Νέες ταινίες: Με γαλλικό σασπένς στις αίθουσες

To “Deadpool & Wolverine” συνεχίζει πολύ δυνατά στα ταμεία φτάνοντας ήδη τις 200.000, την ώρα που τα “Μυαλά Που Κουβαλάς 2” ξεπερνώντας τις 600.000 μπαίνουν σε ένα εκλεκτό κλαμπ λιγοστών ταινιών που περιλαμβάνει “Joker” και Παπακαλιάτη. Τεράστια επιτυχία, φαινόμενο, για μια καλή ταινία που χωρίς να λειτουργεί ασφυκτικά στην δημόσια συζήτηση, καταφέρνει να κερδίσει τις οικογένειες.

Οι πρεμιέρες της προηγούμενης εβδομάδας όπως ήταν αναμενόμενο δεν έκαναν κάποιο αξιοσημείωτο γκελ στα ταμεία και γενικώς συνεχίζουμε σε αυτό τον τόνο μέχρι την κυκλοφορία του “Εγώ ο Απαισιότατος 4” που θα πάρει τη σκυτάλη στις εμπορικές επιτυχίες των κινουμένων σχεδίων των τελευταίων μηνών.

Οι ταινίες της εβδομάδας:

Ο Διάδοχος

(“The Successor / Le Successeur”, Ξαβιέ Λεγκράν, 1ω52λ)

***

Ο ταλαντούχος σχεδιαστής μόδας Ελιάς γίνεται ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής ενός διάσημου γαλλικού οίκου υψηλής μόδας. Όταν μαθαίνει πως ο πατέρας του, από τον οποίον βρισκόταν σε απόσταση εδώ και χρόνια, πεθαίνει από καρδιακή προσβολή, ο Ελιάς ταξιδεύει πίσω στο Κεμπέκ για να τακτοποιήσει όλες τις εκκρεμότητες. Αλλά εκεί θα ανακαλύψει πως έχει κληρονομήσει πολλά περισσότερα από την αδύναμη καρδιά του πατέρα του.

O σκηνοθέτης Ξαβιέ Λεγκράντ επιβεβαιώνει πως υπάρχει ένα ταλέντο εκεί, μετά το σκηνοθετικό του ντεμπούτο “Μετά τον Χωρισμό”, το οικογενειακό δράμα γυρισμένο ως θρίλερ που συνέχιζε την ιστορία και τους χαρακτήρες ενός υποψήφιου για Όσκαρ μικρού μήκους φιλμ του ίδιου σκηνοθέτη. Εδώ μέσα από μια ιστορία γεμάτη συμβολισμούς επιστρέφει και πάλι στην ιδέα της οικογενειακής κληρονομιάς ως ασφυκτικής φυλακής, που μάλιστα σε αντίθεση με το προηγούμενο φιλμ του εισάγει και αρκετά ακραία στοιχεία πλοκής.

Αυτά δεν λειτουργούν πάντα, αλλά έχουν ως αποτέλεσμα να οδηγηθεί η ταινία σε ένα τολμηρό, πολύ δυνατό και συναισθηματικά ωμό τελευταίο ημίωρο, μέσα από μια διαδρομή στην οποία η ασφυξία της παράδοσης έρχεται διαρκώς σε σύγκρουση με την ανάγκη για ελευθερία και χάραξη μιας νέας διαδρομής που ποτέ δεν βρίσκει χώρο – καθόλου τυχαίο τόσο το επάγγελμα του πρωταγωνιστή (που συνδέεται στην ποπ κουλτούρα με σταθερά out of box ιδέες και συλλήψεις), όσο κι η απεικόνιση του αδιεξόδου του ως παγίδα σε τέσσερις τοίχους.

Ο Μαρκ Αντρέ Γκροντέν στον κεντρικό ρόλο σίγουρα δεν είναι Ντενί Μινοσέ (ή Λέα Ντρούκερ δηλαδή), οι πρωταγωνιστές του ανώτερου προηγούμενου φιλμ του σκηνοθέτη. Εκεί όπου η ένταση κι ο συμβολισμός συνυπήρχαν σε μια ιστορία βαθιά κριτική απέναντι στις πατριαρχικές δομές. Οι διαθέσεις εδώ με τον “Διάδοχο” είναι αντίστοιχες, κι αν και το φιλμ δεν διατηρεί το ίδιο επίπεδο έντασης με το πολυβραβευμένο ντεμπούτο του Λεγκράντ (Σεζάρ Καλύτερης Ταινίας, Α’ Γυναικείου Ρόλου, Σεναρίου, αλλά και μοντάζ για τον Γιώργο Λαμπρινό), το ενδιαφέρον δεν το χάνει ποτέ, οι εκπλήξεις υπάρχουν, και το ταλέντο του θέλουμε να δούμε στο μέλλον σε τι επόμενη ταινία θα εκφραστεί.

