμική που βάζουν οι ίδιοι, προϊόν δουλειάς ωρών στο γυμναστήριο με πάσης φύσεως προπονήσεις.