Το Κορίτσι των Γενεθλίων

(“Birthday Girl”, Μίκαελ Νόερ, 1ω35λ)

**½

Σε μια κρουαζιέρα στην Καραϊβική, η Νάνα έχει καλέσει την κόρη της και την κολλητή της φίλη για να γιορτάσουν τα 18α γενέθλια της Σίλε. Μέσα στο κατασκευασμένο FOMO άγχος του «να περάσουμε ΤΕΛΕΙΑ» σώνει και ντε, το ταξίδι παίρνει εφιαλτική τροπή από την πρώτη κιόλας βραδιά – καθώς η Σίλε πέφτει θύμα κακοποίησης και η μητέρα της τώρα βρίσκεται σε μια κούρσα με τον χρόνο ώστε να πάρει τα πράγματα στα χέρια της και να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα στοιχεία.

Καλοφτιαγμένο δραματικό θρίλερ που τα βάζει με ένα ανοιχτά δυσλειτουργικό πατριαρχικό σύστημα μες στο οποίο ευδοκιμεί η κουλτούρα της κακοποίησης και της ατιμωρησίας. Το κρεσέντο είναι εν τέλει κάπως αδύναμο και αναμενόμενο και οι αισθητικές επιλογές που μετατρέπουν συχνά την ταινία σε μουσικό βιντεοκλίπ EDM αποχρώσεων δεν λειτουργούν όπως θα το φανταζόταν ο σκηνοθέτης. Ο οποίος πάντως βασισμένος σε μια πολύ δυνατή κεντρική ερμηνεία (η Τρίνε Ντίρχολμ στο ρόλο της μάνας) καταφέρνει και χτίζει αγωνία και οργή σε μια παράλληλη διαδρομή. Έχει ενδιαφέρον ως ένα φιλμ στον απόηχο του (σίγουρα ανώτερου) “How to Have Sex”.

Η Ζαριά

(“Un Coup de Des / Breaking Point”, Ιβάν Ατάλ, 1ω25λ)

*½

Ο Ματιέ χρωστάει τα πάντα στον φίλο του τον Βενσάν – μέχρι και τη ζωή του. Οι δυο τους ζουν τις τέλειες ζωές στην γαλλική Ριβιέρα, μέχρι που μια μέρα ο Ματιέ ανακαλύπτει ότι ο Βενσάν απατά τη γυναίκα του. Από εκεί ξεκινά ένα γαϊτανάκι σοκαριστικών γεγονότων και ακραίων συμβάντων που μπορεί να έχει μόνο μια κατάληξη.

Ο Ιβάν Ατάλ κι ο Γκιγιόμ Κανέ πρωταγωνιστούν σε ένα κλισεδιάρικο θρίλερ ψυχολογικών και υπαρξιακών αποχρώσεων, από εκείνα που οι μισοί χαρακτήρες φωνάζουν υστερικά κι οι άλλοι μισοί στοχάζονται κοιτάζοντας με νόημα την κάμερα ενώ ένας χτυπημένος από τη μοίρα άντρας οδηγάει το αυτοκίνητό του στους δρόμους του πουθενά. Πολλές συμπτώσεις κι ακόμα περισσότερα αποφθέγματα, με μια τρίτη πράξη ειδικά όπου το τρένο φεύγει από τις ράγες.

Κυκλοφορούν ακόμη

Το Γύρισμα: Ο Σιμόν, έμπειρος σκηνοθέτης, ξεκινάει γυρίσματα μιας ταινίας που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα για τον αγώνα εργατών να σώσουν το εργοστάσιο τους από το κλείσιμο. Αντιμέτωπος με τα ψέματα του παραγωγού του, ηθοποιούς σε νευρική κρίση και ένα συνεργείο σε αναστάτωση, νιώθει ότι τα γεγονότα τον ξεπερνούν. Καθώς οι χρηματοδότες απειλούν με αποχώρηση, μοναδικός σύμμαχος του θα αποδειχτεί ένας νεαρός ντόπιος στον οποίο εμπιστεύεται τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ για το γύρισμα της ταινίας.

Στα Ίχνη του Δον Κιχώτη: Animation εμπνευσμένο από το κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο Αλφόνσο Κιχώτης είναι ένα 11χρονο αγόρι με τεράστια φαντασία που πολεμάει συνεχώς τέρατα τα οποία κανείς άλλος δε μπορεί να δει, για να σώσει την πόλη του. Ο μοναδικός του φίλος, ο Πάντσο Πάντσα, μένει ακριβώς δίπλα στο δικό του σπίτι, όμως η φιλία τους είναι μυστικό, μιας και οι οικογένειές τους βρίσκονται σε διαμάχη.